Σε
τούτα δω τα γνωστά «πάρε-δώσε» μας, όπου ο καθένας αφήνει το αποτύπωμά του, απίστευτα
μοναχικά πλέον, ψάχνουμε
–μες στον ορυμαγδό των ιδεών– κάπου
να βρούμε μια άκρη ν’ ακουμπήσει η ψυχή μας.
Και τελικά, αυτό που βρίσκουμε –ακολουθώντας την καθησυχαστική γαλήνη μιας ρουτίνας– είναι ένα ανεξάντλητο περίσσευμα ψυχής –στοιχείο
που σπανίζει στις μέρες μας– που δεν λέει να μας
απαρνηθεί ρουφώντας κυριολεκτικά όλη τη μελαγχολία μας.
Κάποτε χαμογελούσαμε όταν νιώθαμε τη φιλία, τη
ζεστασιά, το νοιάξιμο να… γίνεται πράξη, άγγιγμα και συμπαράσταση. Τώρα, είναι δύσκολο
–πώς να το εξηγήσω αλλιώς;…– να συνειδητοποιείς
πόσο αδειάζουν οι σχέσεις και οι παρουσίες, να νιώθεις
κι ακόμα χειρότερα να βλέπεις ψυχές να ξεκολλάνε και... να χάνονται.
Στα χρόνια ετούτα τα στεγνά και τα ξεδιάντροπα, είναι ευτυχία
που υπάρχουν ακόμη κάποιοι που δείχνουν κατανόηση, ξέρουν να τιμούν τις
αποχρώσεις των σχέσεων, της συντροφικότητας, της ζωής. Είναι εκείνοι που έχουν
τον τρόπο, το ήθος και την υπομονή να ισορροπούν τα συναισθήματα και… να μας
επαναφέρουν –χωρίς προσχήματα, έντιμα και καθαρά– στο μέτρο.
Προφανώς θέλει τρόπο,
ήθος και υπομονή να διεγείρει το θυμικό ώστε… να ξεκλειδώσουν οι
καρδιές μας.
Κρίση είναι ...θα περάσει κι αυτό λέω πάντα Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ απλά κάνω υπομονή. Ξέρω πως όλα κύκλους κάνουν....
Χαιρετώ.
Καλά να περνάς! :)
Εύχομαι κι ελπίζω, Αριστέα μου, να το ξεπεράσουμε κι αν… όχι θα το νοσταλγούμε σίγουρα. Ένας στίχος μου ’ρχετε στο νου: «δεν έχουν λόγια οι στιγμές, περνάν και φεύγουν θες δεν θες»...
ΔιαγραφήΟπότε υπομονή, φίλη μου, θα μας εύρει ο κύκλος
Και τότε υπήρχαν κενοί άνθρωποι και επιφανειακές σχέσεις Στράτο. Η μνήμη έχει την τάση να συγκρατεί τις καλές στιγμές και να ωραιοποιεί το παρελθόν. Νομίζω πως υπάρχουν και σήμερα μικροί πυρήνες ανθρώπων που αντιστέκονται με πείσμα στις κοινωνικές ανισότητες, που προσφέρουν απ' το υστέρημά τους τα υλικά και ψυχικά τους αποθέματα και δημιουργούν αλυσίδες αλληλεγγύης και φιλίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου και τη συντροφική μου διάθεση στις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου.
Αναμφίβολα, αγαπητή μου Μαρία, και υπήρχαν, αλλά τότε, θες να το πεις ρομαντισμό, δεν ξέρω…, τη ζέστη των σχέσεων την ένιωθες πολύ. Ίσως να είναι κι αυτό το παρελθόν που, ναι, έχει αυτό το «να συγκρατεί τις καλές στιγμές». Από κακές έχουμε περίσσευμα. Εγώ πάντως το νοσταλγώ. Μπορεί να έχω λάθος εντύπωση, πάντως η γνώμη μου είναι ότι σήμερα τις σχέσεις μας κάπως τις επινοούμε…
ΔιαγραφήΩστόσο επίτρεψέ μου να τονίσω και να σ’ ευχαριστήσω για τούτο που γράφεις:
«Την καλησπέρα μου και τη συντροφική μου διάθεση στις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου». Τι ωραίος συνδυασμός λέξεων! Και διάθεσης!
Ευχαριστώ, καλή μου, και να ξέρεις ότι αυτό είναι αμοιβαίο.
Η ζωή μας είναι ένας κύκλος, όλοι οι άνθρωποι στην αρχή του κύκλου είναι ευθιάδετοι προχωρούν και ελπίζουν κοιτούν την χαραυγή και περιμένουντην ανατολή του ήλιου να τρέξουν να ρουφήξουν την αγάπη, τον έρωτα, τις συντροφιές την ίδια την ζωή ακόμα και να μυρίσουν τα λέλουδα την άνοιξης αυτά που φέρνουν την ελπίδα. όταν αρχίσεις να κατεβαίνεις τον κύκλο μέχρι να συναντήσεις την αρχή τότε είναι που και οι υπόλοιποι κάνουν το ίδιο με εσένα φουντόνη η ανασφάλεια, φουντονουν οι ανημποριές έρχεται η κούραση που αναγκαστικά σε οδηγούν στην μοναξιά, είναι αυτή που ζητά μιαν αδελφή ψυχή να εξομολογηθεί το εσωτερικό της εγώ να ζητήσει κατανόηση αγάπη αδελφωσύνη. κοιτάς γύρω σου και όλοι κάνουν το ίδιο ο κάθε ένας κλείνεται στον εαυτόν του ελπίζοντας άσε κι αύριο που θα ξημερώση μια πιο καλή μέρα, που όμως δεν ξημερώνη ποτέ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καληνύχτα μου φίλε
Γάβο
Θα ήθελα να διευκρινίσω, φίλε Γάβο, ότι εσύ το πήγες λίγο παραπέρα. Εγώ εννοώ, όπως πολύ καθαρά το γράφω: τούτα δω τα γνωστά «πάρε-δώσε» μας δηλαδή τα ιστολόγιά μας, «απίστευτα μοναχικά πλέον». Έχουν επέλθει σε μια παρακμή γιατί άλλα μέσα, πιο μοδάτα, έχουν κυριαρχήσει. Ίσως πιο άμεσα, δεν αμφιβάλλω… αλλά εγώ –κι ας μη με παρεξηγήσουν όσοι έχουν αντίθετη άποψη– παραμένω πιστός εδώ στα «παροπλισμένα» στέκια στα οποία κάποτε νιώθαμε συναισθήματα πολύ διαφορετικά.
ΔιαγραφήΔε λέω, και στη ζωή συμβαίνει αυτό το κούμπωμα, αλλά όσο να ‘ναι πάντα θα βρίσκουμε τρόπο –ευτυχώς– να «ξεκλειδώνουμε» καρδιές.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Καλησπέρα σας κ. Δουκάκη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως θα ήταν η καθημερινότητα μου αν ερχόμουν επίσκεψη στο σημαντικό ιστολόγιο σας και αυτό ξαφνικά έλειπε από τη ζωή μου ? Η αλήθεια είναι ότι σπάνια σκεφτόμαστε τέτοια θέματα με αποτέλεσμα να μη συνειδητοποιούμε τις ευλογίες στη ζωή μας !Για εμένα το ιστολόγιο σας είναι εμπλουτισμένο με " μαγικά συστατικά "που ακτινοβολούν και με προσελκύουν στην πληρότητα τους.Εδώ παίρνω ήρεμες αναπνοές και για αυτό είμαι ευγνώμων.Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ! Καλό Σαββατοκύριακο!
Ευγνώμων θα έπρεπε να είμαι εγώ, αγαπητή μου Θεοδοσία, για τα πανάκριβα δώρα που μου χαρίζεις με τα καλά σου λόγια. Νιώθω κομμάτι άβολα γιατί νομίζω πως υπερβάλεις… Απλά εδώ αποτυπώνω τα συναισθήματά μου. Πάντως είναι δεκτά και με εκτίμηση.
ΔιαγραφήΜε τιμάς και σ’ ευχαριστώ!
Με τα πιο φιλικά αισθήματα
Καλησπέρα σας κ. Δουκάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αποτύπωμα των συναισθημάτων σας,που αγγίζουν πολλούς, άγγιξε και εμένα μια και έχω ζήσει τέτοιες εποχές και νοσταλγικά πια αντλώ δύναμη και κουράγιο πολλές φορές για την αντιμετώπιση της σημερινής πραγματικότητας.
Σας ευχαριστώ, καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Ομολογώ πως χαίρομαι ιδιαίτερα αφού τα συναισθήματα που αποτυπώνω εδώ σε αγγίζουν κι αν σε φέρνουν πίσω σε νοσταλγικές εποχές ακόμη περισσότερο.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ εκ νέου και εύχομαι να έχετε μια Καλή Εβδομάδα!
Καλησπέρα σας κ. Δουκάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντεύχομαι Καλή Εβδομάδα !
Σας ευχαριστώ !
Να είστε καλά!
Διαγραφή