Κάθε φορά και πιο πολύ αισθάνομαι το πόσο γρήγορα περνάει και
φεύγει ο χρόνος. Ασταμάτητα κυλάνε οι μέρες. Δίχως ενδιαφέρον, δίχως κάτι το
ιδιαίτερο, δίχως κάποια πλοκή που ν’ αφήνει σημάδια θετικά. Μόνο αρνητικά,
υποθέτω, θα έχουμε να θυμόμαστε από εδώ κι εμπρός. Ναι, λίγα θα προσμένουμε και
λιγότερα θα θυμόμαστε. Δυστυχώς.
Προσωπικά μελαγχολώ… Αν και το πρόσωπο μου είναι «καθρέπτης»
του μέσα μου, δύσκολα, αυτά τα σημάδια, τ’ αφήνω να φανούν. Έμαθα να τα κρύβω. Το
χαμόγελο μόνο αφήνω να βγαίνει προς τα έξω και… το γέλιο. Ωστόσο στα γραφτά μου
είναι διαφορετικά… Σ' αυτά, μονίμως ειλικρινής.
Σκέψεις που κάνω μιας και σήμερα μας αποχαιρετάει ο Γενάρης
κι αυτό που πιότερο με χαλάει και μελαγχολώ είναι το φτηνό ξόδεμα του ελεύθερου
χρόνου μου.
