Μην τα μετράς, μου λένε...

Το ξέρω δεν είμαι τέλειος, αλλά ποιος νοιάζεται;...

Ούτε το φεγγάρι είναι τέλειο... είναι γεμάτο κρατήρες.

Και η θάλασσα;

Ούτε κι αυτή... πολύ αλμυρή.

Και ο ουρανός;

Είναι ατέλειωτος και κρύβει καταιγίδες...

Όπως και να 'χει, τα πιο όμορφα πράγματα,

δεν είναι τέλεια...

Είναι ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ!!!

(τι μετριοφροσύνη, Θεέ μου…)

Μην τα μετράς, μου λένε...

Απλώς κράτα τις όμορφες στιγμές που έζησες,

τα πιο όμορφα πράγματα.

Εντάξει, δεν ήταν όλα πάντα βολικά…

Σωστά, γιατί αν ήταν…

ούτε μισό παραμύθι δε θα γράφαμε σ’ όλη μας τη ζωή…
Ωστόσο, μένουν οι αναμνήσεις, η νοσταλγία και... η στερνή μου γνώση.

Υ.Γ.  «Φταίω που ενώ μεγάλωσα, τα ίδια λάθη κάνω

και τα χαμένα από καιρό πάλι τα ξαναχάνω».