Μ’ αρέσει να ξεχωρίζω κάποιες φράσεις που είναι
λιγομίλητες, που σχεδόν ξεχειλίζουν σιωπή – στις λιγομίλητες
αναρτήσεις. Κι αυτή ήταν έτσι. Ξεχείλιζε σιωπή. Αυτό κυρίως… σιωπή! Κι αυτό πρέπει να το σεβαστώ. Εκείνη το καταφέρνει. Μαστορεύει κείμενα με
λιγομίλητες φράσεις. Και μάλιστα πολύ καλά. Τη θαυμάζω! Ανέκαθεν τη θαύμαζα,
γι’ αυτό το «ευσύνοπτο ύφος» που διαθέτει… (δάνειο τούτο…) το
«λακωνικό», ώστε «εν συντομία» να αποδίδει το νόημα της σκέψης της. Όπως όλα κι
αυτό χρειάζεται το μάστορά του. Κι εκείνη είναι μάστορας. Ζυμώνει και πλάθει το
λόγο της χαράζοντας σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες κι απόψεις…
Εγώ που ως συνήθως
ακροβατώ από φράση σε φράση, που δεν έμαθα να χωράω σε λίγες λέξεις, με
εντυπωσιάζουν κάτι τέτοια. Τολμώ να πω –κι αυτό το αποδεικνύει
εκείνη– ότι αρκούν τα ελάχιστα για να αναδυθούν τα μέγιστα!
Υ.Γ.
Τη Στέλλα την περιβάλλω με μεγάλη αγάπη και ανεπιτήδευτο σεβασμό.
Και μένα μου αρέσει πολύ όταν κάποιοι άνθρωποι όπως ''Εκείνη΄΄ έχουν αυτό το ξεχωριστό χάρισμα !!!Δεν την γνωρίζω , την επισκέφτηκα και ευχαριστώ γι αυτό !!!Καλό απόγευμα να έχεις!!!!Και μου άρεσε αυτή η σκέψη και ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Νικόλ, καλά έκανες και επισκέφτηκες το ιστολόγιο (ημερολόγιο θα το έλεγα εγώ…) Εκείνης… Της Στέλλας με τ’ όνομα. Όπου ξέρει -με το «ξεχωριστό χάρισμά» της- να προσφέρει τροφή για σκέψη…
ΔιαγραφήΕγώ σ’ ευχαριστώ για τ’ άλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν κατορθώνει κάποιος με λίγα λόγια να εννοεί τόσα πολλά, ώστε να γεμίζει το είναι μας, ακόμα και να σκεπάζει τον ήλιο με τα φτερά της τρυφερότητας των αισθήσεων τότε, η ζωή ξανα-γεννιέται μοιάζοντας με το κοκκίνισμα και τα χτυποκάρδια στα μαθητικά χρόνια.
Πάντα με την αγάπη μου
Γάβο
Έχω την εντύπωση, Γάβο, πως λίγοι έχουν αυτό το χάρισμα –ή την τεχνική αν θες– να καταφέρνουν κάτι τέτοιο. Και η Στέλλα είναι από αυτούς τους λίγους.
Διαγραφή''Τη Στέλλα την περιβάλλω με μεγάλη αγάπη και ανεπιτήδευτο σεβασμό.''
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ακριβως του υστερογραφου σου, το νιωθω μεσα στην ψυχη μου και σε ευχαριστω.
Εισαι πολυ καλος ανθρωπος Στρατο για αυτο και βλεπεις τοσα θετικα..
Ειναι αμοιβαια και τα δυο, και η αγαπη και ο σεβασμος!
Ηταν μεγαλη, πρωινη πρωινη εκπληξη η αναρτηση σου
φιλια πολλα
καλο απογευμα
(οτι κι αν γραψω νομιζω ειναι λιγο) :)
Στέλλα, όταν κάποιος εκφράζει αυτά που αισθάνεται με κάθε ειλικρίνεια και… ανιδιοτελώς, δεν είναι αναγκαίο να είναι και «πολύ καλός άνθρωπος». Αυτό δεν είναι απόλυτο.
ΔιαγραφήΕγώ σε θαυμάζω, σ’ αγαπώ και σε τιμώ γι’ αυτό που είσαι και για την «τροφή σκέψης» που μου χαρίζεις μέσα από τις αναρτήσεις σου!
Σου στέλνω, και δέξου την, μια τεράστια αγκαλιά που θα σε συντροφεύει τα πρωινά βήματά σου ακολουθώντας «τον ήλιο που ανατέλλει…»
Καλοδεχούμενη θα είναι πάντοτε η «❤ούλα» σου, φίλη μου!
Με της καλημέρας μου τα φιλιά!
Υ.Γ. (ό,τι κι αν γράψω νομίζω είναι λίγο) γράφεις, κι όμως με τόσο λίγο είπες τόσα πολλά… Εγώ μια στάλα είπα να σου χαρίσω κι εσύ μου επιστρέφεις έναν ολόκληρο ωκεανό!
Κι εσύ Στράτο λακωνικά έγραψες ήδη πάρα πολλά για τη Στέλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ τρυφερή προσέγγιση... Αν δεν τη γνώριζα ήδη θα έτρεχα να την "συναντήσω"!
Την καλησπέρα μου :))
Προσπάθησα να μιμηθώ τον τρόπο γραφής της Στέλλας, Αριστέα, αν το κατάφερα -έστω και εν μέρει- πα να πει πως βελτιώνομαι κι αυτό είναι καλό. Άλλωστε, θα θυμάσαι ότι μέσα από εκεί ήρθαμε σε επαφή εμείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά!