Καμιά φορά, ιδίως
Παρασκευή προς Σάββατο και Κυριακή πρωί, με πιάνει το κουλτουριάρικο και θέλω
επίμονα ν’ ακούω κλασική μουσική. Εξηγώ, όχι πάντα. Καμιά φορά… Σπάνια. Να,
όπως σήμερα, ας πούμε. Παράξενες παραξενιές... Εύκολα τις λες και ιδιοτροπίες… Δίχως
να είμαι λάτρης αυτής της μουσικής, ούτε γνώστης, μήτε μπορώ να πω ότι διαβαίνω
με άνεση τα μονοπάτια της, αλλά σήμερα κάτι επιμένει μέσα μου και την αποζητά… Δεν
ξέρω, ειλικρινά, ποια μαγική δύναμη μπορεί να κρύβει ώστε να συμβαίνει αυτό. Μάλλον
από τη διάθεση θα εξαρτάται.
Έχω μια μικρή συλλογή με επιλεγμένους τίτλους και ξεχωριστούς
μουσικούς, αλλά δυστυχώς, σε βινύλια - και πικάπ δεν έχω. Παρατημένοι κάπου οι
δίσκοι, σχεδόν αχρείαστοι… σαν μουσειακό είδος. Τι κρίμα. Ναι, κρίμα κι άδικο
να τα φάει η σκόνη.
Ωστόσο,
σκέφτηκα: αφού δεν μπορώ να τα παίξω και να τ’ ακούσω, ας τα ψηλαφήσω… Κι εκεί,
στου πουθενά το χάδι… επέλεξα τι ήθελα ν’
ακούσω. Σημείωσα τους τίτλους και τράβηξα κατά τη μεριά του υπολογιστή μου. Η
λύση ήταν το YouTube!
Τι εργαλείο και τούτο… Μ’ έσωσε. Βρήκα όλες τις επιλογές μου εκεί. Ξανάβαλα, με
μια πρωτόγνωρη, ομολογώ, ευλάβεια και σεβασμό, τα βινύλια στη θέση τους. Στη
μοναξιά τους, στη σκόνη τους και στη λησμονιά…
Τώρα
έχω τη δική μου λίστα στο YouTube
με τα επιλεγμένα «κομμάτια». Κλικ στο play
και με τα μάτια κλειστά και τη σκέψη εν λευκώ, αρχίζουν να παρελαύνουν οι
θρύλοι: Chopin,
Strauss, Mahler, Vivaldi...
Οι μουσικές τους με ταξιδεύουν… Πώς να το πω και πώς να το εκφράσω; Αγαλλίαση,
ψυχική ευφορία, συναίσθημα, χαλάρωση, θαυμασμό, διαφυγή; Βάλτε κι άλλα, όσα
θέλετε… θα είστε μέσα. Αλλάζει ο μέσα κι ο γύρω κόσμος μου. Αφήνομαι…
Πόσο, αλήθεια χρειαζόμαστε τέτοιες μικρές αλλά αυθεντικές
πινελιές στην καθημερινή μας ζωή, απαραιτήτως, για να μπορούμε να την κοιτάμε
με άλλα μάτια, να την μετράμε με άλλα μέτρα και να τη ζυγίζουμε με άλλα σταθμά.
Στο,
μικρό στρογγυλό τραπέζι δίπλα μου, το βάζο με τις πολύχρωμες ανεμώνες. Τις
αγόρασα προχτές στη λαϊκή, σχεδόν κλειστές, και στον υπολογιστή μου μια
ιδιόμορφη «εκτέλεση» του Autumn από τις Τέσσερις εποχές
του Βιβάλντι.
Autumn-Vivaldi
(Και την σκέψη εν λευκώ...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε που ήμουν πιο ακμαίος, κάποτε που ήμουν πιο ικανοποιημένος από τα υλικά αγαθά (μου ήταν αρκετα αυτά που είχα) κάποτε που είχα ένα απλό πικ απ κι άκουγα τους δίσκους των 33 στροφών κάποτε που προταιρεότητα είχε η αρμονία των αισθήσαιων ακόμα και η αγάπη, κάποτε που ήμουν και αδαής δηλαδή δεν είχα γνωρίσει το αχ!βαχ! και το τρέχα τρέχα της σημερινής κοινωνίας απολάμβανα μουσική (οργάνων) Instrumental music προπαντός βιολί και ήμουν ευτυχής.
Σήμερα μου είναι τόσο δύσκολο να έχω (την σκέψη εν λευκώ...) δεν ξέρω τι φταίει, ίσως η ηλικία ή το σύστημα, (Δεν επιτρέπεται η άγνοια του νόμου και των παραφυάδων του) και κάθε μέρα, κάθε μέρα αλλάζουν, μετακινουντε τα πάντα, "εκτός από την σύνταξη αυτή είναι η λιδια λες και είναι ο βράχος του Γιβραλτάρ" ακόμα και το αυτοκίνητό σου επιτρέπεται το πάρκινγκ στην μια μεριά του δρόμου την άλλη μέρα στην άλλη μεριά, όλα αλλάζουν όλα τρέχουν οι φόροι, η θέρμανση, το ηλεκτρικό, τα διόδια, οι τιμές, όλα αυτά μου δημιουργούν αυτό το άγχος της σύγχρονης ζωής
οπότε μένω έτσι ψάχνοντας να βρω (την σκέψη εν λευκώ...)
Τα παλιά χρόνια την είχα, σήμερα αμφιβάλω!!!!
Φίλε Στράτο ωραίο το θέμα, είναι μια ψυχική ανάπαυση, απόλαυσης της ζωής
χαιρετώ σε
Γαβριήλ
Έτσι ακριβώς είναι, φίλε Γάβο, «απόλαυση και αρμονία αισθημάτων».
ΔιαγραφήΣήμερα έχουμε τη δυνατότητα από χίλιους-δυο τρόπους να ακούμε μουσική, τραγούδια, όπερες και οπερέτες… Δεν υπάρχουν όρια μήτε νόμοι να σου το απαγορεύουν. Το ζητάει ο οργανισμός σου;… Απλά του κάνεις τη χάρη.
Άλλωστε κι εσύ, όπως κι εγώ, ζήσαμε σε τόπους που η μουσική και το τραγούδι ήταν και είναι στο πάνω ράφι… που λέμε. Οπότε σε καταλαβαίνω.
Κατά τα άλλα «οι φόροι, η θέρμανση, το ηλεκτρικό, τα διόδια, οι τιμές, όλα αυτά μου δημιουργούν το άγχος της σύγχρονης ζωής», θα τρέχουν… πάντα έτρεχαν.
Un abrazo!
Εγω πάλι δεν έχω ούτε συγκεκριμένη μέρα, ούτε ώρα που αναζητώ τη μουσική, Στράτο,ούτε όμως θα θεωρήσω παραξενιά όποιον το κάνει
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που εγω βιώνω,οτι είτε στη χαρά είτε στη λύπη αναζητώ τη συντροφιά της
Για την κλασσική δε, δεν είμαι ούτε εγω ειδική,αλλά Vivaldi ακούω με πολύ ευχαρίστηση
Νάσαι καλά,καλό Σ/Κ
Αγαπητή μου Χαρά,
ΔιαγραφήΣτις «Σελίδες», στην επάνω λουρίδα του ιστολογίου μου, με την ένδειξη «Ακούσματα», γράφω το μότο μου για τη μουσική: Ξεκίνησα 11 χρονών ν’ ακούω μουσική. Μετά άκουσα λίγη μουσική ακόμα. Μετά είπα ν’ ακούσω και λίγη μουσική. Και μετά άρχισα ν’ ακούω μουσική. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο η μουσική είναι συντροφιά και φάρμακο για μένα.
Όπως διευκρινίζω δεν έχω πολλές γνώσεις, ούτε ειδικότητα και δεν είμαι φανατικός ακροατής της «κλασικής μουσικής». Μακάρι να ήταν αλλιώς. Όμως, είναι κάτι στιγμές που την αναζητάει ο οργανισμός μου, ίσως για να ξεφύγει από τις γκρίζες κι άνυδρες σκέψεις.
Ακούω πολύ ραδιόφωνο, θέλγομαι, αναπολώ και χάνομαι στο παρελθόν του χρόνου ιδίως με κάποια τραγούδια από την εποχή της νεότητας… Κατά τα άλλα νομίζω πως εσύ ξέρεις τα γούστα και την ποιότητα των μουσικών μου ακροαμάτων.
Να ‘σαι καλά, φίλη μου!
Για μένα Στράτο η μουσική είναι αυτό που σε συγκινεί την κάθε στιγμή εκτός των αγαπημένων που έχουμε ξεχωρίσει !!! Ούτε και εγώ έχω σχέση με την κλασσική μουσική γιατί απλά δεν την καταλαβαίνω !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ να ακούω τα αγαπημένα μου στη χαρά μου και στη λύπη μου !!!!
Και ονειρεύομαι εν λευκώ!!!!!Καλή εβδομάδα!!!!
Αγαπητή μου Νικόλ,
ΔιαγραφήΘα πρέπει να ξέρεις, από τα πάρε-δώσε μας εδώ στα διαδίκτυα…, το πόσο μ’ αρέσει γενικά η μουσική, που είναι καλή και πιστή μου συντρόφισσα καθημερινά.
Το μουσικό γούστο μου, η αισθητική, η μελωδία κι ο στίχος (αν πρόκειται για τραγούδι) οι αγαπημένες φωνές (και δεν ξέρω πόσα άλλα κριτήρια…) βοηθάνε τις προτιμήσεις μου.
Κάνε μια μικρή επιλογή κλασικών «κομματιών», κάποια γνωστά ή για την ακρίβεια πασίγνωστα… και δοκίμασε, κλείνοντας τα μάτια σου, να απολαύσεις έστω για λίγες μόνο στιγμές τη μαγεία που εκπέμπουν.
Όνειρα «εν λευκώ»…
Καλή εβδομάδα, φίλη μου!
Εδώ Βοστώνη.....Εδώ Βοστώνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας πλάκωσε το χιόνι.
Ακούτε τη φωνή των απελπισμένων και εγκλωβισμένων ( από τα χιόνια ) Βοστονέζων.
Εδώ Βοστώνη...Εδώ Βοστώνη.
Φτάνει πια δεν θέλουμε άλλο χιόνι.
Σήμερα θα ρίξει άλλους 40 με 60 πόντους πάνω στους 124 πόντους που έχουμε από την περασμένη εβδομάδα.
ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ....
Δε χρειαζόμαστε φάρμακα, δε χρειαζόμαστε φαγητό, δε χρειαζόμαστε κουβέρτες, νερό, ασπιρίνες, πάνες για μωρά και για μεγάλους, δε χρειαζόμαστε βαζελίνη για τα δακρυγόνα.
Εδώ Βοστώνη...Εδώ Βοστώνη, δε μας επιτέθηκαν τα ΜΑΤ, μας επιτέθηκε το χιόνι.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!!
Τσίπουρο ( πρωτοράκι κατά προτίμηση ) σε ατομική συσκευασία ( μπουκαλάκι ) της μια ρουφηξιάς για να φτουράει.
Κονιάκ Γαλλικό ( το ακριβό ) γιατί η θερμοκρασία είναι μεταξύ 25 με 30 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.
Καλοδεχούμενο θα είναι και κρασί ( χωριάτικο κοκκινέλι ) για ζεστούρα-καυτούρα. ( Εάν προσθέσετε και λίγα γαρίφαλα στο βράσιμο, δίνουν μια καταπληκτική γεύση ).
Εάν δεν ακούσετε τη φωνή μας σε μια εβδομάδα, αυτό θα σημαίνει οτι οι μετεωρολόγοι έπεσαν έξω και έριξε περισσότερο χιόνι, η το κονιάκ που στείλατε ήταν φτηνό και δεν ...δούλεψε.
Εδώ Βοστώνη...
Εδώ Βοστώνη
θέλουμε χωματερή
να πετάξουμε το χιόνι !!!!!
Αγαπητέ μου Γιώργο, με τρόμαξες!
ΔιαγραφήΜου θύμισες μέρες Πολυτεχνείου… Οι εκκλήσεις σου βοήθειας και οι κραυγές αγωνίας, κυριεύουν οποιονδήποτε από φόβο!
Ομολογώ με εκπλήσσεις κι αναρωτιέμαι ή μάλλον σε ρωτώ: Πώς ένας «Βοστονέζος» -κι όχι καινούργιος για να λέμε τα πράγματα όπως είναι- τρομοκρατείται από 40, 60 ή 124 πόντους χιόνι; Ψιλοπράματα, φίλε… Συνηθισμένοι από χιόνια εσείς εκεί, αλίμονο σ’ εμάς.
Φοβούνται, μωρέ, τα παλικάρια;
Βάλε, βρε, λίγη μουσική, κόντεψε στο παράθυρό σου (έτσι κι αλλιώς εγκλωβισμένος είσαι) και με τη «σκέψη σου εν λευκώ» απόλαυσε το «λευκό» του χιονιού!
Καλή εβδομάδα, φίλε!
Έτσι με πιάνει και μένα πολλές φορές Στράτο. Βάζω τότε στο ραδιόφωνο το τρίτο πρόγραμμα, που συνεχίζει να βάζει εξαιρετικη κλασσική μουσική και όπερα. Έχω και εγώ πολλούς δίσκους και δύο πικ απ, αλλά που καιρός για τέτοια. Έχουμε μάθει βλέπεις πια στη τεχνολογία. Καλή 'βδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κι αυτό μια λύση, κι ευτυχώς που υπάρχει και το Τρίτο, ώστε σε στιγμές που η ανάγκη, θα έλεγα και ο οργανισμός μας, ζητάει αυτή τη απόδραση να την έχουμε δίπλα μας στη συσκευή του ραδιοφώνου.
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα, Δώρα και τους χαιρετισμούς στο όμορφο χωριό μας!
Μουσική! Ω Μουσική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μουσική είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ψυχολογική σύνθεση και κατάσταση του ανθρωπίνου όντος! Εχει αμέτρητη και απεριόριστη δύναμη και η επιρροή της ενορχηστρεί ό,τι ανθρώπινο ψυχικό αίσθημα, ἀπό ψυχική πανάκεια και μαγεία, από αυτοθυσία και αλτρουϊσμό και μέχρι προσταγή κακουργήματος κι’αυτού ακόμα του εγκλήματος! . . .
Ωδή στὴν Μουσική!
Σὲ Μουσικὴ ἡ Δύναμη
Θεία, Σατανική,
Μαζὶ μὲ τὴ μαγεία της
Τὸ ἔγκλημα προστάζει!
Εἶναι σὰν τὸ γλυκὸ κρασὶ
Τρελλή, μεθυστική! . . .
Με "μουσική" αγάπη
Δημήτρης
Η «μουσική» αγάπη σου, Δημήτρη μου, έφτασε εδώ εν μέσω χιονόπτωσης κι άφησε ένα πέπλο ζεστασιάς, ενώ ακούω, συμπτωματικά το Κόσμος, έναν εξαιρετικό σταθμό με μουσικές του κόσμου.
ΔιαγραφήΜε παροτρύνεις να επικαλεστώ κι εγώ μια απλή Ωδή στη Μουσική: Μουσική! Ω Μουσική!
Καλή σου μέρα αγαπητέ μου φίλε!
Τώρα γιατί εμένα, Στράτο μου, μου κολλάει μετά τα μεσάνυχτα να βάζω και να ακούω, ορχηστρική μουσική, όχι απαραίτητα κλασική… δεν μπορώ να το εξηγήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθείς και τα γούστα του. Εσύ το λες παράξενες παραξενιές και... ιδιοτροπίες. Το δέχομαι φίλε μου.
Καλές ακροάσεις να έχεις και να ταξιδεύεις.
Αγαπητή μου Ελεωνόρα, όπως έγραψα παραπάνω στον Δημήτρη, εν μέσω χιονόπτωσης, "ταξιδεύω με ακροάσεις" από το Κόσμος, στο έχω συστήσει αυτόν τον σταθμό, να το ακούς. Θυμάσαι;
ΔιαγραφήΕυτυχώς που ταιριάζουμε στις παραξενιές.
Να προσέχεις τις ολισθηρές διαδρομές!
Καλημέρα!