Ξαφνικά, εκεί που κάτι σχεδιάζεις στο μυαλό... –κι αυτό
συμβαίνει ως συνήθως τη νύχτα– σκοντάφτεις σε μια λεπτομέρεια (πάντα αυτές οι
λεπτομέρειες...) μικρή βεβαίως, αλλά σημαντική: Μιλάς μόνος σου κι απαντάς
μόνος σου… Συνομιλείς και διαπραγματεύεσαι. Καβγαδίζεις και διαφωνείς… Τα ψέλνεις στον εαυτό σου.
Υπερβάλεις… Κι ο λόγος; Να μην μπορεί να σε κρίνει κανένας άλλος. Ανέκαθεν ανοιχτός στο ενδεχόμενο και
στις εκπλήξεις. Προσέχεις μη και σε πάρουν από κάτω οι σκέψεις. Λειτουργείς καλύτερα απέναντι
στον εαυτό σου. Μέσα στις πτυχές της
πραγματικότητας κυριαρχεί άπλετα το υλικό των ονείρων σου. Αλλάζεις πλευρό…
– Κοιμήσου, επιτέλους!…
Επείγουσα η ανάγκη να
αποδράσεις… Από κυλιόμενες σκάλες,
διαδρόμους, φωτεινές εισόδους και σκοτεινές εξόδους, τρέχεις να εξαφανιστείς.
Ανοίγεις δρόμους. Σπρώχνεις και σπρώχνεσαι. Φτάνεις στις αποβάθρες. Μόλις που
έφυγε ο συρμός. Ο χρόνος κιτρινίζει, αγωνιά.
Κλεμμένος χρόνος. Επιβιβάζεσαι στον επόμενο που φτάνει. Στην πρώτη στάση… Στη δεύτερη… Στην τρίτη… όλες οι εκκρεμότητες
ανοιχτές. Διαβάζεις τα ονόματα στις φωτεινές
επιγραφές, ωστόσο, κάτι σε κάνει ν’ ανοίγεις τα μάτια, δεν είναι τα φρένα.
Ακούς μια φωνή: «Επόμενη στάση Μέγαρο Μουσικής». Επόμενη κι επόμενη κι επόμενη… Εκεί στη διαδρομή μεταξύ, στάσης και στάσης συναντιούνται οι δρόμοι της
ζωής που μας πάνε ως τον τερματικό σταθμό, ως την άκρη του κόσμου.
Κάθε φορά και στην κάθε μια στάση, μέχρι τον τερματικό σταθμό,
το ίδιο μήνυμα, σε χάρτινο πλακάτ και με κόκκινα γράμματα: «Να
δίνεσαι, αλλά να μην σκορπίζεσαι»… Το μυαλό σου άρχισε να κάνει πρόστυχες διαδρομές… Στριφογυρίζεις… Αλλάζεις και πάλι πλευρό…
Ωστόσο, ένα χέρι σε χαϊδεύει στην πλάτη…
– Κοιμήσου, επιτέλους!… Όλα είναι άσκοπα. Ο κόσμος δεν
αλλάζει…
Υ.Γ. Εντέλει, στη
ζωή, το να ωριμάζεις με υγεία είναι κάτι πολύτιμο και σημαντικό, όμως έχει και
κάποια ελάχιστα μειονεκτήματα κι αυτά είναι τα μικρά κενά της μνήμης.
Κάποτε στα παλιά χρόνια, τότε που η νιότη ήταν στην κορυφή της ζωής ίσχυε αυτό που γράφεις φιλε «Να δίνεσαι, αλλά να μην σκορπίζεσαι»… Τότε μπορούσες να ξαναρχίζεις μια καινούργια ζωή, μια καινούργια κατάκτηση, ήσουν ελεύθερος να διαλέξεις, να πετάς από την μια φωλιά στην επόμενη μέχρι να βρεις αυτό που θέλει κι άμα το βαρεθείς να ξαναφεύγεις για κανούργια λιβάδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά ήταν τότε, όλοι περάσαμε από αυτό το στάδιο της ζωής.
Το αναπολούμε ναι, μάλιστα, έλα όμως που δεν το επιτρέπουν ο καταστάσεις οι άγκυρες που ρίξαμε σε ξενικό κάπως αγκυροβόλιο προσπαθούμε να αισθανθούμε άνετα σε ένα περιβάλλον διαφορετικό σε ένα περιβάλλον οπου δεν είναι ομοιόμορφο αλλά ετσιθελικό, εγωιστικό, ακόμα και ζηλοφθονικό.
Εδώ χρειάζεται να εφαρμόσεις «Να δίνεσαι, αλλά να μην σκορπίζεσαι»… αλλά να παραμένεις ο ίδιος.
Σου εύχομαι ότι καλύτερο
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Επειδή, φίλε μου Γάβο, εσύ με γνωρίζεις πολύ καλά, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, επειδή ξέρεις το πόσο έδινα, το πόσο πρόσφερα και το πόσο σκορπούσα… απ’ τον εαυτό μου, που… παρ’ όλες τις καταιγίδες τα κομμάτια και τα σημάδια μου συνεχίζουν να υπάρχουν δίχως τη δυνατότητα να τα εξαφανίσουν κάποιοι, όσο και να ’θελαν… Απλά γιατί ο «χώρος» τους έχει ανεξίτηλα τα σημάδια μου.
ΔιαγραφήΌ,τι κάνω κι ό,τι έκανα το έκανα πάντα ανιδιοτελώς για τις αγάπες μου, για τους φίλους μου που μπορεί να είναι λίγοι τώρα, όμως ήταν πολλοί κάποτε κι ίσως στο μέλλον γίνουν και πάλι πολλοί. Αυτοί δεν μου πρόσφεραν τίποτα, φίλε μου, απολύτως τίποτα! Μόνο την κακία τους, τις ψεύτικες συγγνώμες τους κι όσα ζιζάνια σπέρνουν «κρυφίως» στο αρρωστημένο «εγωιστικό και ζηλόφθονο» περιβάλλον τους. Γνωρίζουν οι φύλακες…
Δεν θα ήθελα να γίνω τόσο παραστατικός, αλλά υποχρεώθηκα ή μάλλον με υποχρέωσαν…
Θέλησα, ινκόγκνιτο, να σ’ ακολουθήσω, Στράτο μου, στις υπόγειες διαδρομές της απόδρασής σου, μα… ο συρμός με σένα μέσα, είχε μόλις αναχωρήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταζα αποσβολωμένη το πλακάτ με τα κόκκινα γράμματα… δεν θα με πιστέψεις, το ξέρω, έχεις τους λόγους σου, αλλά κάτω απ’ την επιγραφή είδα σκόρπια τα κομμάτια σου. Για μια στιγμή σκέφτηκα να σκύψω να μαζέψω κάτι λίγα για να αποδείξω ότι σωστά έπραξα τότε με την "πρόστυχη" πρωτοβουλία μου.
Θα μ’ ακούσεις, φίλε; "Κοιμήσου… μη σκορπίζεσαι".
Καλό βράδυ!!!!
Όπως έγραψα πιο πάνω, στο φίλο μου Γάβο, τα σκόρπια κομμάτια και τα σημάδια μου θα είναι εκεί στο «χώρο» τους και θα τους θυμίζουν τι ήμουν κάποτε για κείνους…
ΔιαγραφήΟι «φίλοι» έρχονται και παρέρχονται. Άλλα έλεγαν στην ανάγκη τους τότε κι άλλα διαλαλούν τώρα «μεταξύ» τους…
Δυστυχώς εσύ έχεις στη γνώση σου ένα μόνο μικρό παράδειγμα… σαν κι αυτό στα αρχεία μου υπάρχουν κι άλλα…
΄΄Μη σκορπίζεσαι΄΄ δεν αλλάζει ο κόσμος!!! Μη βασανίζεσαι και μάζεψε τα πολύτιμα του εαυτού σου πριν λερωθούν και βάλτα στη θέση τους !!! Θυμάσαι !!! Πριν βάλεις κάποιον με την πρώτη στην καρδιά σου , αστον να περιμένει λίγο στον προθάλαμο , έτσι για να μη σκορπίζεσαι !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!!!
Δεν τη βλέπω καθόλου παράλογη αυτή τη διαδικασία, Νικόλ, ο προθάλαμος τελικά θα ήταν μια κάποια λύση… Αλλά είπαμε τι περιμένεις από άνθρωπο αφελή και ερασιτέχνη… Πάντα ανοιχτή η καρδιά μου.
ΔιαγραφήΌχι μόνο δεν αλλάζει ο κόσμος, φίλη μου, αλλά τραβάει προς το χειρότερο κι είναι κρίμα…
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
". . . Κοιμήσου, επιτέλους!… Όλα είναι άσκοπα. Ο κόσμος δεν αλλάζει…"
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις λοιπον φίλε μου ότιι την απάντηση την δίνεις μόνος σου?
Ο κόσμος ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ... Απλή και σοφή έκφραση, γιατί αυτή είναι η αλήθεια...αυτή είναι η γυμνή πραγματικότητα!...
Το καλλίτερο αντίδοτο του πόνου της ψυχής ειναι να μην περιμένεις ΠΟΤΕ τίποτα πίσω από ό,τι δίνεις ή μοιράζεσαι κι' έτσι ΠΟΤΕ δεν θα πονέσεις, κι' ἀν τύχει και λάβεις πίσω έστω κι' ενα ψίχουλο απ' αυτά που έχεις δώσει ή έχεις μοιραστεί τότε θα είσαι τυχερός και μέσα σου θα νοιώσεις μιά χαρά και ζεστασιά γιατί αυτό το ψίχουλο θα είναι σαν ένα αντίδωρο που δεν το περίμενες ΠΟΤΕ!!!
Κοιμήσου ήσυχα φίλε μου,
ο μακρινός σου φίλος,
Δημήτρης
Και τι δεν θα ’δινα, μακρινέ μου Φίλε, να ’μουνα πιο κοντά σου, να ρουφάω τον καλό σου λόγο και τη σοφία σου, να με συνοδεύει η καλοσύνη σου. Βαρέθηκα πια το ψέμα, την υποκρισία και τις νοθευμένες φιλίες.
ΔιαγραφήΠοτέ δεν περίμενα κάτι πίσω απ’ ό,τι έδωσα, άλλα μου γύρισαν κι όχι σε ψίχουλα, καρβέλια ολόκληρα με κακία που δεν ξεπλένεται μήτε με τις ψεύτικες «συγγνώμες» τους.
Ξέρεις ένα στίχο που λέει: «στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά»;
Αλλάζοντας κλίμα, θέλω κι από εδώ να κάνω δημόσια την ευχή μου: οι Patriots να σου χαρίσουν τη χαρά της νίκης!
Να είσαι καλά Στράτο μου και σ’ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΠράγματι η ευχή σου έπιασε διότι χρειαζότανε να γίνει ένα «Θαύμα» στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα για να πάρουμε την Νίκη και έγινε!
Ειχαμε χάσει δυό φορές στο παρελθὀν από πράγματι κάποιο «θαύμα» που ευνόϊσε τους αντιπάλους. Αυτή την φορά η Θεά Τύχη χαμογέλασε σ’εμάς!
Εχτές αργά το βράδυ όταν τελείωσε ο αγώνας ήθελα να σου φωνάξω σαν αρχαἰος Φειδιππίδης «Νενικήκαμεν» αλλά ήμουν τόσο εξαντλημένος και ταραγμένος από την αγωνία που δεν μπόρεσα να μιμηθώ τον αρχαίο δρομέα μας, αλλά έστω και αργά το επαναλαμβάνω τώρα. . . ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ!
"Εύχομε κι' εγώ φίλε μου η ευχή σου να ξαναπιάσει και να μας αξιώσει ο Θεός κάποια ώρα να τα πούμε κι' από κοντά!. . ."
Σήμερα Στράτο μου είμαστε και πάλι «πνιγμένοι» στα χιόνια! Θα τα ξαναπούμε. . .
Με την φιλική μου αγάπη,
Δημήτρης
Αγαπητέ μου Δημήτρη, η χαρά είναι διπλή όταν την μοιράζεσαι. Δεν ξέρω αν οι κατάρες μου πιάνουν… «Θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου», αλλά οι ευχές μου, διαπιστώνω ότι ξεπερνάνε τα όρια... Θέλω να συγχαρώ για τη νίκη των Πάτριοτς και να κάνω κι άλλη μια ευχή να ξεπεράσετε το χιονιά. Όσο για τη δική σου ευχή, ενώνω και τη δική μου με την ελπίδα να μας αξιώσει ο Θεός να βρεθούμε.
ΔιαγραφήΚαλό μήνα, φίλε μου!
Και κάτι που λησμόνησα να γράψω στο προηγούμενο σχόλιο μου φίλε Στράτο.
ΔιαγραφήΗ αείμνηστος γιαγιά μου θυμάμαι που μου έλεγε με την νησιώτικη διάλεκτό της:
"Αχ! Αρέ πλά κιμ (πουλάλι μου)
κάντου του καλό
και ρίχτου στου γιαλό"
"Μαφουκράζεσαι μαθές
τι θέλου να σπω";;;
(Με ακούς άραγες τι θέλω να σου πω)
Δέξου λοιπόν φίλε μου αυτό το φτωχικό γνωμικό της γιαγιάς μου και ρίχτα όλα στο γυιαλό, έστω και τα πιό αγνώμονα και τα πιό δυσάρεστα και είθε η συνευχή μας να πιάσει να τα πούμε εκ του πλησίον.
Οι δε ευχές σου είμαι βέβαιος ότι πιάνουν εν αντιθέσει με τις κατάρες σου διότι δεν τις εννοείς!. . . "Απο χείλη Χρηστού ανδρός πάσαν κατάρα γίνεται μάλλον ευχή" ! . . .
Να είσαι καλά,
ο μακρινός σου φίλος
Δ.Τ.
Φίλε Δημήτρη, τυγχάνει η νησιώτικη διάλεκτος της γιαγιάς σου να έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη δική μας, επίσης νησιώτικη… Επίσης να σου πω ότι γνωρίζω και την παροιμία. Πάντεως σ’ αφουγκράστκα… Άλλωστε εγώ ήδη το έχω κάνει προ πολλού… το καλό το έχω ρίξει όχι στο γιαλό-αλλά πιο μέσα ακόμη… στον ωκεανό…
ΔιαγραφήΕυτυχώς Δημήτρη, ευχές κάνω… κατάρες ποτέ κι ας γίνονται ευχές αν και δεν νομίζω να είμαι «χριστός άνδρας»…
Πάντα με την αγάπη και τη φιλία μου!
Ο ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΑΣ
ΔιαγραφήΟ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ
ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟΣ ΑΝΗΡ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΔΡΑΣ! . . .
Μ' αφουκράζεσαι;;;
ΔΤ
Φίλε Δημήτρη... εξωτερικοί και κακόβουλοι παράγοντες με κάνουν να μένω στα πρώτα τρία επίθετα και να τα τιμώ.
ΔιαγραφήΠάντα, θέλω να ξέρεις πως σ' αφουγκράζομαι.
Φίλε Στράτο, εγώ τώρα δεν ξέρω τι θέλω να γράψω. Διάβασα τόσο ωραία σχόλια από όλους, που δεν έχω τίποτα καλύτερο να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΒλαχοΠαναγιώτης στο χωριό μου έλεγε: Κοίτα τη δουλειά σου, το σπίτι σου και τη γριά σου.
Είναι κι αυτό μια λύση. Δεν είναι;
Εύχομαι να νικήσουν σήμερα οι Πατριώτες της Βοστώνης στο Souper Bowl. Nα χαρεί κι ο Δημήτρης Τ. Γεια σου Δημήτρη. Μάλλον θα σκίσουμε σήμερα Ο Tom Brady είναι σε καλή φόρμα.
Καλημέρα σε όλους από μια ηλιόλουστη Βοστώνη.
Κι εγώ, αγαπητέ μου Γιώργο, έλεγα κάποτε στο Δημήτρη πως και να θέλεις ν’ αγιάσεις δεν σ’ αφήνουν… Ο δικός σου άνθρωπος στο χωριό είχε πιο πολύ μυαλό από μένα. Αλλά ξέρεις τι συμβαίνει; Θα πρέπει τουλάχιστον να δώσεις, έστω και αργά, ένα μάθημα σε όσους βρίσκουν τρόπους να σε μειώνουν με φαντασίες του μυαλού τους. Αλλά ως εδώ. Τελεία και παύλα. Δεν αξίζουν κάτι παραπάνω.
ΔιαγραφήΚι εγώ εύχομαι τη νίκη των Πάτριοτς στο σημερινό Souper Bowl για τους λόγους που σου έγραψα σήμερα στο μέιλ. Και για τον Δημήτρη και για το γιο μου και για σένα φυσικά και για όλη τη Βοστώνη που είναι η αγαπημένη μου πόλη.
Να ‘σαι καλά και καλό μήνα!
Φίλε Γιώργο γειά σου,
ΔιαγραφήΧαίρομαι που έχεις τα ίδια φιλαθλητικά αισθήματα για τους "Πατριώτες" μου και
σ' ευχαριστώ για την ευχή σου!
Μ' αυτή την όμάδα έχω ζήσει στιγμές αγωνίας για πολλά χρόνια. Αμα ψάξεις το ιστορικό της θα με καταλάβεις καλλίτερα. Τους ακολουθώ περισσότερο από σαράντα χρόνια οπότε καταλαβαίνεις τι διακυμάνσεις έχουν δεί τα μάτια μου. . .
Εχτές το βράδυ όμως μας χαμογέλασε η Θεά Τύχη και επούλωσε παλιές πληγές!
Ας εἰμαστε καλά και του Χρόνου!
Του Βλαχο-Παναγιώτη στο χωριό σου, σοφά τα λόγια του!
Να είσαι καλά
Φιλικώτατα,
Δημήτρης
Γεια σου φίλε Δημήτρη ''πατριώτη'' και ''Ολυμπιακάκια''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως είμαι με τους Πατριώτες μιας και μένω στη Βοστώνη. Είμαι και Ολυμπιακός γιατί στα ...νιάτα μου έμενα στον Πειραιά και κάθε Κυριακή ήμουν στο Καραΐσκάκη.
Δε σε ξέρω φίλε και δεν ξέρω τι σχέση έχεις μ' αυτή την ομάδα. Θα ήθελες να με βοηθήσεις λίγο. Που μπορώ να βρω πληροφορίες.
Χθες, μας κοψωχολιάσανε, αλλά τέλος καλό...
Τους δώσαμε εμείς δυο φορές την μπάλα ( 2 interceptions ), μας την έδωσαν κι αυτοί μια φορά, στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα. Μεγάλο λάθος τους να την πετάξουν κι όχι να την τρέξουν.
Δεν πειράζει όμως, Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να το αλλάξει, μα και να το αμφισβητήσει κανένας.
Οι Celtics μας στενοχώρησαν φέτος, να 'ναι καλά οι Πατριώτες.
Σήμερα στη Βοστώνη θα πέσουν άλλοι 25-30 πόντοι χιόνι.
Σε ευχαριστώ φίλε που με θυμάσαι.
Γεια χαρά.
Γειά σου και πάλι φίλε Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω καμιά σχέση με την ομάδα! Απλώς είμαι φανατικός φίλαθλος και θαυμαστής του Qr. TOM BRADY, που τον θεωρώ ως επιτομή του καλού αθλητή παρ' όλες τις συκοφαντίες των ζηλοφθόνων εχθρών της ομάδος. . .
Αφού έχεις υπολογιστή μπορείς να πας στο διαδίκτυο και να μάθεις τα πάντα για την ομάδα και τον ΤΟΜ!
Οσον αφορά τα χιόνα σε καταλαβαίνω διότι δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από την Βοστώνη, μόνον καμιά τρακοσαριά μίλια οπότε έχουμε σχεδόν τον ίδιο καιρό. Ας είμαστε καλά και θα περάσει κι' αυτό. Ολα στο πρόγραμμα του βίου και της ζωής! . . .
Να είσαι καλά φίλε μου
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Δημήτρης