Αφότου έκανα την παράτολμη πράξη να
«κρεμαστώ», διά μέσου του «blogger», στο διαδίκτυο, δημιουργώντας τούτο
το ιστολόγιο, πέρασαν κιόλας οχτώ χρόνια. Δεν είναι και λίγα… Λένε πως τα εκατό
πρώτα χρόνια είναι δύσκολα και ζόρικα. Μετά στρώνεις. Κι εγώ βρίσκομαι μόλις
στα οχτώ! Οκτώ και… συνεχίζω.
Εξηγούμαι: Τα γενέθλια ήταν στις 19
Νοεμβρίου, αλλά κάποιες αμφιβολίες που είχα, να το ανακοινώσω ή όχι, όπως και
κάποιες λεπτομέρειες που προέκυψαν, μ’ έκαναν να το αναβάλω μέχρι σήμερα.
Μέσα σ’ αυτά τα 8 χρόνια έμαθα τόσα πράγματα
και γνώρισα τόσους ανθρώπους κι αυτό με κάνει να νιώθω μεγάλη ικανοποίηση.
Άντεξα! Κι αν ακόμη αντέχω
είναι για τον απλούστατο λόγο ότι μ’ αγκάλιασαν κάποιοι άνθρωποι μ’ ευγενικές
ψυχές που με κέρναγαν λόγια φιλικά, αγάπες και καλημέρες… Μου έφταναν αυτά.
Μέσα από τούτο δω, το δανεικό κομμάτι που μας
επέτρεψαν να το μετατρέψουμε σε δικό μας, εγώ, κάθε τόσο εξομολογούμαι μπροστά
στη λευκή οθόνη του υπολογιστή μου κι απέναντί σας, αναζητώντας τα όρια της μετριότητάς μου. Ακολουθώντας επίμονα και έμμονα το
μονοπάτι της καρδιάς, αφήνω να ξεχειλίζει από μέσα μου άφθονο το συναίσθημα. Κι
είναι φορές που δεν συγχωρώ στον εαυτό μου αυτές τις ευαισθησίες μου, παρόλο
που το έχω ανάγκη να τις εκθέσω. Κι αλίμονο, αυτό το μονοπάτι, χίλιες φορές κι
άλλες τόσες, με βγάζει σε δύσβατα περάσματα. Αλλά μαθαίνω…
Ήταν 19 Νοεμβρίου του 2006,
κι αυτός ήταν ο τίτλος και ο υπότιτλος της
πρώτης ανάρτησης.
κι οι σκέψεις μου γίνονταν λέξεις...
Έτσι είμαστε οι άνθρωποι
συναισθηματικοί, παρορμητικοί, ρομαντικοί, ανυποψίαστοι, αθώοι, απροετοίμαστοι
κι... ερασιτέχνες. Λογαριάζουμε, συχνά, με λάθος όργανα… Κάποιες φορές, αναγκαζόμαστε ή
μας αναγκάζουν να παρατραβάμε λίγο παραπάνω το σχοινί και… στο τέντωμα σπάει.
Μας χωρίζει ένα κενό, αλλά, όπως λένε, θέλει απόσταση η αγάπη για να κρατιέται
ζωντανή. Όσο γίνεται…
Μέσα απ’ την καρδιά μου, λοιπόν, θέλω να ευχαριστήσω όσους μου ’καναν παρέα τούτα τα οχτώ χρόνια.
Μηθυμναίος
Γενέθλια λοιπόν να σου ευχηθώ να είναι μακρόσυρτα δηλαδή να σε συνοδεύουν σε όλη σου την ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μια διαφορά τα γενέθλια τα δικά σου άλλοι είχαν την πρωτοβουλία για το πότε ήρθες στον κόσμο, ενώ αυτά τα οκτώ χρόνια είναι δικό σου σκεύασμα, οπότε από μια γωνιά βλέπεις και καμαρώνεις τα οκτάχρονα επιτεύγματά σου...
αυτό που γράφεις είναι αληθινό: (θέλει απόσταση η αγάπη για να κρατιέται ζωντανή. Όσο γίνεται)…
θα έλεγα θέλει χώρο να αναπνέει...
Γάβο
Καλέ μου φίλε, δέξου τις από καρδιάς ευχαριστίες μου για τις ευχές των γενεθλίων!
ΔιαγραφήΝαι, καμαρώνω για το δημιούργημά μου, γιατί να το αρνηθώ και μακριά από αλαζονείες και υπεροψίες (modestia aparte, που λένε και σ΄εκείνα τα μέρη μας...) γιατί το έφτιαξα με αγάπη και το μεγαλώνω με πιότερη αγάπη. Το φροντίζω, το περιποιούμαι, το νοιάζομαι…
Ένα μόνο θέλω: να κρατηθώ όσο μπορώ, να ξεπερνώ τις απογοητεύσεις και να τις ξεγράφω το γρηγορότερο. Θα είναι η μόνη αιτία να το παρατήσω κι αυτό δεν θα το ήθελα ποτέ. Είναι για μένα το εξομολογητήριό μου… Ο χώρος μου και σ’ αυτόν θα ήθελα μόνο ανάσες αγάπης.
Χρόνια πολλά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς σε ευχαριστούμε. Η ευαισθησία σήμερα θεωρείται από κάποιους και ελάττωμα, ξέρεις πόσο μάλλον ο ρομαντισμός... Αλλά εμείς έτσι συνεχίζουμε.
καλή συνέχεια στο blog σου Μηθυμναίε,
καλά μοιράσματα :)
Πού σ’ ευχαριστώ Μαίρη μου!
ΔιαγραφήΑν θεωρούνται ελάττωμα η ευαισθησία και ο ρομαντισμός, είναι πρόβλημα όσων το νομίζουν. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είναι τέλειος. Κι όπως λες, εμείς θα συνεχίζουμε έτσι και σ’ όποιους αρέσουμε.
Να ‘σαι καλά και να μας χαρίζεις πάντοτε ενδιαφέρουσες προτάσεις.
Καλό απόγευμα!
ΔΗΛ. ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΗ, ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΣ ΝΑ ''ΚΡΕΜΑΣΘΕΙΣ '' ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ ΤΟ ...ΓΥΜΝΑΣΙΟ???? ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΟ, ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ,ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ......ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘόδωρε, μεγάλη η χαρά μου που σε βλέπω εδώ να μου χαρίζεις, με το σχόλιό σου παραινέσεις κι ευχές.
ΔιαγραφήΑυτό κάνω, φίλε μου αγαπημένε, αν το κάνω καλά ή όχι το κρίνουν οι άλλοι. Οι φίλοι, οι επισκέπτες, οι αναγνώστες… Όλοι εσείς κι αυτό είναι για μένα η μέγιστη ικανοποίηση.
Σ’ ευχαριστώ, Θόδωρε, μέσα απ’ την καρδιά μου!
Με συγκίνησες. Θέλω να σε βλέπω συχνά από δω.
Χρόνια πολλά στο μακρινό ξαδερφάκι μου εύχομαι!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια Στράτο!!
Εμείς εδώ ;)
Αυτό που έχεις στήσει, οχτώ χρόνια τώρα, έχει σύνδεσμο ψυχής με τόπο λατρεμένο για σένα.
Δύσκολα το αποχωρίζεσαι!!! Ξέρω...
Φιλιά
Αχ βρε Γιώργη, πόσο σ’ ευχαριστώ που πάντα με τον καλό σου λόγο και την αγάπη σου με συντροφεύεις στο ταξίδι που αρχίσαμε μέσα από τούτους τους δανεικούς χώρους, όπως γράφω.
ΔιαγραφήΚαλά να είμαστε και να μην αποχωριστούμε ποτέ από τους τόπους μας. Ούτε κι εσύ, ούτε κι εγώ. Θα τους λατρεύουμε και θα τους ευγνωμονούμε που είμαστε παιδιά των.
Να ‘σαι καλά, μακρινέ κι αγαπημένε ξάδερφε!
Ως κατά τι μικρότερος ιστολόγος (έκλεισα τα εφτά τον Σεπτέμβριο), στέλνω θερμές ευχές για μακροημέρευση της παρουσίας σας στον χώρο. Πάντα με αισθητικές βελτιώσεις και με μια ατμόσφαιρα γαλήνης και αισιοδοξίας. Καλά Χριστούγεννα, και καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου να προσφέρω μαζί με τις ευχές και το καλύτερο τραγούδι για την περίσταση--σε κάνει να θέλεις να έχεις γενέθλια κάθε μέρα... Ιδού:
https://www.youtube.com/watch?v=16WqtFVqQQY
Δεκτές και με πολύ εκτίμηση οι θερμές ευχές σας, κύριε Παπαγιάννη.
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί πάντα αφήνετε εδώ τα καλά σας λόγια.
Επίσης σας ευχαριστώ για το αφιερωμένο τραγούδι της Αστεριάδη.
Να είστε καλά
Και μετά μύησες και μένα Στράτο και σ' ευχαριστώ, γνώρισα και εγώ τους φίλους σου και είμαι ευτυχής γιατί μου κρατούν συντροφιά στη μοναξιά μου, τώρα το χειμώνα. Χρόνια πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώρα, ειλικρινά χαίρομαι που με τη δική μου ελάχιστη βοήθεια σ’ έκανα να αισθάνεσαι ευτυχής με τη συντροφιά των φίλων σου. Τουλάχιστον κάτι άφησα…
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ και για αυτό που μου έστειλες με την αδερφή μου, το έλαβα χτες.
Αγαπητέ μου Στράτο έρρωσο και χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές τις ημέρες μέσα σε στιγμές ανίας έκανα ένα περίπατο στην εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου για να φέρω στό γέρικο μνημονικό μου, που είχε ξεχάσει ποιά ήταν τα επτά θαύματα του κόσμου!
Αφού λοιπόν περιδιάβηκα την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, τους Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνος, Το Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο, το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, τον Κολοσσό της Ρόδου σταμάτησα στον Φάρο της Αλεξανδρείας καθώς μιά φωνή βόησε μέσα μου: Άραγε και η στήλη του Μηθυμναίου δεν είναι κι’ αυτή σαν ένας Φάρος που σκορπά μπρός και πίσω πνευματικές ανταύγειες και αντακλάσεις σε όσους εσέρχονται στην εμβέλειά του; ; ; ΝΑΙ αυτή η φωνή αντιβόησε μέσα μου!
Λοιπόν φίλε Στράτο, αν και δεν έχουμε ποτέ ανταμώσει καί μόνο για λίγο διάστημα έχω εισέλθει στο Μηθυμναιηκό κύκλο σε συγχαίρω από καρδιάς για τα οκτάχρονα του ΜηΘυμναίος, αυτού του «ογδόου» θαύματος που έχεις δημιουργήσει! Επιτρεψέμου να το ονομάσω τοιουτοτρόπως διότι κατ’ εμέ είναι θαύμα όταν μπορεί κανείς να επικοινωνεί τις σκέψεις του από τα πέρατα της Γαίας μας εν ριπή οφθαλμού!!! Το πέρνουμε ως δεδομένον σκέψου όμως. . .
Υγεία κι’ αγάπη
Δημήτρης Τ.
Δεν έχω λόγια, αγαπητέ Δημήτρη, μόνο να πω ότι ξεπέρασες κάθε υπερβολή! Πώς μπορώ να δεχτώ εγώ τέτοιες ασύμμετρες συγκρίσεις μ’ αυτά τα κορυφαία έργα της ανθρωπότητας. Θα αδυνατούσα να τα δεχτώ ακόμη και σαν φιλοφρόνημα… Που είναι…
ΔιαγραφήΜένω όμως -κι αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα- στο ότι έχουμε δημιουργήσει ανάμεσά μας ένα κλίμα αμοιβαίας φιλίας και αγάπης κι αυτό είναι για μένα θησαυρός! Χίλιες φορές απολαμβάνω όλα όσα μοιραζόμαστε στην κατ’ ιδίαν επικοινωνία μας. Κι εδώ, πάνε γάντι τα λόγια ενός άλλου φίλου μου που λέει: «Μερικοί άνθρωποι σ' αγαπάνε και το νιώθεις από το φως των ματιών τους...!» και συμπληρώνω εγώ κι από το φως της καρδιάς τους! Αυτό το φως νιώθω πως δέχομαι από σένα φίλε, μιας και η απόσταση δεν μου επιτρέπει να νιώσω αυτό των ματιών σου.
Δημήτρη μου, χίλια ευχαριστώ!
Φίλε Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καταλαβαίνω ότι τα λεχθέντα μου δίδουν την εντύπωση να είναι άτοπα και να ξεπερνούν κάθε υπερβολή που τέλος μπορεί να παρθεί ακόμη και σαν μία σαρκαστική κολακεία! . . .
Σε διαβεβαιώ όμως ότι δεν ελέχθησαν διά κολακευτικούς ματαιόδοξους λόγους ή φιλοφρόνημα, ούτε στην πραγματικότητα κάνω συγκριση μετά των επτά θαυμάτων, διότι τότε θα ήμουν ένας ημιμαθής αφελής που θα αντιπροσώπευε το περίφημον: "ημιμάθεια χείρον της αμαθείας" επιπίπτοντας σε ευτελές επίπεδον!
Απλώς φίλε μου ελέχθησαν από τον θαυμασμό μου της καταπληκτικής σου κατάρτισης στον οργασμό αυτής της συγχρόνου τεχνολογίας που σχεδον κατά κόρον έχει φτάσει στο σημείον να διακυβερνά την ζωή μας και εμάς τους παλαιούς να μας αφήνει ενεούς ! Τοιουτοτρόπως η καλλίτερη αναλογία που μπορούσα να κάνω για όλα αυτά τα ηλεκτρονικά μεγαλουργήματα και την καταρτισή σου προς αυτά ήταν να τα ονομάσω το "ογδοον θαύμα"! Πιθανώς η επιλογή της των λεξεών μου να μην ήταν η πρέπουσα και ακουσίως μου να υποτιμά αυτά τα απαράμιλλα και απαραλλήλιστα επτά θαύματα εις τα οποία κλίνω το γόνυ και παραμένω αιώνιος προσκυνητής. Ήτο λοιπόν ενας αυθόρμητος ενθουσιασμός και παρακαλώ να μην παρεξηγηθεί. . .
Οσον αφορά το φως της καρδιάς μου αντανακλά στο φως της δικής σου καρδιάς! . . .
Με αγάπη,
πάντα δημήτρης
Κι εγώ θέλω να καταλάβεις τη θέση και τον χαρακτήρα μου, αγαπητέ μου Δημήτρη, και να δικαιολογήσεις τη στάση μου να μην δεχτώ τα τόσο κολακευτικά σου λόγια. Αλίμονο… δεν ταιριάζουν.
ΔιαγραφήΚαταλαβαίνω απόλυτα τον αυθόρμητο ενθουσιασμό σου και την μεγάλη σου καρδιά. Αυτό όμως που θα δεχτώ με μεγάλη χαρά και μάλιστα θα έλεγα το επικροτώ, γιατί είναι αλήθεια τούτη η τελευταία σου φράση: «το φως της καρδιάς μου αντανακλά στο φως της δικής σου καρδιάς!»
Πάντα με την αγάπη μου!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα φίλε καλέ μου, Στράτο. και υποκλίνομαι στην μετριοφροσύνη σου!
ΔιαγραφήΔιά τον λόγο αυτό κάνω μία τελευταία διευκρίνηση από τα βαθυμύχια της ψυχής μου.!
Η λέξις ΦΑΡΟΣ ώθησε τον ενθουσιασμό μου και στόλισα με υπερβολικά εγκώμια το νόημα των συγχαρητηρίων μου!
Αυτό που ήθελα ακριβώς να εκφράσω στα οκτάχρονα του Μηθυμαναίος είναι ότι:
"Αναλογώ αυτό το Μπλοκ που έχεις δημιουργίσει σαν έναν ΦΑΡΟ που σκορπίζει και αντανακλά πνευματικές διαύγειες"!
Βλέπεις ο ενθουσιασμός μου μετέτρεψε κάτι το πολύ απλό και αγνό σε ένα σύμπλεγμα λέξεων που προκάλεσαν ακουσίως αιδώς στον μετριόφρονα και ευθύ χαρακτήρα σου...και εν συνεχεία και στον γράφοντα, που εκφράζει ειλικρινώς τις απολογίες του!
Καλή συνέχεια λοιπόν στο έργο σου...
Με εκτίμηση κι' αγάπη,
πάντα δημήτρης
Από έναν απλό και αγνό άνθρωπο, όπως είσαι εσύ Δημήτρη μου, δεν θα περίμενα τίποτ’ άλλο παρά ένα «σύμπλεγμα λέξεων» ανάλογο με τον χαρακτήρα σου.
ΔιαγραφήΜε κάνουν περήφανο, στ’ αλήθεια, όλα τούτα τα εγκωμιαστικά λόγια σου για ό,τι κάνω εδώ, στα οχτώ χρόνια που ασχολούμαι με τούτο το ιστολόγιο, αλλά και με τ’ άλλα, γιατί αυτό που εκφράζεις τόσο εσύ, όσο και άλλοι στις κατ’ ιδίαν εκμυστηρεύσεις των, είναι αυτό, που μου δίνει εφόδια κάθε μέρα να προσπαθώ για το καλύτερο.
Αν τούτη η μικρή «γωνιά» μου γίνεται στα δικά σου μάτια «Φάρος», εμένα τότε μου συμβαίνουν δυο πράγματα μαζί: με «γειώνουν» απ’ τη μια και «μ’ απογειώνουν» απ’ την άλλη.
Τι άλλο απομένει να πω παραπάνω από ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Καλησπέρα Στράτο !!!! Τα οκτάχρονα σου δεν τα έζησα όλα μα τον λίγο καιρό που βρίσκομαι εδώ έμαθα και μαθαίνω πολλά από σένα που δεν διστάζεις να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου και τα συναισθήματά σου ! Αυτό από μόνο του θέλει τόλμη και έμαθα ότι οι σπουδαίοι άνθρωποι αποφασίζουν με βάση την καρδιά τους !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά μέ όλα σου τα καλά ''κουσούρια'', έτσι σε μάθαμε έτσι σε αγαπάμε !!!
Καλημέρα Νικόλ,
ΔιαγραφήΑφού πρώτα σ’ ευχαριστήσω που χαράμισες λίγο από το χρόνο σου για να περάσεις από δω, γνωρίζοντας ότι τούτο τον καιρό είσαι απασχολημένη με όλα τα ωραία και τον σκοπό τους, που όχι μόνο είναι ιερός αλλά και πιο ενδιαφέρον από τα δικά μου οκτάχρονα…
Και θα ’θελα ν’ αρχίσω από την τελευταία σου φράση για να σου πω άλλο ένα ευχαριστώ που με ανέχεσαι και μ’ αγαπάς (βλέπεις το μετέφερα στον ενικό) παρ’ όλα τα «κουσούρια» μου, που δεν είναι και λίγα, για να λέμε και την αλήθεια, φίλη μου. Κι αυτό για μένα έχει σημασία και είναι απρόσμενο δώρο.
Κάθε μέρα μαθαίνω, ακόμα κι από κάτι ασήμαντες λεπτομέρειες, ποιοι και πως σ’ αγαπάνε.
Υ.Γ. Η παρουσίαση του βιβλίου, προχτές, ήταν φανταστική παρ’ όλους τους φόβους της βροχής που δεν ήλθε, σ’ ένα ζεστό περιβάλλον, αυτό της αίθουσας του Συλλόγου των Αθηναίων. Υπέροχο! Σου συνιστώ να το επισκεφτείς.
Τη λέξη ΄΄κουσούρια΄΄ την δανείστηκα από σένα !!! Ομως η ματιά μου αυτά τα κουσούρια πάντα βρίσκει την αυθεντικότητα μέσα από αυτά !!!
ΔιαγραφήΟσο για την έκθεση ήθελα πραγματικά να γνωρίσω λίγο πιο πολύ την κ. Μεσσηνέζη αλλά οι ανατροπές της τελευταίας στιγμής!!!
Αλίμονο, καλή μου Νικόλ, αν έκρυβα τα «κουσούρια» μου κι ό,τι εμπεριέχει η λέξη…
ΔιαγραφήΔεν ενοχλήθηκα, αν ίσως έτσι νομίζεις. Κι εγώ αναλύοντας καθημερινά τον εαυτό μου, αυτόν τον άγνωστο, εντοπίζω τα «κουσούρια» μου και προσπαθώ σιωπηλά να εξελίσσομαι σε καλύτερο άνθρωπο… Κι αυτό είναι πολύ καλό.
Είμαι της άποψης και της αντίληψης πως τα πάντα ξεκινούν από εμάς. Αν συνεχίσω με τη λογική που είχα πριν, δηλαδή πως με βλέπει ο άλλος, πάει χάθηκα. Μάλιστα τώρα τελευταία, επειδή με άγγιξαν και κάποια «περίεργα γεγονότα», προσπαθώ να θέσω μια διαχωριστική γραμμή: μ’ αυτό που είμαι κι αυτό που ήθελαν οι άλλοι να είμαι…
Ωχ, βλέπω πως παρασύρθηκα πάλι και να με συγχωρείς. Ίσως δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για εξομολόγηση αλλά ας όψεται η εκπαίδευσή μου…
Μετανιώνω για όσα έγραψα, αλλά τώρα πώς να τα σβήσω… λυπάμαι. Και λυπάμαι διπλά αφού σήμερα θα μπορούσα να τα αποφύγω κι αντί όλων αυτών να σου χάριζα ένα χαμόγελο και μια ευχή από καρδιάς: «Χρόνια Πολλά»!!!
Όσο για την εκδήλωση, τα είπαμε, δεν πειράζει πάντα θα υπάρχει κάτι… Θα σε ανταμείψω όμως στέλνοντάς σου τη δημοσίευση της εφημερίδας Εμπρός με τα όσα έγραψα για την Καίτη, το βιβλίο και την παρουσίαση, για να έχεις μια ιδέα. Μπορεί να κάνω και ανάρτηση στο Ιστοχαστής.
Λοιπόν, φτάνει με την πολυλογία μου, να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο και Χρόνια Πολλά!
Αγαπητέ μου φίλε, συναισθηματικέ, παρορμητικέ, ρομαντικέ, Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε παρακολουθώ και σε επισκέπτομαι συχνά εδώ και λίγο καιρό, καταλόγισέ με μέλος της παρέας σου, όχι των οχτώ χρόνων αλλά σα νάμουν από τότε.
Σου εύχομαι όχι μόνο οχτώ αλλά όσα οχτώ Χ άπειρα ν’ αντέξεις.
Ο Θεός να σ’ έχει καλά για να μας ταξιδεύεις.
Αγαπητή μου Ελεωνόρα, ξέρεις, όλο μπερδεύομαι γράφοντας το όμορφο κι ωραίο όνομά σου, έτσι Ελεωνόρα που μ' αρέσει κι όχι το χαϊδευτικό σου Νόρα...
ΔιαγραφήΕλπίζω να συμφωνείς, τώρα που με γνωρίζεις καλύτερα, με όλα αυτά τα επίθετα...
Επίσης θέλω να ξέρεις πως όχι μόνο σε θεωρώ μέλος της παρέας εδώ, αλλά έχεις κι ένα στασίδι στην καρδιά μου.
Αμέτρητες ευχαριστίες για τις ευχές σου και να 'σαι κι εσύ καλά!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Συνέχισε φίλε Στράτο,χαρίζεις στην μπλογκόσφαιρα,ανθρωπιά,ρομαντισμό και ευαισθησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια σου εύχομαι :)
Αυτό θέλω κι εγώ, αγαπητή μου Ντίνα, να μπορώ, παρότι το περιβάλλον μας, βάζει τρικλοποδιές, να συνεχίσω σ' αυτό που έχω συνηθίσει...
ΔιαγραφήΕλπίζω οι αντοχές μου κι όλοι εσείς οι καλοί μου φίλοι να με βοηθούν πάντα.
Χίλια ευχαριστώ καλή μου!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Στράτο
ΑπάντησηΔιαγραφήσε μια μικρή ανάπαυλα,πέρασα να σ αφήσω τις ευχές μου για μακροημέρευση αυτού του τόσο προσωπικού ιστολογίου,που ακολουθεί τις γραμμές που εσυ του δίνεις και εμείς ακολουθούμε. Μπορεί όχι και τα 8 χρόνια,αλλά κάμποσα, αναγνωρίζοντας ευαισθησίες, συναισθηματισμούς, ρομαντισμό, και ίσως οι πιο υποψιασμένοι ...το παρατράβηγμα.
Σου εύχομαι να συνεχίσεις ν ακολουθείς το δρόμο της καρδιάς,γιατί αυτή δε λαθεύει
Καλή συνέχεια
Χαρά σ’ ευχαριστώ πολύ που πέρασες για τις ευχές!
ΔιαγραφήΚι όμως -κι ας μη θέλω να το πιστέψω- έχω διαπιστώσει πως, δυστυχώς, ο δρόμος της καρδιάς κάποιες φορές λαθεύει… Κι εγώ αμετανόητος συνεχίζω αυτόν να διαβαίνω… Μόνο που τώρα τελευταία προσπαθώ να κάνω το σχοινί… παλαμάρι…
Κι ακόμη, αν θυμάμαι καλά το είπε η Μαρία Ρεζάν αναφερόμενη στη δημοσιογραφία, πως δεν χωράει συνοικέσιο αλλά μόνο έρωτας! Αυτή είναι και η δική μου σχέση με ιστολόγιό μου… Έρωτας!
Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις κι εσύ!