Τώρα
μάλιστα… Φθινοπώριασε… Η δικαίωση της εποχής και του χρόνου το πλήρωμα
επιβεβαιώνονται…
Αξίζει ένας
περίπατος αληθινός σε πάρκα της ομορφιάς και της απόδρασης, για να συναντήσουμε
και να αποτυπώσουμε –προ πάντων εκεί– την αλήθεια της φύσης που περνάει πλέον στη
φάση της φθινοπωρινής μεταμόρφωσης.
Όπως αξίζει
επίσης κι ένας άλλος φανταστικός περίπατος, σε μονοπάτια της σκέψης και της
σιωπής, απ’ αυτά που μας μεταφέρουν από την ατέρμονη αναζήτηση ύπαρξης και
συνύπαρξης στον ξεχασμένο κόσμο των συναισθημάτων που καθορίζουν τη ζωή μας.
Με τα
μάτια της ψυχής ανοιχτά, όπου οι αισθήσεις έχουν τον πρώτο λόγο, εκτονώνεσαι
από κάθε είδους πλέγματα και φραγμούς κι ανακαλύπτεις, στις θαμπές προτεταμένες λεπτομέρειες και
τις απίθανες αισθαντικές εικόνες, τα αχαρτογράφητα κενά της.
Ό,τι βλέπω, ό,τι αγγίζω και ό,τι αισθάνομαι,
συμβολίζει την ωραιότητα, την αρμονία κι εκείνον τον ελπιδοφόρο αέρα της λευτεριάς
που μας προσφέρει η φύση. Κι αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, δεν χωράει σε «κάδρα».
Είναι αυτό που είναι.
Κι είμαι εγώ που το λέω, μα… δεν το
κάνω. Επιμένω να τα χωρέσω σε κάδρα, μόνο για σας.
Μηθυμναίος
Εγώ το κάνω καλέ μου φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖω μέσα στην φύση, αυτή είναι η επιλογή μας και την λατρεύω!!!!
Όμορφα που περιέγραψες την φύση και την αρμονία που την διέπει!!!
Σου εύχομαι ένα όμορφο βράδυ και σ΄ευχαριστώ για τα κάδρα που μας χάρισες!
Αυτή είναι διαφορά, καλή μου Μάγδα, εσύ ζεις μέσα στη φύση κι εγώ την ψάχνω… Τη βρίσκω όμως γιατί κι εγώ τη λατρεύω!!! Κι είναι αυτό που με κάνει να έχω ακόμη και της ψυχής μου τα μάτια ανοιχτά.
ΔιαγραφήΗ φωτογραφία είναι το αγαπημένο μου χόμπι.
Θέλω να με θεωρείς πιστό θαυμαστή των δικών σου εικόνων, που αναμφίβολα έχουν τη δική τους αισθητική ομορφιά!
Εγώ σ’ ευχαριστώ, φίλη μου!
(Επιμένω να τα χωρέσω σε κάδρα, μόνο για σας.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σκέψεις είναι απέραντες, το φθινόπωρο μελαγχολικό, η αλλαγή χρώματος φύλλων, τα υγρά μονοπάτια της ερημιάς, θησαυροί των αναμνήσεων μιας κάποιας εποχής.
ναι φίλε χώρεσες σε κάδρα όλες σου τις σκέψεις αφού κατάφερες με 7 μανταλάκια να ολοκληρώσεις αναμνήσεις, αυτές που ακόμα έχουν την δύναμη να δακρύζουν...
ωραίο,
με εκτίμηση
Γαβριήλ
Βλέπεις, φίλε Γάβο, πως προχωράω αντάμα με την εποχή, γι’ αυτό άλλαξα όλο το «σκηνικό» (αποφεύγω να το ονομάσω «λουκ»… όπως το λένε στο χωριό μου) για να είμαι σε συνδυασμό με ό,τι μας περιβάλει.
ΔιαγραφήΠαλιά συνήθεια ή κουσούρι αν θες να κρεμάω όλα τα δικά μου στη θέα, έστω και με μανταλάκια… Μου ξέφυγε όμως ένα, για να ‘ναι οχτώ που είναι το νούμερο που με «κυνηγάει» πάντα. Την επόμενη φορά θα το προσέξω.
Για τα καλά σου λόγια δέξου τις ευχαριστίες μου!
και καλά κάνεις αγαπητέ Στράτο,γιατί μέσα απο τα κάδρα σου και τη γραφή σου, μεταφέρεις αυτά που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε μας που δεν έχουμε το τάλαντο της γραφής.Καλό φθινόπωρο, ναι, πέραν από τις ομορφιές των εικόνων , ό,τι νοιώθει , ό,τι ζει ο καθένας, ό,τι βλέπει ειναι μοναδικό!Αρκεί να έχουμε τα μάτια της ψυχής ανοιχτά, όπως ακριβώς το περιέγραψες!Δικά σου λόγια χρησιμοποίησα, αφού δεν χωράνε άλλες λεξεις στο θέμα.Να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου πω, Βαρβάρα, πως διαβάζω όσα μου γράφεις και νοιώθω άβολα, πίστεψέ με. Μπορώ να σου πω πως κοκκινίζω κιόλας… Δεν δέχομαι ότι δεν έχεις το τάλαντο της γραφής αν και το δικό μου δεν θα το έλεγα τάλαντο αλλά απλά λόγια βγαλμένα από μέσα μου. Δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να προσπαθώ να «καδράρω» μαζί με τις φωτογραφίες και τα λόγια μου.
ΔιαγραφήΠάντως σ’ ευχαριστώ κοπέλα μου, με τιμάν τα λόγια σου!
Καλό απόγευμα!
Αγαπητέ Στράτο, όσο και αν επιμένεις να χωρέσεις στο κάδρο
ΑπάντησηΔιαγραφήτα φθινοπωρινά φύλλα,
για μένα, όλες οι εποχές είναι μια απέραντη, άνοιξη!!!!
Κάθε εποχή, έχει τη δική της χάρη… και οι αποχρώσεις τους θα παραμένουν στην παλέτα της καρδιάς μας!
ΔιαγραφήΕίχα καιρό που σας είχα «χάσει»…
Καλώς ορίσατε!
Καλό φθινόπωρο, λοιπόν, και επίσημα πλέον, μια και η ισημερία παρήλθε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλωσόρισα στην προηγούμενη ανάρτηση, κύριε Παπαγιάννη.
ΔιαγραφήΚι εγώ σας εύχομαι Καλό φθινόπωρο κι όλα τα καλά!
Η φύση έχει τη δική της πορεία με τις εξωτερικές και εσωτερικές αλλαγές των τόπων και τοπίων !!! Εικόνες που δεν φυλακίζονται σε κάδρα για τα μάτια κανενός αφου η οπτική γωνία διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο!!! Τα πρωτοβρόχια κάποτε προετοίμαζαν τη γη , φούσκωνε το χώμα , μύριζε και ήταν έτοιμο να δεχθεί το σπόρο , να τον φιλοξενήσει , να τον μεγαλώσει και έτοιμο πια το προιόν να παραδοθεί στον άνθρωπο !! Μια δική μου προσέγγιση παραλληλίζοντας το σπόρο του χωραφιού με τους σπόρους των ψυχών μας !!!! Με αναθεωρήσεις , με ταξίδια σε γνωστά και άγνωστα μονοπάτια , με όλες μας τις αισθήσεις παρακολουθούμε τα σποράκια μας στον φρέσκο εαυτό να αναπτύσσονται !!!1
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό φθινόπωρο από καρδιάς φίλε μου Στράτο !!!
Τη δική της πορεία, αγαπητή μου Μαρί-Νικόλ, και η κάθε μια, τις δικές της χάρες και αποχρώσεις.
ΔιαγραφήΜου άρεσε η σκέψη σου και ο παραλληλισμός που επιχείρησες πάρα πολύ σωστά, φέρνοντάς τα στα ανθρώπινα μέτρα.
Μακάρι και οι δικοί μας σπόροι, οι σπόροι της καρδιάς μας, να βρουν το πρόσφορο έδαφος που θα μας ανταμείψουν με τους ανάλογους καρπούς.
Σ’ ευχαριστώ φίλη μου κι ανταποδίδω την ευχή σου!
Μόνο για Σας! Τα μονοπάτια ανοίγουν του Δάσους κι αφήνουν χώρο για όλες τις Ηλιαχτίδες ανάμεσα, μόνο για Σας! Μάζεψε Στράτο μια χούφτα από αυτές κάθε φορά, Μόνο για μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤατιάνα μου, με γνωρίζεις τόσο καιρό και ξέρεις πως αυτό κάνω πάντοτε… μοιράζομαι μαζί σας, όχι μόνο «ηλιαχτίδες» αλλά και όσα κατά τη γνώμη μου μπορεί να έχουν το ελάχιστο ενδιαφέρον.
ΔιαγραφήΝα ‘σαι καλά!
Καλό φθινόπωρο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Μαίρη! Επίσης!
ΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Ομορφα λόγια Στράτο,δεμένα σφιχτά με την ψυχή και το νου,με αισθηματα και αισθήσεις ,με την μανα φύση που τόσο προθυμα και πλουσια μας χαρίζεται ,σε μας δεν μένει παρά να την σγκαλιάσουμε, να νιωσουμε στην ψυχή μας τον παλμό της ,να παρουμε δυναμη και ευτυχία μεσα από την αρμονία της και την απολυτη και πολυπρόσωπη ομορφιά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπρόσμενη η επίσκεψή σου, Σπύρο και τα λόγια σου μια γλυκιά αύρα με κύμα Κορινθιακού και σταγόνες κόκκινου αγιωργίτικου κρασιού Νεμέας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ!