Τον Αύγουστο που μου χρωστάς…

Υποκύπτω στον πειρασμό να προσεγγίσω, με όση ψυχραιμία διαθέτω, το θέμα του μήνα Αυγούστου, που μόλις μας επισκέφτηκε, θέτοντάς το σε καθαρά προσωπική βάση.

Αν και  βρίσκεται στα πρώτα του βήματα, εγώ χάνω πλέον κάθε ελπίδα και δεν ανυπομονώ να τον χαρώ εκεί που θα έπρεπε. Εκτός κι αν ο Αύγουστος χάσει τα μυαλά του…

 Βάζω μια καλλιτεχνική πινελιά στα όσα θα μου λείψουν. 
Και είναι…  προφανές.

Γι’ αυτό και οι παρακάτω στίχοι του Φίλιππου Γράψα είναι αφιερωμένοι εξαιρετικά, πρωτίστως στον εαυτό μου αλλά και προς κάθε κατεύθυνση και κάθε αποδέκτη που θα του ταιριάζουν.

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες,

σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε…

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

τις θέσεις που κρατήσαμε τις πέταξες
δυο ξένα χέρια τώρα πια σε δέχονται και τα αισθήματα μου επιστρέφονται…

Πιο Αύγουστος δεν γίνεται… Είναι δικός μας. Ας τον αγαπήσουμε όπως μπορούμε…

Καλό μήνα σε όλους με το τραγούδι συντροφιά!