«Ανασαμιές»! (χρονογραφήματα), Εκδόσεις Μύστις, Ηράκλειο
2013, σελ. 214
Οι «Ανασαμιές», είναι μια
ξεχωριστή συλλογή με εξήντα επιλεγμένα, από τα τριακόσια (!) χρονογραφήματα που
έχει δημοσιεύσει ο πολυγραφότατος συγγραφέας Γιώργος Καμβυσέλλης (κάτι μεταξύ
Μυριβήλη και Καζαντζάκη)* ευκολοδιάβαστα, με λογοτεχνική δομή και σπιρτόζικο
ύφος, που χαρίζουν ευχάριστες ώρες, προβληματισμό, νόστο και καυστικότητα
σερβιρισμένα με ένα δηκτικό αλλά χιουμοριστικό πολλές φορές τρόπο ώστε να μην
μπορείς να τα σταματήσεις στη μέση. Εξ άλλου μια ανασαμιά είναι το καθένα!
Θέματα επίκαιρα και
διαχρονικά, ψυχογραφικά, κοινωνικού ενδιαφέροντος που επαγωγικά σου εμφυτεύουν
αβίαστα προτάσεις και κάλεσμα να συμμετάσχεις στον ανέλπιδο αγώνα του για τη
σωτηρία της σημερινής αναβράζουσας κι υποβαθμισμένης κοινωνίας.
Είναι σα γλυκές
μπουκιές, «σερβίρισμα ψυχής» έλεγε ο Κονδυλάκης, που τα αρχίζεις, νιώθεις την
ψυχή του δημιουργού παλλόμενη, και χωρίς να το καταλάβεις τελειώνουν με μια
γεύση ανάμικτη στις αισθήσεις σου.
Πόνο, ντροπή, πίκρα ή
γέλιο, αγανάκτηση, προβληματισμό και πάντα μια ελπίδα και διδαχές για τον
καθένα.
Δε γράφει. Σου
κουβεντιάζει. Με αγάπη κι εμπιστοσύνη. «Μπιστικά», όπως ο ίδιος λέει στην
κρητική ντοπιολαλιά. «… έλα να σου πω
μπιστικά. Κάθε φορά που μου τελειώνει το οξυγόνο, δίνω μια, πετώ τα εφήμερα κι
αφηρημένα, αρπώ το κοντύλι κι αρχινίζουν με πάθος τα ψυχοδάκτυλά μου να σου
μιλούνε...».
«... κι ύστερα, αλαφρωμένος που έπραξα το χρέος μου, κοιτώ τον ουρανό και, λαίμαργα, παίρνω ανάσες».
«... κι ύστερα, αλαφρωμένος που έπραξα το χρέος μου, κοιτώ τον ουρανό και, λαίμαργα, παίρνω ανάσες».
* Ο φίλος μου ο Γιώργος Καμβυσέλλης διαθέτει μια ιδιαίτερη γραφή, κάτι μεταξύ του
Μυριβήλη της Λεσβιακής Άνοιξης, λόγω καταγωγής (γεννήθηκε στην Άντισσα της Λέσβου).
Και του Καζαντζάκη, λόγω του ότι, χρόνια
τώρα ζει στο Σφηνάρι του Κισάμου Χανίων κι από κει προέρχονται οι ιδιωματισμοί
που τόσο συχνά και εύστοχα χρησιμοποιεί στα γραφτά του.
Φίλε μου καλέ,
αυτό είναι το μεγάλο σου ταλέντο. Που περιγράφεις εμπειρίες και περιστατικά ζωής
αλλιώτικα, με τον δικό σου εκτυφλωτικά ευγενή και εντυπωσιακά ουσιώδη τρόπο.
Στοχεύεις στο κέντρο της καρδιάς. Αυτό εισπράττω από τότε που άρχισα να σε
διαβάζω.
Σ’ ευχαριστώ που πάντα με θυμάσαι και
με τιμάς στέλνοντάς μου τα υπέροχα πονήματά σου!
Το δημοσίευμά σου σήμερα είναι είναι ένας θησαυρός περισυλλογής σκέψης.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Κάθε φορά που μου τελειώνει το οξυγόνο, δίνω μια, πετώ τα εφήμερα κι αφηρημένα, αρπώ το κοντύλι κι αρχινίζουν με πάθος τα ψυχοδάκτυλά μου να σου μιλούνε...».
«... κι ύστερα, αλαφρωμένος που έπραξα το χρέος μου, κοιτώ τον ουρανό και, λαίμαργα, παίρνω ανάσες».)
το ανωτέρο είναι τόσο αληθινό τόσο αυθεντικό αλλα δύσκολα να το διατυπώσεις όμως ο συγγραφέας μας το χαρίζει σαν να ήταν η έκτη αίσθησή του...
una maravilla
saludos
Gabriel
Στράτο
ΑπάντησηΔιαγραφήσε μακαρίζω για τους φίλους που έχεις
Είναι ΕΝΑΣ + ΕΝΑΣ!!!Ειλικρινά να τους χαίρεσαι και σ ευχαριστούμε που μας τους γνωρίζεις κι εμάς.
Μου κέντρισες το ενδιαφέρον,με την αράδα που παράθεσες να γνωρίσω περισσότερο και τον σημερινό ευαίσθητο Λογοτέχνη.Ελπίζω να το βρω.
Νάσαι πάντα καλά και ν απολαμβάνεις τις ανασεμιές σου!
Πολύ ωραία παρουσίαση ως μια ανάσα από τις ανασεμιές, και συμφωνώ Στράτο μου με τη Χαρά, προσθέτοντας ότι οι Φίλοι του ανθρώπου δηλώνουν τον Άνθρωπο. Να θησαυρίζεις πάντα ανασεμιές και το καθαρό βλέμμα του Παιδιού- που ναι, σου αναλογεί- έχεις δίκιο.. Καλή σου μέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη και ζεστή προσέγγιση Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικά τα δείγματα γραφής από τις "Ανασαμιές" που παραθέτεις.
Ευχαριστούμε για τις παρουσιάσεις που κάνεις κατά καιρούς!!!
Είναι πάντα αληθινές και πολύ ενδιαφέρουσες όλες.
Καλοτάξιδο το βιβλίο και καλή συνέχεια.
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι όπως το λες, φίλε Γαβριήλ, όχι μόνο ο συγγραφέας Καμβυσέλλης αλλά και ο άνθρωπος Γιώργος είναι Αληθινός κι Αυθεντικός!
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά μου, ευχαριστώ το Θεό, ναι το κάνω, που στο διάβα μου έτυχε να γνωρίσω τέτοιυς ανθρώπους όπως και σε τούτες τις στράτες γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους όπως όλους εσάς τους αληθινούς φίλους μου!
Ψάξε, κι αν δεν το βρεις, εγώ είμαι εδώ. «Ανασαμιές», όπως το λέει κι εκείνος, μας χρειάζονται… ιδίως σε τούτους τους καιρούς!
Καλά να είσαι κοπέλα μου, το εύχομαι από καρδιάς!
@ Τατιάνα Καρύδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Τατιάνα,
Ν’ αρχίσω από αυτό το τελευταίο που γράφεις… Πάει να πει ότι είχα δίκιο στην κατά ιδίαν δήλωσή μου.
Σ’ ευχαριστώ και γι’ αυτό και για τη γνώμη σου που συμφωνείς με τη Χαρά, και ναι αυτό κάνω: «θησαυρίζω», τουλάχιστον με τους Φίλους μου!
Να ‘σαι καλά!.
@ Γιώργος Βαρβάκης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργη καλημέρα,
Αλίμονο αν δεν αξιοποιούσα τα μαθήματα που κατά καιρούς έπαιρνα από σένα, μακρινέ μου ξάδερφε.
Πολύ σ’ ευχαριστώ!
Παρ΄όλο που δεν γνωρίζω το βιβλίο του Καμβυσέλη, απ΄όσα όμως γράφεις, φίλε Στράτο, θα πρόκειται για κάτι πολύ καλό. Χαίρομαι όταν διαπιστώνω ότι ανάμεσά μας υπάρχουν αξιόλογοι εργάτες του λόγου που έχουν κάτι να μας πουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά φίλε μου.
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς υπάρχουν, Ντένη κι ο Γιώργος είναι ένας απ' αυτούς τους εργάτες του λόγου.
Σ' ευχαριστώ!