Απ’ το παράθυρο έψαχνε το φως.
Ανήσυχος
θεατής της εποχής,
τον ένοιαζε να δει μόνο αυτό που έκρυβε
το θάμπος…
τη σκοτεινή πλευρά
της ύπαρξης…
Ήξερε να διαβάζει τα δύσκολα.
Να
ερμηνεύει σωστά τα σημάδια…
Άλλαξαν μεριά και τα όνειρα, τα πήρε από
κάτω η ζωή…
Οι καφέδες ήταν η λύση των προβλημάτων…
Κι άλλες φορές το πρόβλημα το ίδιο…
Με μέτριους ελληνικούς, χαρούμενους cappuccino και θλιμμένους espresso
μοίραζε τις ανησυχίες του…
Χωρίς προσποίηση…
διεκδικούσε εξόριστες λέξεις και παραμερισμένες
συγκινήσεις...
μόνο και μόνο για να ζήσει αυτό που αναζητούσε!
Ένα χάδι για την ψυχή του...
Εις μάτην…
Una caricia para su alma
Ο… Álvaro Ibáñez
Κάποτε το αναζητούσα κι εγώ, (Ένα χάδι για την ψυχή του...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανα τα αδύνατα δυνατά μέχρι που το βρήκα.
Έτσι σήμερα γυρνώ στα περασμένα και προσκυνώ τα πεπραγμένα, με έμαθαν πολλά εκτός το να με κάνουν πλούσιο!
χαιρετώ σε φίλε
Γαβριήλ
Στ΄ αλήθεια φίλε μου, απ΄όλες τις λέξεις που έχεις χαράξει δεν μπορώ να δω ποιά θα πάρω για να μιλήσω μαζί της.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τον έννοιαζε να δει μόνο αυτό που έκρυβε το θάμπος."
"Άλλαξαν μεριά και τα όνειρα. Τα πήρε από κάτω η ζωή."
Όλη η φιλοσοφία την ζωής σε λίγες αράδες και κάποιες εικόνες.
Κάτι πολύ σπουδαίο μας δίνεις.
Νάσαι καλά.
Αλλαξε ισως η ζωή μας, μας ΄έκλεψαν τα όνειρα αλλά οχι και την ψυχή μας! Και αυτό ειναι που μετράει καλέ μου φίλε Στρατη! Ζούμε ίσως κάπως διαφορετκά από ότι είχαμε φανταστεί αλλά είμαστε εμεις και όχι κάποιοι ξένοι φορτικοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερίζω!
Πολύ όμορφο κείμενο Στράτο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η επιλογή των φωτογραφιών τέλεια εναρμονισμένη με τα λόγια!
Αναρωτήθηκα ποιος είναι ο Alvaro Ibanez.
Καλό βράδυ
<>@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημασία έχει, φίλε, ότι πάλεψες, έκανες τα αδύνατα δυνατά για να το κατορθώσεις και η επιβράβευση ήταν ότι το χάδι που καρτερούσε η ψυχή σου το βρήκες! Το αληθινό χάδι, όχι εκείνα τα εφήμερα της μιας νύχτας…
Κι άλλο μεγάλο κατόρθωμα είναι ότι γυρνάς τη ματιά σου πίσω και λες: Όλα αυτά με έκαναν πλούσιο… τι να τα κάνω τα άλλα πλούτη.
Να είσαι καλά, καλέ μου φίλε!
<>@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Álvaro Ibáñez, αυτός ο μυστήριος άνθρωπος, όπως γράφω: «διεκδικούσε εξόριστες λέξεις και παραμερισμένες συγκινήσεις...» κάνε κι εσύ αυτό: διεκδίκησε λέξεις και μίλησε μαζί τους, Ντένη, εκεί μέσα είναι… Mέσα μας.
Λόγια και εικόνες λένε πολλά. Σπουδαίο ή όχι το αποφασίζουν και το επιβεβαιώνουν κάποιοι «φίλοι και περαστικοί» και το εγκρίνουν με το να το καταθέτουν σ’ ένα μικρό παραθυράκι που γράφει «Σχόλια»…
Αλλά βλέπεις ότι κι αυτά ακόμη η ζωή, με τον καιρό, τα παίρνει από κάτω…
Καλή σου μέρα!
@ Λιακαδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κατάφεραν με τα όνειρα, Λιακαδίτσα, με το χαμόγελο και τόσα άλλα… που άλλαξαν τη ζωή μας ελπίζω να μας μείνει η ψυχή.
Ειδεμή τι άλλο θα έχουμε… Ίσως το φως και οι καφέδες να ψάχνουμε λύσεις…
@ magda,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάγδα μου, αφού το λες εσύ αυτό, έτσι θα είναι.
Αγκαλιά ευχαριστίας σου στέλνω.
Ο Álvaro Ibáñez είναι ένα μυστήριο και σοφό άτομο που έτυχε να γνωρίσω, σε καιρούς ενδιαφέροντες, και για τύχη μου, μου άφησε πολλά.
Να ‘σαι καλά, φίλη μου!
Μπήκα στη διαδικασία να αναζητήσω τον
ΑπάντησηΔιαγραφήÁlvaro Ibáñez, που άγγιξε τις ευαισθητες χορδές μου,και χαίρομαι που εσύ τον γνώρισες.Πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερός!
Τώρα δε θάθελα επεκταθώ σε σχολιασμό,γιατί κάθε στροφή και μία ανάρτηση,ας μην λοιπόν οικειοποιούμαι χώρο ξένο για τα εσώψυχα μου.
Απλά να πω οτι έτερψε την ψυχή μου και τη μάτωσε επίσης
Νάσαι καλά Στράτο και για τη μεταφορά και για την εικονοποίηση!
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, Χαρά, η νοσταλγία είναι κάτι που, εμένα τουλάχιστον, με κυριεύει και δεν μ’ αφήνει στην ησυχία μου. Όταν ήμουν στην ξενιτιά, μου έλλειπε η Ελλάδα, τώρα γίνεται το αντίθετο.
Κι αυτό είναι η αιτία που ένα βράδυ (24 Δεκ) σε τέτοια έξαρση, έφτιαξα το μπλογκ Añoranzas, Remembranzas y recuerdos de Venezuela.
Άλλες φορές, μπορεί ένα τραγούδι, ένας στίχος, ένα όνομα να φέρουν στο νου μου χίλια δυο από εκείνα τα μέρη.
Όσο και να ψάχνεις δεν θα τον βρεις τον Álvaro, που να τον βρεις, αυτός δεν ήξερε από τούτα τα εργαλεία που έχουμε εμείς. Αυτός ήξερε να σου προσφέρει πνευματικό πλούτο, ήταν μια απόλαυση να τον βρίσκω, ιδίως στα νησάκια που πηγαίναμε τα Σαββατοκύριακα και μαζί ψάχναμε τις ομορφιές της φύσης και του βυθού. Κι έλεγε, έλεγε λόγια σαν χρησμούς… που να βγάλεις άκρη, έπρεπε να τα προσέξεις πολύ.
Εσύ λες ότι μάτωσε η ψυχή σου, εμένα ματώνει κάθε λίγο…
Άντε καλό βράδυ!
✿✿彡
ΑπάντησηΔιαγραφήImagens bonitas mas transmitem dúvidas existências.
Bom fim de semana!
Beijinhos do Brasil
¸.•°✿✿彡
Κι όμως ο Γκούγκλης μου έκανε τη χάρη και μου αποκάλυψε το πρόσωπο. Λες νάναι λάθος;εσύ μόνο μπορείς να το επιβεβαιώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τα γδαρσίματα ή ματώματα της ψυχής,πράγματι προέρχονται απο διαφορετικές αιτίες στον καθένα,αλλά καμιά φορά κι απο την ίδια,αλλά για διαφορετικό λόγο
Καλό Σ/Κ φίλε μου
@ Magia da Inês,
ΑπάντησηΔιαγραφήGracias Inés por tu visita. Las bellas imágenes como dices tienen que ver con las bellas palabras y pensamientos de mi amigo…
Feliz fin de semana para ti!!!
Saludos a mi bello Brasil! ✿✿彡
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω την παραμικρή αμφιβολία στην αξιοπιστία του Γκούγκλη, αλλά όπως σου έγραψα, ο δικός μου Álvaro Ibáñez σίγουρα δεν έχει ουδεμία σχέση με τον οποιονδήποτε που παρουσιάζει το «ψαχτήρι», δεν είναι του «κυκλώματος».
Ας μείνουμε με την ανάμνηση και με τους σοφούς και δύσκολους στοχασμούς του.
Για τα άλλα, βεβαίως και ο καθένας έχει τα δικά του με διαφορετικές ή τις ίδιες αιτίες… Εξαρτάται από τις ευαισθησίες μας.
Τουλάχιστον από καιρικές συνθήκες καμία σχέση η σημερινή (ελπίζω και η αυριανή) μέρα με τον χαλασμό Κυρίου που είχαμε χτες. Να υποθέσω ότι η γενναιοδωρία του ήλιου να έφτασε και σε σας.
Φιλάκια!
ποιημα
ΑπάντησηΔιαγραφή