Με τις ζέστες να τραβάν την ανηφόρα, όλο και
πιο έντονες εισβάλουν μέσα μου οι εικόνες αλλοτινών καλοκαιριών. Μνήμες αλήτισσες σέρνουν τα μεθυσμένα τους βήματα κι οργώνουν τη σκέψη
μου. Στιγμές που με ταξιδεύουν… Πότε έρχονται και πότε φεύγουν. Ανάμεσά τους
περιπλανιέμαι και συλλογίζομαι κι όλο πιο πολύ αισθάνομαι να σβήνει η ελπίδα για
τον πηγαιμό στο νησί μου εφέτος. Κι όσο σβήνει η ελπίδα τόσο γιγαντώνεται η
επιθυμία μου. Συμβαίνουν κάτι τέτοια…
Ομολογώ, πως μου είναι αδιανόητο να μείνω μακριά απ’ τ’ αντίκρισμα της θάλασσας του τόπου μου και τη γλυκάδα τ’ ουρανού του. Δίχως τις πρωινές ανάσες των περιπάτων. Χωρίς τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και τα μενεξεδένια δειλινά. Τις ευωδιές του γιασεμιού και του νυχτολούλουδου. Τις καλημέρες των περαστικών. Τις στιγμές του μαζί, του χώρια κι όσων θα ’ρχονταν… Των σχεδιασμών και των ονείρων. Της αναπόλησης και της νοσταλγίας. Της ραθυμίας και της ξεγνοιασιάς. Εικόνες αφημένες που αναπαύονται στο κατώγι της ψυχής μου.
Πολλά επιστρέφουν στο μυαλό μου και με κάνουν να παραδίνομαι ανυποψίαστα στους λογισμούς μου. Κάνω κομμάτια τον εαυτό μου και δίνω τροφή στην ανυπόταχτη φαντασία μου. Εκεί κολυμπούν τα μάτια μου και γεμίζουν με θάλασσα... Τα κλείνω για να διατηρήσω ζωντανές τις εικόνες, όπως ζωντανή θέλω να κρατήσω την υγρασία και τη γλυκιά θλίψη της πιθανής απουσίας μου. Και μπροστά μου ανοίγεται απέραντος ο ουρανός, ατέλειωτος ο ορίζοντας, ατέρμονος ο χορός των κυμάτων.
Λίγη ανάσα μου ’ρχεται να πάρω απ’ τη θάλασσα να δροσίσω τους στεναγμούς
μου. Να τους βγάλω στον ήλιο, να λιαστούν κι ύστερα να τους απλώσω στην άκρη
του γιαλού, κάτω απ’ τ’ αρμυρίκια, να ισκιώσουν… Να κλέψω ένα κομμάτι φως απ' την πανσέληνο για να χαράξω
χάρτη και πορεία. Μπας και αλλάξει ρότα η διάθεση… Αμ’ δε…
Μηθυμναίος
Δεν πιστεύω αυτό διάβασα Στράτο, εγώ που σας περιμένω πως και πως.Χτες έφιαξα χαλβά το δικό μας το μηζηθρένιο και είπα στη Νίκη ότι όταν έρθουν τα παιδιά θα βρέξω και θα φέρω. Τέλος πάντων ελπίζω ότι θα τα καταφέρετε να ρθείτε έστω και για λίγο,το εύχομαι.Σας φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίες ζωγραφιές τα λόγια σου φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι αναμνήσεις των καλοκαιριών στην πατρίδα και στα νησιά μας είναι ένα μαρτύριο για μας τους ξςνητεμένους. Πίστεψέ με.
Να πας στο νησί σου. Σε περιμένει και χαλβάς.
Νάσαι καλά φίλε μου.
ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ οτι οι αναποδες προβλέψεις δεν θα καμφθούν απο τέτοιο ποιητικό λόγο,φορτωμένο απο το βάρος ατέλειωτων αναμνήσεων και υγρασία ΖΩΗΣ...ΘΑ ΠΑΣ Στράτο είμαι σίγουρη... στο εύχομαι απο καρδιάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Κι εγω που νόμιζα οτι είσαι μόνιμος κάτοικος...
@ Δώρα Γιαννάκου-Παρίση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένε, Δώρα, πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
Όσο για τη φροντίδα σου να μας έχεις έτοιμο χαλβά αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ! Αν δεν το καταφέρουμε θα έχουμε τη γεύση στο στόμα.
Σ’ ευχαριστούμε Δώρα!
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ήταν μόνο ο χαλβάς…
Είναι πολλά, Ντένη, αυτά που μένουν στο σακούλι με τα απραγματοποίητα όνειρα...
Ευχαριστώ σε!
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πιάσει η ευχή σου, Χαρά, θα κάνω πάρτι…
Είμαι κάτοικος καλοκαιριού μόνο, δυστυχώς…
Ευχαριστώ πάρα πολύ, φίλη μου!
Μη στεναχωριέσαι Στράτο μου,λένε ότι όταν κάτι το θέλουμε τόσο πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί στο να το καταφέρουμε να πραγματοποιηθεί.Ας ευχηθούμε λοιπόν να έχουν δίκιο και να μπορέσουμε και φέτος να συναντηθούμε όλα τα ξενάκια κάτω από το Λεσβιακό ήλιο που τόσο μας λείπει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ΔΩΡΑ ΚΟΚΚΙΝΕΛΛΗ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα λέει ο Coelho, ξέχασε όμως να βάλει και… τις εξαιρέσεις.
Εδώ φαίνεται ότι κι ο Θεός βάζει το χεράκι του… κάτι θα ξέρει…
Πάντως το καλύτερο είναι ό,τι είναι να συμβεί.
Θέλω στοιχεία σου, συμπατριωτάκι μου… δεν γίνεται έτσι.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, πάντως
Εγω εξακολουθώ να βοηθάω προς την ποθητή κατάληξη...αλλά τι να σου κάνει ένας άνθρωπος, δεν είμαι και θεός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό πάντως που σου χαρίζω το κάνω με πολύ χαρά, έλα να το παραλάβεις...πού ξέρεις...;;;
Καλή Κυριακή!
@ Χαρά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ, Χαρά, για το υπέροχο δώρο, στην πιο κατάλληλη στιγμή… Πέρασα και το πήρα. Κι όπως σου έγραψα είναι πολύτιμο για μένα και… το χρειάζομαι!
ομορφες που ειναι αυτες οι μνημες οι αλητισες, Στρατη μου! Και ειδικά οταν σε ταξιδευουν σε τέτοια μερη σαν την πατριδα σου! Να είσαι παντα καλα και να πηγαινεις συχνα εκει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ευχηθω καλο Καλοκαιρακι?
@ Λιακαδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τις μνήμες τις αλήτισες ταξιδεύω μια χαρά… Μα φέτος νομίζω πως θα είναι μόνο όνειρο… Θα υπομείνουμε τις θερμοκρασίες της Αθήνας…
Ευχαριστώ, Λιακαδίτσα και αντεύχομαι!