Χρωματίζω

Καταπιάνομαι συχνά με τις στιγμές της ζωής μου. Σήμερα θέλησα να τις χρωματίσω, δίνοντας σε κάθε μια το ανάλογο χρώμα.

Γεμάτη η παλέτα μου… έχει χρώματα για όλες. Για τις όμορφες που με γεμίζουν, τις άσχημες που με θλίβουν και τις ξεχωριστές που με ζωντανεύουν… Το παίζω και ζωγράφος. Διαλέγω, λοιπόν για την κάθε μια το ανάλογο χρώμα κι αρχίζω:

Με το έντονο κόκκινο βάφω τα καμώματα και τις τρέλες του έρωτα. Με γαλάζιο τον άπιαστο –σαν τα όνειρά μου – ουρανό! Με μπλε, τι άλλο παρά τη θάλασσα που με ταξιδεύει. Με κίτρινο τις μέρες εκείνες που δεν ήξερα τι μου γίνεται… Με πράσινο, φυσικά τη φύση που λατρεύω. Με γκρίζο τα κουρέλια της καρδιάς μου… Με μαύρο την ψυχή μου… στον πανικό. Και με άσπρο… την ελπίδα!

Τώρα ψάχνω ένα άλλο χρώμα. Αυτό που θα μου δίνει κουράγιο να κοιτάζω τη ζωή κατάματα. Αυτό που θα μου δίνει δύναμη όταν κάθε φορά χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Αυτό που θα με κάνει να σηκώνομαι ξανά και ξανά. Πιο δυνατός. Με περισσότερα όνειρα. Με πιότερη αγάπη. Με περισσότερη δύναμη και μαγεία, να χορτάσω τη ζωή. Γιατί μαγεία είναι η ζωή… παρ’ όλες τις αναποδιές της. Μαγεία και τούτος ο κόσμος ο «μικρός ο μέγας»! 

Μηθυμναίος

Μόλυβος και στη Νέα Υόρκη

Πρόσφατα ανακαινίστηκε στη Νέα Υόρκη το φημισμένο ελληνικό εστιατόριο Μόλυβος, στην 7^η Λεωφόρο στο Μανχάταν, τρία τετράγωνα από το Central Park (871 Seventh Avenue, New York, ΝΥ 10019, tel. -212- 5827500).

Το εν λόγω εστιατόριο ανήκει στην οικογένεια Λιβανού όπως και τα Oceana και Abbocatto.

Από το 1997 που πρωτοάνοιξε πρόσθεσε στη Μητρόπολη του κόσμου την εκλεπτυσμένη ελληνική κουζίνα στον κατάλογο των φημισμένων έθνικ εστιατορίων της.

Φωτογραφίες, παλιές και καινούργιες, από το Μόλυβο και των ανθρώπων του, διακοσμούν τον υπέροχο χώρο του.

Το συστήνω στους αγαπημένους φίλους μου της Νέας Υόρκης και όχι μόνο.

Η οικογένεια Λιβανού

Μηθυμναίος

Μια Ελένη μια θάλασσα

Ένα υπέροχο τραγούδι από δυο φίλους. Και οι δυο τους τεράστια ταλέντα!

Στίχοι του αγαπητού μου φίλου Χρυσόστομου Γελαγώτη.

Μουσική και Φωνή ενός άλλου φίλου του Τάκη Σωτηρχέλη.

Δίσκος: Άνω Θρώσκω - Πέτρος Πέτρου

Δικό σας

Μηθυμναίος

Τελίτσες για… αποσιωπητικά…

Απ’ το ένα κλαρί στο άλλο

με πτήσεις χαμηλές οι φτερωτοί φίλοι

μού χαρίζουν γαλήνη.

Πρέπει να μείνω μακριά από

αντιπαλότητες, αντιπαραθέσεις, διεκδικήσεις…

Γι’ αυτό:

♫ ♪ «Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει

κι εκείνη μου 'πε: τη σιωπή για μυστικό της έχει» ♪ ♫

Μηθυμναίος

Συγκλονίζει το χαμένο βίντεο από την καταστροφή της Σμύρνης

Άλλοι θεωρούν πως είναι ένας απλός συνωστισμός σε λιμάνι. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αυτό το βίντεο αποτελεί ένα χαμένο και εξαιρετικά πολύτιμο ιστορικής αξίας ντοκουμέντο από την καταστροφή της Σμύρνης.

Ο δημιουργός αυτού του ντοκιμαντέρ είναι ο  George Magarian. Γεννήθηκε το 1895. Εργάστηκε ως διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝ (Χριστιανική Αδελφότης Νέων) και την χρονική περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία το 1922, προσπάθησε με δραστηριότητες να ανακουφίσει τα θύματα της τραγωδίας. Επιπλέον χρησιμοποιώντας μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε εικόνες της ανθρωπιστικής καταστροφής, σε Σμύρνη, Αθήνα αλλά και Πειραιά.

Όλοι αγνοούσαν την ύπαρξη αυτού του βίντεο διότι ήταν φυλαγμένο για τουλάχιστον 60 χρόνια στο σπίτι της συζύγου του. Ώσπου το 2008 ο εγγονός του Robert Davidian,  "ανακάλυψε" το ντοκουμέντο και το μετέτρεψε σε ψηφιακή μορφή για να το σώσει.

Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο…



Πηγή: madata.g 

Μηθυμναίος

«Ελλάδα… είμαι σε δύσκολη θέση!»

Αυτός είναι ο τίτλος του εκπληκτικού ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη  Σεραφείμ Ντούσια, φοιτητή του National Film and Television School της Αγγλίας. 

Θέμα του δεν είναι η… οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Θέμα του, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη και την ομάδα παραγωγής, είναι οι νέοι και η φωνή τους που δεν ακούγεται!

Το «Ελλάδα… είμαι σε δύσκολη θέση» δεν έγινε για  να βγάλει κάποιος χρήματα. Τη χρηματοδότησή του την στήριξαν οι νέοι του διαδικτύου μέσω δωρεών.

* Στο ντοκιμαντέρ μιλούν μεταξύ άλλων ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Nigel Farage (ευρωβουλευτής της Αγγλίας), η Λιάνα Κανέλλη, η Σία Κοσιώνη, ο Παύλος Χαϊκάλης, ο Θάνος Μικρούτσικος και η Κάτια Δανδουλάκη.

Ακολουθούν 2 μικρά βιντεάκια που μπορείτε να δείτε.

Μηθυμναίος

Παλιόκαιρος… κι όσο πάει αγριεύει κι η βροχή…

Αν και στο νου μας τον τόπο μας τον έχουμε σαν τόπο αιώνιου καλοκαιριού,

πόσο διαφορετικός –μα πάντα όμορφος– μας φαίνεται με το που χειμωνιάζει...

 

Μηθυμναίος

«Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται», φίλε…

Πριν κάποιους μήνες ο ξενιτεμένος καλός μου φίλος, Γαβριήλ, ο κοσμογυρισμένος Οδυσσέας, έλεγε πως έψαχνε να βρει «μια ανοιχτή καρδιά…» ν’ απλώσει τα όνειρα που έκανε κάποτε πάνω στο αχυρένιο στρώμα του και απορούσε με παράπονο: «έλα όμως που όλες είναι πιασμένες…».

Αλήθεια, όπως έχουμε γίνει, που να ’βρεις, ανοιχτή κι ελεύθερη καρδιά να ακουμπήσεις, έστω για λίγο, τα όνειρά σου. Κι ας είχαν γεννηθεί σε αχυρένιο στρώμα…

Θυμάμαι πως τότε, εγώ ο ρομαντικός κι αλαφροΐσκιωτος, τον παρότρυνα λέγοντάς του να μην απογοητεύεται. Πως θα μπορούσε να βρει ένα κομμάτι καθάριου ουρανού κι απάνω του να απλώσει τα όνειρά του. Αλίμονο, αν εκείνος που έφαγε τη θάλασσα με το κουτάλι, που παρ’ όλες τις φουρτούνες και τις αντάρες της, έμαθε να αναμετριέται μαζί της, να μη φοβάται τίποτα και να κρατά ισορροπία ανάμεσα στα «θέλω» και τα «πρέπει» που τα σμίλεψαν οι αγέρηδες και τα χρόνια. Που κόπιασε, έψαξε και βρήκε μονοπάτια και δρόμους να στηρίξει με αξιοπρέπεια την ύπαρξή του. Που το μερτικό, αυτό που του αναλογούσε στη ζωή και στον κόσμο, το κράτησε και το χαίρεται αγκυροβολημένος τώρα στη Μητρόπολη του Κόσμου.

Του έλεγα, λοιπόν και του ’δινα συμβουλές, εγώ ο άπειρος και άσχετος, που δε ξέρω ούτε τα δικά μου να κουμαντάρω, τούτα τα λόγια: «Μη τ’ αφήσεις ποτέ, φίλε μου, τα όνειρά σου να πάνε χαμένα. Έχεις τη σοφία, έχεις και τη γνώση, ξέρεις να μεταφέρεις το παρελθόν και να το κάνεις συνέχεια του σήμερα. Όσο  υπάρχουν όνειρα, συνέχισε να ονειρεύεσαι… Όσο υπάρχουν όνειρα θα βρίσκουμε τα μονοπάτια μας. “Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται”, έλεγε μια φορά ένας ποιητής».

Μηθυμναίος