Παλιά συνήθεια να μαζεύω απ’ τη φύση διάφορα «υλικά», να φτιάχνω συνθέσεις προσπαθώντας όλα αυτά να τα συμφιλιώνω μεταξύ τους δίνοντάς τους, όσο γίνεται φυσικά, μια αρμονική συνύπαρξη. Ύστερα…τα φωτογραφίζω….
«Σκηνοθέτησα» εδώ, λοιπόν, διάφορες συνθέσεις με πρωταγωνιστή και κυρίαρχο της εικόνας το πλατανόφυλλο που, φθινοπωριάζοντας άφησε το δέντρο κι έπεσε χάμω στη γη. Από εκεί το συμμάζεψα και το απόθεσα δίπλα σε διάφορα άλλα θέλοντας να φτιάξω με τις παρακάτω εικόνες μου κάτι σαν αυτό που οι ζωγράφοι ονομάζουν «Νεκρή φύση»!
Θα δείτε, λοιπόν, να «ξεμυτίζει» και να αποκαλύπτεται με όλη την πρωτόπλαστη αγνότητά του δίνοντας ομορφιά κι ένα κάτι -έτσι για να ξεγελάμε τους καιρούς και να γλυκαίνουμε το χρόνο. Ν’ ακουμπάνε και να μερεύουνε οι στεναγμοί… σε μια εποχή αποσύνθεσης σαν αυτή που ζούμε…
«Σκηνοθέτησα» εδώ, λοιπόν, διάφορες συνθέσεις με πρωταγωνιστή και κυρίαρχο της εικόνας το πλατανόφυλλο που, φθινοπωριάζοντας άφησε το δέντρο κι έπεσε χάμω στη γη. Από εκεί το συμμάζεψα και το απόθεσα δίπλα σε διάφορα άλλα θέλοντας να φτιάξω με τις παρακάτω εικόνες μου κάτι σαν αυτό που οι ζωγράφοι ονομάζουν «Νεκρή φύση»!
Θα δείτε, λοιπόν, να «ξεμυτίζει» και να αποκαλύπτεται με όλη την πρωτόπλαστη αγνότητά του δίνοντας ομορφιά κι ένα κάτι -έτσι για να ξεγελάμε τους καιρούς και να γλυκαίνουμε το χρόνο. Ν’ ακουμπάνε και να μερεύουνε οι στεναγμοί… σε μια εποχή αποσύνθεσης σαν αυτή που ζούμε…
Χαίρεστε κι ευδαιμονείτε!
Μηθυμναίος
Η φύση, που αλλάζει χρώματα, φόρεμα, ναι μεν είναι νεκρή φύση αλλά μέσα σε αυτά κρύβεται στα τοπία της νεκρής φύσης η ανγέννηση, η ελπίδα η ανακύκλωση της ζωής των πάντων, ένας αιώνιος κύκλος, κυτάζοντάς τα εμείς οι άνθρωποι, ονειροπολούμε, θαυμάζουμε το μργαλείο της φύσης,
ΑπάντησηΔιαγραφήγινόμαστε ρομαντικοί, μα και περίεργοι
(Άρα θα είναι η ανθρώπινη ζωή θα μπορεί να ξαναβλαστήσει όπως τα φύλλα των δένδρων;0
Αυτή είναι σκέψη δική μου.
Στην πρώτη σου φωτογραφία σε ένα λιθαράκι ζωγραφισνένος ο Μόλυβος,
Είναι δική σου η απεικόνηση της σκέψης σου στην πέτρα αυτή;
Όμορφοι πίνακες που σε (με) βάζουν σε σκέψεις αλλά η ωμή πραγματικότητα τις διώχνει σε άλλους κάμπους...
Χαιρετώ σε φίλε Στράτο
Με αγάπη
Γαβριήλ
Είχα πάλι πρόβλημα με το να σχολιάζω σαν ΠΥΛΑΡΟΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδή υπολογίζω ότι είμαι σε ξένη ιστοσελίδα, οπότε αναγνωρίζει τον ιδιοκτήτη αυτής,
Αργότερα θα το ψάξω ππου θα έχω καιρό...
Saludos
Gabriel
Το ένα καλύτερο από τ' άλλο. Κατά την έκφραση του π. Βασιλείου Ιβηρίτη, "Το κάλλος θα σώσει τον κόσμο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό φθινόπωρο!
Να είσαι καλά Στράτο...Πόσο τα έχουμε ανάγκη αυτά τα χρώματα και τα αρώματα...Να ξεκουραστεί λίγο η ψυχή μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος/Γαβριήλ,
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ένας αιώνιος κύκλος» και στη φύση: Γέννηση, Ζωή, Θάνατος! Κι αν προσέξεις στη φύση ο θαυμασμός μας είναι σε όλα τα στάδια… ακόμη και στα ξερά φύλλα που πέφτουν απ’ το δέντρο, ακόμη κι έτσι κάτι έχουν να μας πουν.
Ναι. Έχεις δίκιο, φίλε, στο βότσαλο είναι ζωγραφισμένος (ας πούμε…) από μένα ο Μόλυβος.
Για το άλλο θέμα είναι το ίδιο τα σχόλιά σου, έστω και σαν Ανώνυμος είναι εκεί. Μα δεν είναι πρόβλημα αν μπεις με τον δικό σου λογαριασμό του Gmail θα εμφανιστεί το Pylaros…
Λεπτομέρειες... η πρόθεση και η εκτίμηση είναι που έχουν αξία.
Να ‘σαι καλά!
Saludos
@ Α. Παπαγιάννης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η πολύ ωραία έκφραση του Βασιλείου Ιβηρίτη: «Το κάλλος θα σώσει τον κόσμο» είναι και προφητική, γίνεται αμέσως και επιθυμία μας. Μακάρι να είναι έτσι ώστε να ψάχνουμε κι άλλο στη φύση η οποία βρίθει από κάλλη!!!
Καλό φθινόπωρο εύχομαι και σε εσάς κ. Παππαγιάννη!
@ Μαριάνθη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα άψυχα υλικά που, πολλές φορές, συνοδεύουν τις συνθέσεις μου, παρότι αυτό το «άψυχα» δεν μου αρέσει, σου ομολογώ ότι μου προσφέρουν απλές χαρές και νιώθω μέσα μου αυτό που γράφεις: ξεκούραση ψυχής! Και μόνο που τα βλέπω…
Δεν είναι αυτό που έχουμε ανάγκη και που χρειαζόμαστε;
Να ‘σαι καλά!
Υ.Γ. Το Σάββατο πήγα με την Αλεξάνδρα στην Άγρα, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Καμβυσέλλη.
Καλημέρα φύλε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ανεπανάληπτη περιγραφή του κύκλου της ζωής.
Και οι φωτογραφίες σου υπέροχα κάδρα Ζωγραφίζεις με λόγια και με έργα.
Νάσαι καλά
...το πλατανόφυλλο! θυμίζει Πελοπόνησσο! (έτσι λέγαμε στο Δημοτικό!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατή μου, ΟΤΙ σε κάνει ευτυχισμένο, ΜΗ το παραμερίζεις. Ταυτόχρονα, μας δίνεις ευχαρίστηση...
Φιλάκια στην Αλεξάνδρα σου,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
@ Dennis Kontarinis
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φύση είναι αυτή που ζωγραφίζει, Ντένη, εγώ ακολουθώ ταπεινά τα χνάρια της. Μαζεύω, όπως γράφω, «υλικά» τα «συμφιλιώνω» όσο γίνεται αρμονικά και ξεκουράζομαι με τη γαλήνη που εκπέμπουν όταν μετά κάθομαι, τα θαυμάζω κι ύστερα «επεμβαίνει» η κάμερα για να μείνουν… μαζί μας!
Να ‘σαι καλά και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια… μάλλον βρίσκομαι σε καλό δρόμο!
@Αστοριανή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κι αυτό μια λύση για μένα, Υιώτα, επενδύω λίγο από το χρόνο μου με όλα τούτα και βρίσκω το καλύτερο για την υγεία μου και… την ευτυχία!
Σ’ ευχαριστώ! Με τους χαιρετισμούς μου!
πολύ όμορφα
ΑπάντησηΔιαγραφή@ PiciFriki,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ! Να 'στε καλά!