Εδώ, ως συνήθως μιλάμε ή σιωπούμε…
Διαλέγω, προς στιγμή, το δεύτερο.
Ένα μικρό, απαραίτητο διάλειμμα, μια παύση…
Να γεφυρώσω τα συναισθήματα με την ψυχή μου.
Γι’ αυτό, κλειδώνω για λίγο τις λέξεις
Σας αφήνω για συντροφιά
και λευτερώνω τις ανάσες μου…
Σας αφήνω για συντροφιά λίγα ανθισμένα κλαριά της εποχής
και μια χρωματιστή επισκέπτρια…
Σύντομα θα τα ξαναπούμε
Μηθυμναίος