.
Χτες περπατώντας στις πλαγιές του Υμηττού συνάντησα στο διάβα μου χιλιάδες μωβ πινελιές να ξεπηδάνε γύρω μου. Κυκλάμινα, αναφώνησα! Κι αμέσως μου ήρθε στο νου το δικό μας «Κυκλάμινο του βουνού».
Γύρισα σπίτι πήρα την φωτογραφική μηχανή και έβγαλα μερικές να τις χαρίσω σ’ εκείνη αλλά και σε σας αγαπημένοι μου φίλοι.
Γύρισα σπίτι πήρα την φωτογραφική μηχανή και έβγαλα μερικές να τις χαρίσω σ’ εκείνη αλλά και σε σας αγαπημένοι μου φίλοι.
.
* Το μουσικό κομμάτι που ακούτε, αφιερωμένο εξαιρετικά στη... Mareld
Κυκλάμινο-κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
πού βρήκες χρώματα κι ανθείς πού μίσχο και σαλεύεις;
Μέσα στο βράχο σύναξα το γαίμα στάλα στάλα
μαντήλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα.
Κι αν το τηράξεις μια φορά θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις θ' αρχίσεις το τραγούδι.
Αυτό εκεί παρέα να κάνει με κορμούς κάρβουνα...
Μηθυμναίος
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις θ' αρχίσεις το τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε που Σας έχω τηράξει..αλλά άρχισα το τραγούδι.
Σήμερα σκεφτόμουν τα κυκλάμινα και νάτα..εδώ μπροστά μου.. μιλούν της ομορφιάς τη γλώσσα, ακριβώς σαν κι Εσάς αγαπημένοι μου Κατερίνα και Στράτο!
Η διαίσθηση με έφερε και τι χαρά!
Φιλιά γλυκά και στους δυο Σας
και καλή Σας νύχτα!
Στράτο..!
ΑπάντησηΔιαγραφήsentimientos..εντάξει δεν χρειάζεται αναφορά..σε λυώνει λίγο-λίγο..
Σε ευχαριστώ φίλε μου!
Besitos!
Ώ! Λαλά! Στράτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆΦΩΝΗ!!!
Τι όμορφα! Τι ωραίες φώτο! Ώ, θα στις κλέψω!
Σ' ευχαριστώ Στράτο μου! Αυτό δεν είναι δώρο! Είναι θησαυρός!!!
Εγώ βρήκα τον Αύγουστο στο χωριό. Από τότε δεν ξαναπήγα. Έχει πρόβλημα και η μηχανή μου.
Αχ, ρε Στράτο μου, πόσο Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Αν ήξερες πόσες ανάσες πήρα, βλέποντάς τα!
Μαρελντάκι, κι εσένα σ' ευχαριστώ!
Φιλιά πολλά και στους δυό! Κρέμαγα κουρτίνες και σταμάτησα για ένα τσιγάρο. Άντε να συνεχίσω, τώρα!
Φιλιά, Καλό βράδυ και στους δυο και καλό Σαββατοκύριακο!
Μαρελντάκι, δεν ήξερα πως εκεί δεν έχετε νύχτες! Το έμαθα από μια φίλη της κόρης μου που είναι εκεί!
Για πες μας περισσότερα, καθότι και αμόρφωτη...
Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρελντάκι, δεν πάω σπίτι μου απόψε, αν δεν μου πεις!
Εγώ χωρίς νύχτες, πως θα ζούσα εκεί;
Παναγιά μου!
Μπράβο γλυκέ μου Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις φωτογραφίες, για το τραγούδι , για την αφιέρωση στο Κυκλαμινάκι μας, που είναι όλα τα λεφτά.
Παντού και παντοτε παρούσα- έστω και σε περιόδους αντιξοότητας- δίνει μια νότα αισιοδοξίας σε όλους μας.
Μου έφερες στο νού αγαπημένες εικόνες απ΄την πατρίδα. Κάθε φθινόπωρο τα βάζ της μαννούλας ήταν γεμάτα απ΄τα κυκλάμινα που της μαζεύαμε στις εκδρομές.
Πόσο αθώες εποχές! Και πόσο παρελθούσες!
Φιλιά
Κυκλαμινάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έκπληξη!
Το καλοκαίρι δεν έχουμε νύχτες, αλλά το χειμώνα μόνο νύχτες.
Πέφτουμε κι εμείς μαζί με τις αρκούδες σε χειμερία νάρκη.
Φιλια καρδιά μου και όνειρα γλυκά!
Εξαιρετικά όμορφα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαλάλιν της τα λουλούδια... ΜΙΑ την έχουμε.
Καλό ξημέρωμα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Στράτο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια νάνο-νεραντζιά (κινέζικη) που έχω χρόνια σε γλάστρα, πέρυσι φύτεψα τρεις "πατάτες" αγριοκυκλάμινα. Περίπου δυο βδομάδες πριν, βγήκε το πρώτο κυκλάμινο, ένα για τη Μαρέλντ μαζί με γιασεμάκι, κι ένα για το Δημήτρη.
Χρόνια είχα να τ' αγγίξω! Τι αναμνήσεις μας έδωσες!
Πάντα ν' αγγίζεις τη καρδιά και τη ψυχή μας, με τη δική σου αγάπη.
Να είσαι πάντα καλά,
Υιώτα
Aφησέ με να σε προσφωνήσω με το αληθινό σου όνομα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μου Στράτο,δε θα σου πω πόσο υπέροχες είναι οι φωτογραφίες σου...που είναι...,ούτε για τις νότες που τις συνοδεύουν αρμονικότατα...
Ασε με να σου πω γι'αυτή την εσωτερική σου παρόρμηση που σε οδήγησε να αφιερώσεις μία σου ανάρτηση και ένα τραγούδι σε δυο αγαπημένα σου πρόσωπα...
Άσε με να σου πω, πώς άκουσε η ψυχή μου και πώς ταξίδεψε
με αυτές σου τις επιλογές.
Είχα μόλις αφήσει στους "ψίθυρους"
ένα σχόλιο,εσωτερική παρόρμηση και αυτό, για μια επανασύνδεση με αγαπημένους φίλους.
Ξεκίνησε έτσι μα κατέληξε αλλού...
(πήγαινε μια βόλτα από κει για να με νιώσεις)
Έβγαλα πολλά από μέσα μου...
μαζί με πολλά δάκρυα...
Ήταν λυτρωτικό.Αλλά ακόμα η ψυχή μου ταραγμένη.
Είπα τότε να κάνω μια βόλτα, μήπως ξεχαστώ.
Και έτσι βρέθηκα στο περιβόλι σου...Γιομάτο ευωδιές και χρώματα...
Και το μικρό αυτό κυκλάμινο δίπλα σε κορμούς κάρβουνα άναψε το φωτάκι, που χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή, εντός μου...
Έτσι είπα είναι κι η ζωή μας...
Μικρά μοβ κυκλάμινα οι χαρές μας
Μικρά καμένα κάρβουνα οι πληγές μας
Άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους
Από πριν κι ως το πάντα...
Ευχαριστώ για το ταξίδι...
τυχερή Εκείνη και κοντά σ εκείνην κιεμείς Στράτο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου εφερες στο νου κατι Οκτωβρηδες παλια που πηγαιναμε στην Παρνηθα και μαζευα μπουκεττακια. Μα πιο πολυ κι απ τα κυκλαμινα με μαγευανε τα φυλλα τους. Τα παιχνιδια του σκουρου πρασινου στο σχημα της καρδιας. Καλη σου μερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι μουσική είναι αυτή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι χρώματα;
Τι ρομαντισμός;
Θα μας τρελάνεις Στράτο,
Σκέψου μόνο αυτό ότι Η ψυχή και η καρδιά δεν πεθαίνουν...
Γαβριήλ
@ mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το αμφιβάλλω Υακινθάκι πως άρχισες το τραγούδι, διότι καθώς βλέπω στη Δροσοσταλίδα σου, καθημερινά, μας ευφραίνεις την καρδιά με τα υπέροχα άσματα που μας προσφέρεις. Όσο για τα κυκλάμινα, τι να πω, είχα να δω τέτοια του βουνού πολλά χρόνια. Για τη μουσική μου το κομμάτι «sentimientos...» είναι το αγαπημένο μου και η δική μου διαίσθηση μου έλεγε πως θα σου άρεζε και χαίρομαι ιδιαίτερα που έτσι ακριβώς είναι.
Να ‘σαι καλά!
@ κυκλάμινο βουνού,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού στις αφιέρωσα μπορείς να τις κάνεις ό,τι θέλεις. Μην υπερβάλλεις, Κυκλαμινάκι μου, τι θησαυρός μου λες τώρα, απλά κυκλάμινα του βουνού που τα θαύμασα και τα φωτογράφισα για Σένα! Το αξίζεις!!!
Το Μαρελντάκι μας κι αν ζει στα σκοτάδια του βορρά το χειμώνα, το φως και η λάμψη που εκπέμπει είναι αρκετά για να στέλνει –όπως κάνει- και σε μας, για να έχουμε απόθεμα στις ψυχές μας.
@ ιουστίνη φραγκούλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ πως είναι όλα τα λεφτά. Άλλωστε ήταν ό,τι πρέπει για εκείνη… που φέρει και το όνομά τους.
Για άλλες διαθέτουμε και ορχιδέες όλα με τον καιρό τους.
Ναι, Ιουστίνη μου, αθώες και παρελθούσες εποχές που παραμένουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο χαραγμένες στη μνήμη μας.
Φιλάκια και σε σένα από μένα!
Να χαίρεσαι τα υπέροχα κόκκινα φθινοπωρινά δέντρα του Μόντρεαλ Σου!!!
@ φύρδην-μίγδην,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλαρένια αγαπημένη! Χαλάλιν της, χαλάλιν της λέω κι εγώ. Μια την έχουμε κι ας μας χάνεται πότε πότε...
Ευχαριστώ και για το φιλί και για τις αγκαλιές... τις Γλαρένιες!
@ αστοριανή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Υιώτα, οι ευχές σου να πιάσουν τόπο έτσι ώστε με την αγάπη μου, που σίγουρα την έχετε, να αγγίζω την καρδιά και την ψυχή σας. Αυτό κάνω, γιατί κι εγώ χαίρομαι όταν αντικρίζω την ομορφιά, όπου κι αν βρίσκεται...
Κι εσύ να ‘σαι καλά.
@ ιππολύτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις όλο το ελεύθερο, Ιππολύτη, να με προσφωνείς με το όνομά μου. Αλίμονο, πως να το αρνηθώ; Είναι το όνομά μου και τιμή μου που το έκανες.
Η αφιέρωση έγινε από καρδιάς στις δυο πολυαγαπημένες μου φίλες με την απεριόριστη καρδιά που διαθέτουν και ο δυο τους!
Τούτες τις μέρες με κάτι τρεχάματα που είχα δεν μπόρεσα να επισκεφτώ τους «Ψιθύρους» σου, μα θα το κάνω διότι με ενδιαφέρει το θέμα της φιλίας. Κι ακόμα μιας και μου λες για «επανασύνδεση» ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι, διότι από εδώ επικρατεί «αποσύνδεση», δυστυχώς κι αυτό είναι που ενοχλεί… και πονάει...
Για μένα οι φίλοι είναι το μεγάλο δώρο που έχουμε.
Πόσο με χαροποιεί το γεγονός που μια αθώα ανάρτησή μου σου άλλαξε τη διάθεση κι άναψε έστω αυτό το μικρό φωτάκι μέσα σου, τη στιγμή που το χρειαζόσουν.
Πάντως κι εγώ σ’ ευχαριστώ που άφησες εδώ τα σημάδια της ψυχής σου...
@ σταγόνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ελπίζω, Σταγονίτσα μου! Το ελπίζω...
@ δεσποινάριον,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Δέσποινα αγαπημένη, πόσο δίκιο έχεις τα φύλλα του είναι πανέμορφα και στο χρώμα και στο σχήμα. Έτσι είναι.
Φιλάκια!
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατί να πεθάνουν, φίλε μου; Όσο εμείς θέλουμε να τις κρατάμε ζωντανές θα τις κρατάμε! Πάντα θα υπάρχουν όμορφα μοβ κυκλάμινα κι ανεπανάληπτες μουσικές για να μας εξυψώνουν!!!
Να έχεις μια καλή μέρα.
Tα λατρεύω τα κυκλάμινα...Δείχνουν τόσο ευάλωτα αλλά είναι τόσο ανθεκτικά λουλούδια...Μέσα στα βράχια,αντέχουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μυθημναίε μου.Φιλί!!!!!!!!!
Kυκλάμινο... το υπέροχο ροζ λουλουδάκι του φθινοπώρου !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ αρέσει πολύ , όπου το συναντήσω το φωτογραφίζω ,μόνο του ή με την παρεούλα του, κάτω απ τις ελιές, στα βραχάκια, στις πλαγιές, απ όπου κι αν σκάει μύτη!! (του χω κάνει και αφιέρωμα)
Πολύ πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σας !!
Αιγαιοπελαγίτικα χαιρετίσματα!!
Ααααα και η μουσική επένδυση ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ομορφιά μπορεί ν'ανθίσει ακόμα και μέσα στις κακοτοπιές και τα δύσβατα σημεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι ένα από τα μηνύματα της φύσης που δεν πρέπει να το αγνοήσουμε Στράτο μου!
(Αν και γενικά δεν πρέπει να αγνοούμε τα μηνύματα της σοφής φύσης).
:)*
@ δήμητρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Δημητρούλα,
Έτσι είναι όπως το λες, τόσο ευάλωτα και συγχρόνως τόσο ανθεκτικά! Είναι κι αυτό το γλυκό ροζ-λιλά χρώμα τους που συμπληρώνουν τα βαθυπράσινα φύλλα τους και τους δίνει μια ομορφιά μοναδική.
@ αθηνά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, καλή μου Σαμιώτισσα! Επισκέφτηκα το ιστολόγιό σου και θαύμασα τις καταπληκτικές φωτογραφίες σου!
Χαίρομαι που σου άρεσε η μουσική μου.
@ ανασαιμιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ’ όλο που λίγο-πολύ όλοι μας είμαστε εξαρτημένοι από την ασχήμια, έχουμε συμβάλλει με τα τόσα που προκαλούμε Το αντίδοτο είναι η ομορφιά που μας χαρίζει η «σοφή» φύση που επιμένει να μας στέλνει τα μηνύματά της. Για δες τη φωτογραφία πως δίπλα στον καρβουνιασμένο κορμό του δέντρου (ανθρώπων έργο) η φύση χάρισε αυτά τα πανέμορφα λουλούδια της!!!
Να ‘σαι καλά, Ανασαιμιά μου!