Το καλοκαίρι ξεθυμαίνει…
Φέτος έχουμε την τύχη να βιώνουμε την ευεργεσία
μιας εποχής που είχε σχεδόν χαθεί.
Του φθινόπωρου!
Το αληθινό φθινόπωρο
με τις πρωινές και νυχτερινές υγρασίες,
το σταδιακό αραίωμα
και το κιτρίνισμα των φύλλων στα δέντρα.
Προσωρινά κίτρινο....
Προσωρινά... κλειστό
Στα φθινοπωρινά ξέφωτα περισυλλέγω τα θραύσματα της σιωπής μου...
Η γλύκα της μελαγχολίας για σένα η πίκρα της απελπισίας για μένα...
.
Περιμένει καρτερικά την επόμενη άνοιξη.
Περιμένω, του φθινοπώρου οι πρώτες σταγόνες
να ξεκαθαρίζουν το τοπίο.
Θα δεις...
Ανάμεσα στα καφετιά φύλλα εμείναν οι καταλήξεις
των αποξηραμένων ονείρων μας.
Θυμάσαι;
Μηθυμναίος
Oμορφο το καφεκίτρινο Μυθημναίε μου...Πανέμορφες φωτό,διάχυτη η μελαγχολια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!!!
Καλημέρα Στράτο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦθινοπωρινά όμορφα και μελαγχολικά!
Θέλεις να τα αγγίξεις για να κρατήσεις λίγο απ΄αυτό που ήταν πριν..και να νιώσεις ότι πάλι το καφέ θα γίνει πράσινο..
Φιλάκια και καλή σου μέρα!
Ελα μη μελαγχολεις τωρα βρε Στρατο! Κρατα την μαγεια των χρωματων. Πριν το καταλαβεις η ανοιξη θα ξαναρθει. Τουλαχιστο η εποχιακη. Αντε μελαγχολησα κι εγω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χρώματα των φύλλων, είναι σαν τη στάχτη, όπου σκεπάζει τη σπίθα της άνοιξης, από όπου θα ξαναγεννηθεί η ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ο αιώνιος κύκλος, μέρος του οποίου είμαστε κι εμείς οι ίδιοι, προπαντός το σώμα μας.
Στράτο θα πρέπει κάποτε να κάνεις κι έκθεση φωτογραφίας, είσαι πρώτος.
Γαβριήλ
Δεν είναι απλά σχόλια αυτά που γράφεις Στράτο κάτω από τις όμορφες φωτογραφίες. Είναι ποιήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτράτο μου, Αν σε "βγάλει"
ΑπάντησηΔιαγραφήο δρόμος κατα-μάς (!) κατά το τέλος του Οκτώβρη, θα πιαστεί η ανάσα σου από τη Φθινοπωρινή έκκρηξη των δέντρων...
Η απέραντη ποικιλία των ειδών, το νερό που τα θρέφει, το κλίμα που τα ...αλλαξο-χρωματίζει, είναι ένας γοητευτικός πόλος 'ελξης για φωτογράφους με τη δική σου οξυδέρκεια "στο νου και στο μάτι"!
και να λες δεν "είμαι", αυτά, που σ' εμπνέουν, σε κάνουν Ποιητή!
ΥΓ:
κι όχι τίποτε άλλο, μου θύμισες και κάτι "προσπάθειες" δικές μου, όπου έγραφα δίγλωσση ποίηση πάνω σε φωτογραφίες one-of-a-kind -όπως τις λέμε- και τις έδειχνα στα παιδιά Σχολείων που με καλούσαν, όταν ήμουν στην Αστόρια...
Έχει δίκιο ο Γαβρίλης, να κάνεις Έκθεση, μα να έλθεις ΕΔΩ.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Στράτο μου, υπέροχες οι φωτό και τα λόγια σου! Ποιήματα που λένε και οι φίλοι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε και ένιωθα τύψεις που δεν φωτογράφησα τα κίτρινα κρινάκια που φύτρωσαν στον κήπο μου και τα κιτρινισμένα φύλλα που περιμένουν να τα σκουπίσω!
Τώρα με κάλυψες και θα τ' αφήσω εκεί, να γίνουν χαλί!
Φιλιά πολλά!
Bienvenido!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τι θυμήθηκα με την ανάρτησή σου;
Κυδώνια ψητά σε φούρνο χωριάτικο να μοσχοβολάει ούλος ο τόπος που λέμε και στη πατρίδα μου..
Te echo de menos!
Buenas noches!
πανέμορφες σκέψεις και εικόνες Φθινοπώρου:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατο καλημέρα
Καλές και καλοί μου φίλοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχωρέστε μου την απουσία. Επέστρεψα, σας ευχαριστώ για τις επισκέψεις και τα σχόλιά σας κι αμέσως σας απαντώ.
@ δήμητρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Δήμητρα, οι «πανέμορφες φωτό», όπως γράφεις είναι από το νησί μας στην καφεκίτρινη εποχή της μελαγχολίας και της φυσικής ομορφιάς. Αλλά τι λέω κάθε εποχή έχει τις ομορφιές της.
Φιλάκια και σε σένα.
@ mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚράτησε τούτα τα «φθινοπωρινά όμορφα και μελαγχολικά» να θαυμάζει η ματιά σου και να λιγώνεται η ψυχή σου. Το ξέρω πως και η δική σου ευαισθησία είναι παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει. Και μην ανησυχείς την εισπράττω συνεχώς κι απ’ τα δικά σου.
Καλή και όμορφη ημέρα να έχεις
@ δεσποιναριον,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μελαγχολία με διακρίνει γενικά, Δεσποινούλα αγαπημένη μου, όμως διαθέτω και κάτι χαμόγελα έτσι για να κρατάω ισορροπίες! Μου χρειάζονται. Δεν είχα πρόθεση να μεταδώσω μελαγχολία, παρά συνδυασμό χρωμάτων της φύσης αυτό το θαύμα του Θεού!!! Εσύ μη μελαγχολείς κάνε μου τη χάρη.
Φιλάκια και καλημέρες
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου καλημέρα,
Η φύση κάνει τους κύκλους της όσο δεν επεμβαίνει ο άνθρωπος, άμα συνεχίσει η καταστροφή που διαπράττουμε φοβάμαι πως θα μας βαρεθεί και θα αρχίσει τις τρέλες της.
Έχω «κόλλημα» με τις φωτογραφίες και το ξέρεις, όσο για έκθεση, αυτό δεν κάνω από τούτο το μπλογκ;
@ κούκος,
ΑπάντησηΔιαγραφή... και τα αφιερώνω σ’ αυτές και σε σας, καλέ μου φίλε και συμπατριώτη. Κάθε φωτογραφία χρειάζεται τη λεζάντα της, όπως και κάθε γραφτό σου τη μουσική του.
Την καλημέρα μου από μια ηλιόλουστη Αθήνα.
Α, και να μην ξεχάσω: Να έχεις υπέροχους περιπάτους και θαυμάσιες εμπνεύσεις!
@ αστοριανή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ναι Υιώτα μου το έχω ζήσει στη Βοστόνη. Αναμφίβολα είναι καταπληκτικό!
Αν το «ποιητής» ήταν τίτλος θα το δεχόμουν, αλλά δεν είναι, οπότε είναι εκτός του δικού μου ταπεινού μεγέθους.
Όπως έγραψα και στον Γαβριήλ την έκθεση που ζητάτε την έχετε απλόχερα κι όποια στιγμή επιθυμείτε, μέσα από τούτο το μπλογκ μου!
Να ‘σαι καλά Υιώτα μου
@ κυκλάμινο βουνού,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο λίγο όπως το πάτε θα αρχίσω να το πιστεύω και θα πάρει αέρα το κεφάλι μου. Πάντως ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας. Βγάλτα, βρε Κυκλαμινάκι μου, φωτογραφία τα κίτρινα κρινάκια, εγώ πήγα πρωί και τα ’βγαλα πριν ανοίξουν τα καημένα. Όσο για τα φύλλα είναι ένα υπέροχο χαλί για την όραση.
Πολλά πολλά φιλιά κι από μένα βουτηγμένα σε αγάπη!
@ mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, βρε Υακινθάκι μου, τι με κάνεις τώρα με τα ψητά κυδώνια... Με βάζεις σε πειρασμό!
Igual yo amiga, pero aquí estamos
Buenos días!
@ σταγόνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ γλυκιά μου Σταγονίτσα!!!
Κι εσύ να έχεις μια λαμπρή ημέρα!
Στρατο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσου παει πολυ η φυση...σου ταιριαζει,σου δινει ελευθερια στο γραψημο σου.
Υπεροχη αναρτηση.
Μας ταξιδεψες στα κιτρινα και τα καφετια.
φιλια και καλημερες απο την αλλη θαλασσα
Στρατο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσου παει πολυ η φυση...σου ταιριαζει,σου δινει ελευθερια στο γραψημο σου.
Υπεροχη αναρτηση.
Μας ταξιδεψες στα κιτρινα και τα καφετια.
φιλια και καλημερες απο την αλλη θαλασσα
Καλησπέρα Στράτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφες οι φωτογραφίες! Και τα κείμενά σου...
Παρεμπιπτόντως, ψάχνοντας τα παλιότερα κείμενά σου βρήκα και τη σειρά "Η Μήθυμνα της συνέχειας". Στο τέταρτο κομμάτι, μας υπόσχεσαι συνέχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://mithymnaios.blogspot.com/2008/04/4.html
;ο)
Υπέροχες φωτογραφίες
ΑπάντησηΔιαγραφήμεγενθύνουν την ανάγκη μέσα μου να βγω στο βουνό(όχι στο αντάρτικο...
αν και μ'όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, και λίγο παραέξω, δε θα'ταν άσχημη ιδέα...)
Τα λόγια όντως
με μια διακριτική μελαγχολία,
στάζουν φθινόπωρο στα χείλη
και μια σταγόνα κυδώνι γλυκό...
Καλώς σε βρήκα,η καλη μου mareld
στάθηκε η αφορμή και κάτι που με κέντρισε σε σχόλιό σου η αιτία.
καλό σου βράδυ...
@ faraona,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο Φαραώνα μου, η φύση με ξελογιάζει, και φωτογραφίζοντάς την, την έχω όποια στιγμή δίπλα μου.
Και για να πούμε τα πράγματα ως έχουν κι εσύ μας ξετρελαίνεις με τα θαυμάσια «φτιασίδια» σου!
Καλημέρα από το κλεινόν άστυ!
@ 30aris,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλια ευχαριστώ 30άρη μου!
Στη δεύτερη παρατήρησή σου έχω να σου πω ότι στις 9/4 συνέχισα με την Βιβλιοθήκη της Μήθυμνας κι εδώ (παρεμπιπτόντως κι εγώ) έχω να σου (σας) ότι η Βιβλιοθήκη ξανάνοιξε!!!
Μεγάλη υπόθεση αν κι εγώ σε μια σύντομη επίσκεψη, όταν ακόμη ήμουν εκεί, διαπίστωσα πως λείπουν βιβλία...
Συνέχισα τις αναρτήσεις μου στις 18/4 με το Αφιέρωμα (είπαν κι έμειναν...) για τη Μήθυμνα.
Πάντως καλά έκανες κι έψαξες. Ψάχνε, ψάχνε! Κάνει καλό!
Καλημέρα και σ’ ευχαριστώ!
Παρεμπιπτόντως (βρε κόλλημα με τούτο το επίρρημα...) τι έγινε με το μπλογκ σου;
@ ιππολύτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΙππολύτη, καλώς ήλθες στον τόπο μου! Συμφωνώ στην ιδέα σου για... αντάρτικο! Τους χρειάζεται.
Το φθινόπωρο μας επηρεάζει και ιδίως μας μεταδίδει την μελαγχολία…
Η Μάρελντ μας, ο συνδετικός κρίκος! Ξεχωριστή φίλη!
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
Φωτογραφίες υπέροχες με κείμενο ¨ξεσηκωτικό¨ για φθινοπωρινούς περιπάτους, δημιούργησαν το τέλειο αποτέλεσμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα καλή διάθεση και μου την έκανες καλύτερη!
Καλή σου μέρα!
@ ανασαιμιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα την εντύπωση ότι εκπέμπουν μελαγχολία. Αν, τώρα η καλή σου διάθεση έγινε καλύτερη, αυτό μου δίνει ικανοποίηση και χαίρομαι.
Καλό Σαββατοκύριακο με κέφια και χαρές! Η μέρα προδιαθέτει.
Να 'σαι καλά!
@ μηθυμναίος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω παρατήσει μωρέ το μπλογκ... Όλο λέω ότι θα γράψω, όλο βρίσκω θέματα κι όλο μένω χωρίς χρόνο...
Πρέπει να το βάλω σε πρόγραμμα...
@ 30aris,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμένουμε λοιπόν!!!
Όταν Μηνυμναίε μου η μελαγχολία είναι γλυκειά,τότε απογειώνει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
@ ανασαιμιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, αυτή ακριβώς την μελαγχολία εννοούσα. Αυτή είναι που με κυριεύει κι έμένα πολλές φορές και βοηθάει πολύ και τη σκέψη μου. Απογείωση! Πολύ σωστά.
Έχεις και τη δική μου ΚΛΑΗΜΕΡΑ!!!
Ποιά μελαγχολία, Φίλοι αγαπημένοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε τόση ομορφιά εδώ μέσα που είναι αδύνατον να μελαγχολήσει κάποιος (...μόνο εκείνος που δεν μπορεί να πάει και να την αγγίξει...)
Εγώ, πάντως, αύριο θα πάω σ' ένα ελληνικό μαγαζί (το μοναδικό εδώ που... ήρθα -αχ! καϋμένη Αστόρια!!! ποτέ δεν περίμενα ότι θα μου λείπεις...)
και θ'αγοράσω ΚΥΔΩΝΙ, με κρύο νερό στην υγεία της "ιππολύτης" και τη δική σας.
Ακόμη... καλη-νύχτα,
Υιώτα
@ αστοριανή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο πάνω, θα δεις, φίλη μου, πως η Ανασαιμιά την χαρακτηρίζει “γλυκιά μελαγχολία... που απογειώνει”!!!
Αυτό είναι και το θέμα μου του αυριανού μου άρθρου στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ. Κι αυτό που λες είναι σωστό: φτάνει να την αγγίξεις κι η ομορφιά θα σε κυριεύσει!
Αν αγόρασες τα κυδώνια φτιάξε γλυκό να μας κεράσεις. Εύχομαι να τα πετύχεις...
Καλή σου νύχτα.