.
Είναι κάποια πράγματα που τα ομολογείς δύσκολα, σε ώρες που δεν βαστάς, που βιάζεσαι ν’ ανοίξεις την καρδιά σου μη τυχόν και σε προλάβει η λογική και σου τ’ αλλάξει. Έχει ανάγκες μέσα του ο άνθρωπος κι αυτές οι ανάγκες σχεδόν πάντα ακολουθούν τον δρόμο της καρδιάς. Γι’ αυτό είναι ώρες που χρειάζεται να βουτήξεις μέσα τους για να βρεις το δικό σου κωδικό, τις δικές σου εικόνες μέσα σε τούτη την τρέλα. Έτσι βιώνεις με τον προσωπικό σου τρόπο ακούγοντας τις δικές σου εσωτερικές φωνές και σκέψεις. Σκέψεις που διαρκώς σου ξεφεύγουν προσπαθώντας να τις πιάσεις και να τις κάνεις λέξεις. Να εκφράσεις και να μοιραστείς τον εσωτερικό σου κόσμο, είναι κομμάτι δύσκολο. Πως θα αναγκάσεις τον άλλον να κάνει τον κόπο να μπει στην ψυχή σου και να μεταφράσει με τη δική του ψυχή και το δικό του μυαλό τις αντιδράσεις σου; 
Πολλές φορές παρατηρούμε στη ζωή ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Ποτέ δεν ρωτάμε: «τι εννοούσες». Βγάζουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Κι αυτά ανάλογα με τη διάθεση που έχουμε. Πόσες φορές το θετικό δεν εκλαμβάνεται σαν αρνητικό. Και το αντίθετο. Δεν έχουμε ούτε τον χρόνο, ούτε τη διάθεση για ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο. Πως, λοιπόν, να χτιστούν υγιείς σχέσεις;
Συμβαίνει και το άλλο παράδοξο να μην λέμε αυτά που αισθανόμαστε για να μην δυσαρεστήσουμε τον άλλον, απλά και μόνο γιατί θέλουμε να είμαστε αρεστοί. Έτσι καταντήσαμε να λειτουργούμε, χάθηκε ο αυθορμητισμός μας. Κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Τι να πω; Σε ποιον; Ποιος θα με καταλάβει; Αλλά ούτε υποχρεωμένος είναι ο άλλος να καταλάβει εσένα. Και γι’ αυτό είσαι αναγκασμένος, μερικές φορές να κατεβάζεις ρολά. Τι άλλο να κάνεις; Έλα ντε...
Μηθυμναίος
Κατεβάζεις, μέχρι να τα ξανανεβάσεις και πάει λέγοντας Στράτο μου. Νομίζω ότι οι τρελλοί ρυθμοί σε μια άσχημη μεγαλούπολη μας αφαιρούν την διάθεση και την αντοχή, ώστε να ανοίξουμε τα αυτιά μας πραγματικά και να αναρωτηθούμε τί ακριβώς θέλει να μας πει ο δίπλα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς, Στράτο μου! Κατεβάζεις ρολά και μιλάς μόνο μ' εκείνους που νιώθουν την ψυχή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Πω πω σκοτεινιασε εδω μεσα! Ασε μια χαραμαδα να μπει λιγο φως. Τελικα αυτο που λενε οτι οι ανδρες δεν καταλαβαινουν τη γυναικεια ψυχολογια ειναι μυθος. Αφου τις ιδιες ψυχες κουβαλαμε! Φιλια Στρατο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήO αυθορμητισμός δεν χάνεται Μυθημναίε.'Η τον έχεις πάντα ή δεν τον είχες ποτέ.Και αν κάποια στιγμή κάτι σε κάνει να "κλειδώσεις" δεν κρατάει πολύ. Αν έχεις μάθει να εκφράζεσαι κατα πως νοιώθεις...αν η ειλικρίνεια είναι το μεγάλο σου "ελάτωμα",αν σου αρέσει το φως πιότερο από την ομίχλη,αυτό το κλείδωμα, θηλιά γίνεται και σε πνίγει.Σου κόβει την ανάσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω!!
Χαμογέλα...θα περάσει... :)
Πω, πω! Τι απαισιοδοξία σε έχει κυριεύσει, όχι ντε! χαμογέλα κι ας μη σε καταλαβαίνουν, δεν είσαι ο μόνος, ο αυθορμητισμός είναι κι αυτό ένα αγαθό αγνής έκφρασης του ατόμου. Πολλοί το εξηγούν σύμφωνα με τα ατομικά τους γούστα και με το τι κοινωνική μόρφωση έχουν, έτσι σε χαρακτηρίζουν όχι με το τι εννοείς αλλά με το όπως τους συμφέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι μας ζούμε, υπάρχουμε, πλάθουμε όνειρα, κυνηγάμε το ρομαντισμό, την αγάπη, το παρελθόν, την αλήθεια, αυτή την αδελφή ψυχή που θα μας καταλαβαίνει, κι όταν το βρούμε αναλογιζόμαστε τα επακόλουθα και κάνουμε πίσω. Άρα έχει ωριμάσει η κοινωνική λογική της σκέψης. Ο αυθορμητισμός είναι κι αυτό ένα εποχιακό αγαθό, μιας απόλυτης ολικής εκφραστικής ελευθερίας του ατόμου, που όταν συναντήσεις άτομο με συνταύτιση απόψεων, τότε παραδίνεσαι και χάνεις ένα κομμάτι της ατομικότητας σου…
Γαβριήλ
@ Juanita la quejica,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρο πολλού, Χουανίτα, πάψαμε να είμαστε αυθεντικοί. Αυτό νιώθω τριγύρω, τη φιγούρα, το χυδαίο, το προσποιητό, την υποκρισία, το ψέμα... κατεβάζεις κάποια στιγμή τα ρολά αλλά την άλλη, όπως λες, τα ξανανεβάζεις για να πάρεις αέρα και τα ξανατρώς στη μάπα...
@ κυκλάμινο του βουνού,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημεία των καιρών, Κατερινάκι, μια στις τόσες κατεβάζεις τα ρολά κι αποτοξινώνεσαι... Εσύ το ξέρεις...
Φιλιά και σε σένα.
@ δεσποινάριον,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαραμάδα όχι, χαραμάδες αφήνω, κορίτσι μου, έστω και με τα ρολά κάτω. Λες να κουβαλάμε τις ίδιες ψυχές; Έχω την εντύπωση πως το λένε οι Αμερικάνοι: «Άμα θες να κάνεις τον Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδιά σου»... Να ‘σαι καλά.
@ ανασαιμιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε διάβασες, καλή μου ανασαιμιά, δεν κρατάει πολύ... κι αυτό είναι καλό διότι αν κι έχω αυτά τα «ελαττώματα» με κάνει να αποφεύγω τη «θηλιά» και το «πνίξιμο». Με κατάλαβες. Ομολογώ!!!
Το χαμόγελο το έχω πάντα χαραγμένο πάνω μου.
Σ’ ευχαριστώ και καλώς ήλθες.
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς, Γαβριήλ, τα έχουμε πει... Τα ξέρουμε. Βλέποντας και κάνοντας.
Όμοιος ομοίω αεί..."διαβάζει" :)
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλησπέρες αισιόδοξες!
ΑπάντησηΔιαγραφή(και αυτό θα περάσει...)
@ ανασαιμιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συχνάζεις, να συχνάζεις:)
@ Κούκος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ φίλε. Να 'σαι καλά.
kyrie strato poly wraia i istioselida sas!!sygxarhthria gia to kalo pou prosferete sto symvoulio tou syllogou!euxomai panta na exete empneush.
ΑπάντησηΔιαγραφήvasia kourvisianou
Στράτο μου,δεν μπορώ να κάνω κανένα σχόλιο. Άνοιξα να σε διαβάσω και κατέβασα τα ρολά. Επεσα στην περίπτωση. Καταλαβαίνεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καλλίτερο φως λοιπόν.
Βάνα.
Στράτο μου να σου δώσω μια εικόνα κι από μένα. Όντας στο κτήμα μου στη Μήθυμνα, κάνω περιπάτους στις ερημιές με τον σκύλο μου τον Φροίξο, φυτεύω κρεμυδάκια και κολοκυθιές, διαβάζω ποίηση του Γιάννη Βαρβέρη και του Διονύση Καρατζά και μπορεί να περάσουν και 3 ημέρες χωρίς να ανταλλάξω ούτε μια λέξη με κάποιον. Δεν είναι φυσικά αυτός ο τρόπος της ζωής μου. Απλώς αποτοξινώνομαι κοινωνικά για να ξαναμπώ στο λούκι από το φθινόπωρο. Πάντως ο διάλογος σήμερα είναι πιο δύσκολος από ποτέ. Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, θέλουμε να μιλούμε συνεχώς και οι άλλοι να μας ακούνε. Θέλει ο καθένας ένα ακροατήριο. Κι όταν κάποιος κάνει "τη χάρη" στον συνομιλητή του να τον ακούσει, τότε επιθυμεί ν' ακούσει αυτά που περιμένει καιθέλει ν' ακούσει. Και κλείνω: Ουδείς είναι διατεθειμένος ν' ακούσει ό,τι αρνητικό σκέπτεται ο άλλος γι αυτόν. Δεν το αντέχει. Γι αυτό χρησιμοποιείται η θεωρία της μισής αλήθειας. Όποιος δηλαδή θέλει να πει αυτό που σκέπτεται, πρέπει να λέει μόνο το μισό κι αυτό φιλτραρισμένο για να το αντέξει ο συνομιλητής του. Υπάρχει όμως και η σιωπή κι όποιος αντέξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως να τονίσω ότι και η υπερευαισθησία που δείχνουν μερικοί συνάνθρωποί μας (συμπεριλαμβανομένου και εμού) δεν βοηθά τον διάλογο, χώρια ΄που αυτη η υπερευαισθησία δείχνει ότι αυτοί που την έχουν, δεν ενηλικιώθηκαν ακόμα!
@ Βάσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Βάσια,
Σ’ ευχαριστώ πολύ, αν και μιλάς για δυο διαφορετικά πράγματα. Τούτο είναι το δικό μου, προσωπικό μπλογκ, αλλά έχω υπό τη διαχείριση και αυτό του συλλόγου Μηθυμναίων. Πάντα ευπρόσδεκτη και στα δύο.
Να ‘σαι καλά.
@ βάνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο γρήγορα, βρε Βάνα... θα έπρεπε να αφήσω λίγο φως στο βάθος. Αλλά υπάρχει αν το ψάξεις.
Σ’ ευχαριστώ, για τη... ματιά σου...
@ φαίδων θεοφίλου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαίσια αποτοξίνωση η δική σου, φίλε Φαίδωνα! Παρέα με τη φύση που είναι ότι καλύτερο. Τουλάχιστον εκείνη έχει την υπομονή να σε ακούει.. Ενώ σε τούτη τη ζούγκλα είναι πολλά αυτά που συσσωρεύονται τριγύρω σου... Γι’ αυτό κι εγώ που διακατέχομαι με τρομερές ευαισθησίες, (λες να μην έχω ενηλικιωθεί; Ίσως) με κάνουν να κλείνομαι στη σιωπή και στη φυγή. Η σιωπή, λένε, είναι το πιο καλό μονωτικό για όσους θέλουν να ακούσουν τον εαυτό τους και να μιλήσουν μαζί του.
Πόσο ν’ αντέξω;
Στράτο, το φως δεν έλειπε απ'τα γραφόμενά σου. Ίσα ίσα, ήταν τόσο ξεκάθαρα αληθινά, αυτά που έγραψες, που φώτισαν πράγματα που..αγγίζουν όλους μας. Τα ρολά, ήταν ένα είδος αυτοπροστασίας μου στην δεδομένη στιγμή. Υπάρχει πάντα η άλλη μέρα..όπου το φως επανέρχεται άπλετα..Ευτυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά,
Βάνα.
Mηθυμναιε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήη επικοινωνια δια του λογου ειναι διεργασια του νου.Επομενως δεν φταιει μονο αυτος που δεν καταλαβαινει τι λεμε αλλα κυριως εμεις που δεν προσπαθουμε να βρουμε δρομους να του ανοιξουμε την πορτα της επικοιωνιας μαζι μας.
Εχω την αρχη στην ζωη μου βλεπεις να μην ριχνω τα βαρη σε κανεναν αλλο εκτος απο τον ιδιο μου τον εαυτο.
Προσπαθεια θελει και πολυ υπομονη...απλο ειναι.
Α ναι κι ενα αλλο πολυυυυ βασικο που το ξεχναμε ...αγαπη για τον συνανθρωπο.
Τα φιλια μου.
@ βάνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, Βάνα μου, υπάρχει αυτή η άλλη μέρα. Αυτή περιμένουμε πάντα να μας χαρίσει την αισιοδοξία με το φως της.
Σ’ ευχαριστώ
@ faraona,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα φυσικά, εγώ δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, φταίμε κι εμείς, δίχως αμφιβολία.
Ίσως και περισσότερο απ’ τους άλλους...
Όσο για την αγάπη στους συνανθρώπους, ευτυχώς τέτοια διαθέτω...
Να ‘σαι καλά.
Ομως υπάρχουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εμείς... και τότε όλα γίνονται απλά και αυθόρμητα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν.. και ένας μόνο αρκεί..
καλό βράδυ:):)
Θα έρθει η ώρα φίλε μου, να τα ανεβάσουμε πάλι τα ρολά. Θα βγάλουμε τραπεζάκια έξω και κανένα ούζο. Θα αρπάξουμε σύννεφα και θα αγκαλιάσουμε όνειρα. Θα έρθει φίλε η ώρα. Βάστα
ΑπάντησηΔιαγραφή@ σταγόνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο πάνω, θα είδες την Ανασαιμιά να μου γράφει: «Όμοιος ομοίω αεί... "διαβάζει»... Έκανα μια μικρή βόλτα από το μπλογκ σου κι ένιωσα μια ομοιότητα. Ίσως κάνω και λάθος...
Υπάρχουν, δεν αμφιβάλλω. Με κατεβασμένα ρολά δεν τους βρίσκεις, αλλά να, κάποια στιγμή εμφανίζονται και όλα αλλάζουν.
Να είσαι καλά και σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψη.
@ ο άλλος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλε, κοντεύει η ώρα που η αύρα του νησιού μας θα τα αλλάξει όλα. Θα το δεις. Στις 25 κάνω πανιά...
Ελπίζω να σε συναντήσω.
Μέχρι τότε να ‘σαι καλά.
Μηθυμναιε μου απο σημερα θα με βρισκεις κι εδω:HOMEFOOD->blogs->
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μυστικα της Φαραωνα
Φιλια
Χαίρομαι όταν σας διαβάζω όλους σας, το παρόν BLOG είναι τόσο διαφορετικό ώστε το βρίσκω σα μια ανάσα ψυχικής ευφορίας, μια δροσερή σταγόνα ψυχικής ομορφιάς ενός φανταστικού κόσμου, μια ανάλυση πλουσίων αισθημάτων που ξεφεύγουν από τον κοινό ανθρώπινο νου, τα οποία κατά κάποιο τρόπο εναντιώνονται στην ωμή και συμφεροντολογική υλική σχέση και συνύπαρξη των ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπερευαισθησία, είναι ξαδέρφη της μοναξιάς, του ρομαντισμού, των ονείρων.
είναι μια θεϊκή αίσθηση η οποία πηγάζει από ένα ανώτερο τρόπο σκέψης, που πολύ δύσκολα συναντάμε ανταπόκριση, σε μια κοινωνία όπου βασιλεύει μια τετραγωνισμένη ανθρώπινη λογική.
Γαβριήλ
Εμφανισου βρε Στρατο. Σηκωσε τα ρολα επι τελους να μπει ηλιος. Ενα κατεβατο φιλους εχεις εδω μεσα. Μη με αναγκασεις να αρχισω να λεω σαχλα αστειακια για ενα σου χαμογελο! Φιλια οπου κι αν εισαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτράτο μου, είσαι στο νησί σου και σε βρίσκω θλιμμένο ή μου φαίνεται;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμόγελο και αισιοδοξία....
Εσύ που έφαγες την ξενιτιά με το κουτάλι δεν κολλάς και δεν πτοείσαι από μικρολεπτομέρειες.
Περιμένουμε φωτογραφίες...ξεκίνα...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ελα μου ντε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτράτο φιλάκι.....
έτσι ήταν, έτσι θα είναι και ο καθείς μόνος θα ονειρεύεται...
καλό βράδυ!!!!!!!
Στράτο μας,
ΑπάντησηΔιαγραφή...Μόνο για να μη νομίζεις ότι δεν σας διαβάζω... επαναλαμβάνω όσα σου έγραψε η "φύρδην-μίγδην"
.΄Οσο για το "φιλί και τις... Γλαρένιες αγκαλιές..." τ' αφήνω για δική της αποκλειστικότητα...
Μ' ...εύχημες διακοπές,
Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.
...Της νύχτας τη δουλειά, τη βλέπει η μέρα και γελάει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο το "... εύχυμες διακοπές", το θαλάσσωσα! Διόρθωσέ το, σε παρακαλώ.
Υιώτα Στρατή.
Αγαπητοί μου: @ Φαραώνα, @ Pylaros, @ δεσποινάριον, @ φύρδην-μίγδην, @ genna, @ Γιώτα, σας ευχαριστώ από καρδιάς για τα λόγια αγάπης και συμπαράστασης που είχατε την καλοσύνη να εκφράσετε, εν τη απουσία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε όλοι καλά.
Βρέχει τώρα έξω και πέρασα από σπόντα απ' τα μέρη σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι όμορφα τοπία που χουν οι φωτογραφίες του τόπου σας.
Δεν ξέρω γιατί απ' όλες πιο πολύ με τράβηξε αυτό το παράθυρο.
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι περισσότερο από όσα έχουν ήδη ειπωθεί.
Μόνο μια καλησπέρα θα αφήσω