Σελίδες

29 Απρ 2008

Έφυγε από κοντά μας ο Μάριος Τόκας


Λίγα λόγια του γιατρού Στρατή Παττακού, στη μνήμη του:

«Ψυχές σαν και σένα βρίσκουν παντού ζεστή φωλιά.
Στη σύντομη ζωή σου μας έδωσες τόσα πολλά,
μα περισσότερο μας έδωσες το μέτρο του ανθρώπου.
Μας λείπεις ήδη πολύ, αγαπημένε μας φίλε».

Κι από μένα το τραγούδι του: Θάλασσες




"Κράτα καρδιά μου ενός λεπτού σιγή, σβήσε το δάκρυ που πλημμύρισε τα μάτια…"

Μηθυμναίος

8 σχόλια:

  1. ο μάριος τόκας έφυγε σαν παιδί...
    τι άνθρωπος...
    αλλά το τραγούδι σου μηθυμναίε, τινα σου πω! δεν τόλγμαγα να τον κοιτάζω, δεν άντεχα να κλείσω τη φωνή του!
    θέλω να είναι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Στράτο μου!

    "Σήμερα ο ήλιος μου γελάει
    μά εγώ δεν έψω πάρε-δώσε
    με τον ήλιο στη ζωή και σήμερα
    η μέρα δεν περνάει κι εγώ πονάω
    μακριά σου μα κανείς δεν θα στο πει.

    Άκου πώς κλαίνε τα τραγούδια
    στην κιθάρα κι είναι τραγούδια
    που τραγούδαγες εσύ.
    Άκου πώς κλαίνε τα τραγούδια
    που σ' αρέσουν λες και το ξέρουν
    πως δεν είμαστε μαζί.

    Και σήμερα στα μάτια μου είσαι δάκρυ,
    είν' αρρώστια δίχως τέλος μακριά σου
    η ζωή. Και σήμερα με πήρε το δρομάκι
    που περπατούσαμε παρέα
    μα κανείς δεν θα στο πει".
    Λυπάμαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γυρναω στα διαφορα μπλογκς και βλεπω ποσο εχει αγγιξει ολους μας αυτη η απωλεια. Σε φιλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ abttha,

    Το λες και μόνη σου καλή μου Ελένη, ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!! Με όλη τη σημασία της λέξης και ναι καρδιά παιδιού…
    Κι απ’ τα τραγούδια του ποιο να πρωτοδιαλέξεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ mareld,

    Όλοι λυπούμαστε, κορίτσι μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ δεσποινάριον,

    Πράγματι, τέτοιοι άνθρωποι, που το έργο τους έχει αφήσει σημάδια, η απώλειά τους όχι μόνο μας αγγίζει αλλά και μας ταράζει…
    Να ‘σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
    σαν αμαρτία και σαν γιορτή
    Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
    ό,τι με λόγια δε σου 'χω πει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ 30aris,

    "Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω, απόψε να μεθύσω
    Τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ
    μονάχος μου να ζήσω
    Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
    σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω,
    θα βγω να σε ζητήσω..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!