Η ομορφιά του ελάχιστου
Όσα προσπερνούμε...
Εικόνες και λέξεις, ένα ταξίδι μαζί μου, λόγια σαν φυσικές αναπνοές
.
Πόσα πράγματα, μικρά και μεγάλα, καθημερινά είναι δίπλα μας,
κι εμείς απλά δεν έχουμε χρόνο
να τα δούμε, να τα προσέξουμε, να τα απολαύσουμε...
να τα αγαπήσουμε...
Η ομορφιά της ταπεινότητας, η πίστη στο ελάχιστο που μετουσιώνεται σε όλον
Λίγες σταλαγματιές. Παιχνίδια της φύσης...
Μικρές λεπτομέρειες που εκδηλώνονται γύρω μας,
έστω και με μια γκρίζα αισθητική...
Η προσήλωσή μας, μερικές φορές, σε τούτα τα δευτερεύοντα
μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο όμορφη...
Καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Είδα μια λεύκα να λύνει τη σιωπή της και...
Λίγες σταλαγματιές. Παιχνίδια της φύσης... 
Μικρές λεπτομέρειες που εκδηλώνονται γύρω μας, έστω και με μια γκρίζα αισθητική...
Η προσήλωσή μας, μερικές φορές, σε τούτα τα δευτερεύονταμπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο όμορφη...
Καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Είδα μια λεύκα να λύνει τη σιωπή της και...γέμισε η ζωή μου λευκά μυστικά.
.
Μηθυμναίος
όμορφες όλες, τρυφερες λεπτομέρειες....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ γλυκό μου!
Δίκιο έχεις. Οι λεπτομέρειες μπορούν να σταθούν σωτήριες σε κάποιες ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μια πιο ομορφη απ' την αλλη αυτες οι φωτογραφιες Στρατο. Αν μου λεγαν να διαλεξω μια θα ειχα προβλημα. Γι αυτο καθησα χτες βραδυ μιση ωρα και τις χαζευα και ταξιδευα στο μικροκοσμο. Μπραβο σου που εστιαζεις και το φακο και το νου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρες αν μπορείς και βάλε έναν λαλε (ανεμώνη) και ένα κατμέρι (άγριο ζουμπούλι) να μυρίσω λίγο το νησί
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας την έφτιαξες εσύ πανέμορφη κι ένας Ήλιος Ηλιάτορας!
Πίνω καφεδάκι να πάρω φόρα για το τρέξιμο...
Φιλιά!
Είναι τόσο δύσκολο να διαλέξεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαλέγω τις παπαρούνες γιατί μου θυμίζουν την άνοιξη!
Γαβριήλ
Στράτο μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμόγελα της Άνοιξης αλλά και δικό σου χάδι, ενάντια στη φθορά..
Να είσαι πάτνα χαρούμενος.
Από το χιόνι στη βροχή..
Ξύπνησα χαράματα αλλά, είπα όχι μέχρι εδώ..θα δεις στα μπλογκ..
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
τι να πω...ενα ποίημα από την αρχή ως το τελος....λόγια και εικόνες...η πιο αγαπημένη μου είναι αυτή με το ξερό φύλλο και τις στάλες της βροχής,απίθανη αποτύπωση....
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου πεις κι εμένα τα μυστικά της λεύκας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίες, Στράτο μου!
Που είσαι ρε παιδί και ανησύχησα απόψε;
Χαίρομαι που είχες πάει εκδρομή και φαντάζομαι θα περάσατε υπέροχα!
Πάντα έτσι, Στράτο μου!
Φιλάκια πολλά!
Τα λέμε!
Είδα μια λεύκα να λούζει τη σιωπή της
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δρόσισαν τα χείλη μου τα στεγνά
και η ματιά μου χάθηκε στο λίκνισμα του αντικαθρεφτίσματος
Στράτο μου, με πήραν και με σήκωσαν οι εικόνες σου με τη δύναμη της φύσης στο ξύπνημά της
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Περαστική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίες φώτο και λόγια!
@ Για όλους σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν εκτός Αθηνών όλες τούτες τις μέρες γι’ αυτό και δεν σας απάντησα.
Χίλια ευχαριστώ!
@ genna,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σου πω μου, καλό βράδυ, έστω κι ύστερα από πέντα ημέρες.
Φιλάκια.
@ Juanita la quejica,
Θα προτιμούσα, καλή μου Χουανίτα, να μην υπήρχαν δύσκολες στιγμές...
Έτοιμη για μεθαύριο;
@ δεσποινάριον,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο χαίρομαι καλή μου, που σου άρεσαν όλες, αφού αφιέρωσες και τόση ώρα...
Σ' ευχαριστώ που τα εκτίμησες.
Να 'σαι καλά!
@ ο άλλος,
Όπου να 'ναι θα ξεπροβάλλουν κι αυτά, θα τα βρω και θα τα βάλω αφού έτσι θα σου προσφέρω ευωδιές νησιώτικες.
Σ' ευχαριστώ που με επισκέφτηκες.
@ γητεύτρια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποθέτω πως ήδη θα αναπνέεις αύρα Φαληριώτισσα.
Μη ξεχάσεις για την Πέμπτη, είναι όλα έτοιμα!
Φιλάκια
@ pylaros,
Να ‘σαι καλά φίλε, Γαβριήλ
@ mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλειψα, λίγες μέρες κορίτσι μου, όπως έγραψα και πιο πάνω και σου απαντώ σήμερα. Εύχομαι να είσαι καλά και να ικανοποιήθηκες με το ανέβασμα του θρύλου στην κορυφή. Αν και δεν το αξίζει, αλλά ούτε και οι άλλοι…
Φιλάκια
@ cook,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ. Πράγματι αυτή με το φύλλο είναι μια απίθανη φωτογραφία. Προχτές στο Καρπενήσι, φωτογράφισα ένα φύλλο μέσα σε μια λιμνούλα κι είναι σαν να αιωρείται… Κάποια στιγμή θα την παρουσιάσω.
@ κατερινούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Καρπενήσι ήμουν. Μου άρεσε πολύ και πέρασα ωραία. Όσο για τα μυστικά της λεύκας θα πρέπει να την πλησιάσεις πολύ για να τα’ ακούσεις…
Φιλάκια και σε σένα
@ φύρδην-μίγδην,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι, Γλαρένια μου, που έστω με τις εικόνες μου σου προσφέρω δροσιά!
Να ‘σαι καλά και να περνάς όμορφα με τη γλαροφαμελιά σου.
Φιλάκια
@ απάγγειο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας ήλθες, περαστική επισκέπτρια, να περνάς να σε βλέπουμε, μη μας ξεχνάς…
Σ’ ευχαριστώ
Αχ!Ο Μολυβος ,ο Μολυβος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο το θειο μερος της γης που ζεστανε κι ελουσε τα πρωτα καλοκαιρια της νιοτης μου.
Λατρεμενο μερος...ευλογια της φυσης παντου,ομορφα σπιτια,θαλασσες,μικρα ταβερνακια με μεζεδες αξεχαστους...
Χαιρομαι πολυ που ηρθα στο σπιτι σου Μηθυμναιε.
Νασαι καλα
...Με ταξίδεψες σε χλωμες μνήμες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Τούτη η "απόσταση" αληθινά πόσο με θλίβει κάθε άνοιξη.
Το κρύο νερό του Σελινούντα, τα "πιάτα" που αφήνει στεγνή άμμος και χώμα πλάι στις όχθες του, όπου γράφαμε λόγια "ασυνάρτητα" για να τα παρουσιάσουμε..."αρχαία"...
το επικίνδυνο τσαλαβούτημα στην εκβολή του... τις υπογειες ανάσες της Αρχαίας Ελίκης... Ευχαριστώ για το ταξίδι, φίλε μου.
Υιώτα Στρατή, Ν.Υόρκη
@ faraona,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήλθες στο φτωχικό μου! Να δεις εγώ πόσο χάρηκα που ο τόπος μου σε μάγεψε, σε «ζέστανε κι έλουσε κάποια στιγμή τα καλοκαίρια σου»! Τι ικανοποίηση!
Κι απ’ ότι είδα κι εσύ νησιώτισσα κι απ’ όμορφο νησί.
Τώρα κι εγώ θα σου ‘ρχομαι μιας και σε πέρασα στις «Περιπλανήσεις» μου.
Μια αγκαλιά νησιώτικη!
@ Υιώτα Στρατή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο ποιητικά τα λόγια σου! Μα ένα με λύγισε, αυτό το «χλωμές μνήμες». Γιατί; Θα μου πεις;
Μηθυμναιε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειμαι νησιωτισσα-μακαρι να ημουν-ειμαι Θεσσαλονικια γεννημα θρεμμα που διαλεξε να ζησει στα επτανησα.Ειμαι στην Κερκυρα λοιπον σ ενα χωριο 110 κατοικων -Χωροεπισκοποι λεγεται-πανω στον βορειο ορεινο ογκο του νησιου.Απεχω 10χιλμ.απο την θαλασσα ,σε υψομετρο 650 μετρα.
Τωρα πως ηρθα εδω ειναι μεγααααλη ιστορια ,μπορει να δοθει η ευκαιρια να την πουμε καμμια φορα.
Σε φιλω και σε βαζω κι εγω στο ΚΑΡΟΥΣΕΛ MOY.
Το ίδιο είναι, Φαραώνα μου, σε νησί σε είδα, σε νησί ζεις. Κι εγώ απ' το νησί έφυγα στα 15 μου για πολύ μακριά στα ζεστά κλίματα της Βενεζουέλας κι ύστερα από πολλάααα χρόνια να 'μαι εδώ στο κλεινόν άστυ πνιγμένος και να γεύομαι το νησί μου τα καλοκαίρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περιμένω την ευκαιρία να τα πούμε σίγουρα. Μ' αρέσουν οι ιστορίες.
Σ' ευχαριστώ για την καταχώρηση.
..."χλωμές μνήμες..." πονούν τόσο που τις αφήνω... ανήλιαγες... κλεισμένες στο αρχείο της μνήμης. Έχουν περάσει τόσο χρόνια, φίλε μου, διότι κι όταν πηγαίνω, ο θρυλικός Σελινούντας (το ποτάμι) έχει στερέψει, έχει γεμίσει σκουπίδια και ξερό-ξυλα...καποιες λακούβες εδώ κι εκεί... να περπατήσω εως την εκβολή? πολύς ο δρόμος, κουραστικός... κι πρωϊνός ήλιος μοιάζει κι αυτός διαφορετικός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουν μεινει πολλά από εκείνα που έζησα παιδί...
Ευχαριστώ, όμως, για τις λαμπερές φωτογραφίες σου. Υιώτα Στρατή, ΝΥ
@ Υιώτα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα το κατάλαβα, οι γνωστές απογοητεύσεις μας! Τι κρίμα. Πολλά έχουν αλλάξει Γιώτα ακόμα και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες. Εκεί να δεις ξεπεσμός. Και πάλι κρίμα.
Με φιλικούς χαιρετισμούς