Σελίδες

27 Φεβ 2007

Το λιμάνι από το παράθυρο του σπιτιού μου...

Να αγναντεύεις από ψηλά και η ματιά σου να χάνεται
στην απεραντοσύνη της βαθυγάλανης θάλασσας.
Να ευλογείς το Θεό που ακόμα μπορείς να
θαυμάζεις αυτές τις εξαίσιες ομορφιές
που πλουσιοπάροχα σου προσφέρει η
Μήθυμνα (το χωριό μου).
Στα πεντακάθαρα νερά,
που έτσι
σου ’ρχεται να τα πιεις σαν σε ποτήρι,
μπορείς να διακρίνεις
και τη παραμικρή λεπτομέρεια στο βυθό.
Mithymnaios

3 σχόλια:

  1. Διαρκής Έρωτας που σε εξυψώνει
    Φαίδων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ... μ' ανατριχιάζει όπως ανατριχιάζει η επιφάνεια της θάλασσας με την αύρα που έρχεται απ' το βάθος.
    Όπως ανατριχιάζεις κι εσύ αλλά και "Οι Μακρές, Ο Κούκος, Ο Μύλος, Η Εφταλού, Το Τσιπούρι, Οι Δυο Πέτρες"... κι Ο Μνος συμπληρώνω κι εγώ στο συναξάρι της Μήθυμνας...
    Ξέρεις εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!