Μ’ ένα χαμόγελο έλεγες…,
το θυμάσαι; Μ’ ένα χαμόγελο θα πρέπει να ανταμείβουμε τον καλό το λόγο. Τον
είπα! Κι εσύ το ’μαθες… Κι ας μην το ήθελα…
Και να που τώρα το
φαντάζομαι να σχηματίζεται και να φωτίζει το πρόσωπό σου. Το φαντάζομαι, σαν να
το κοιτάζω. Το χαμόγελο δεν πουλιέται, δεν δανείζεται, δεν κλέβεται… μόνο χαρίζεται.
Στο κερνάω, λοιπόν, σπατάλησέ το! Χαμογελώ κι εγώ μαζί σου! Για δες εδώ, απέναντί σου
είμαι. Φάτσα στην οθόνη σου…
Μακάρι να μπορούσα να ’βρισκα
πάντα λόγους για να σε κάνω να χαμογελάς. Μακάρι
η κάθε μέρα, η κάθε ώρα, το κάθε λεπτό να σε φέρνουν αντιμέτωπη με αιτίες και
αφορμές που να σε κάνουν να γελάς.
Γι’ αυτό σε συμβουλεύω.
Ποιος εγώ που… ας μην το ξεστομίσω…
Ξεπροβόδισε, λοιπόν, τα
προβλήματα κι αν χρειαστεί «μάλωσε» τη ζωή. Γέλασε όσο πιο δυνατά μπορείς.
Γέλασε, όχι μ’ εκείνο το γέλιο το ένοχο,
το φοβισμένο, αλλά το άλλο, το ξεκαρδιστικό. Δεν χρειάζεται να πιέζεις τη χαρά,
άφησέ την να απλωθεί. Να σε βλέπουν οι άλλοι
και ν’ απορούν… Ναι μωρέ, χαμογέλασε κι όταν χορτάσεις
ξαναφόρεσε το σοβαρό σου. Τόσο απλά.
Υ.Γ. Για κάποιες μέρες θα λείψω. Υπάρχει θέμα… Θα μείνω μακριά από τα
διαδίκτυα. Οπότε κλείνω τα σχόλια αφού
δεν θα μπορώ, για όσο απουσιάζω,
να απαντώ σ’ αυτά.
Μέχρι τότε να είστε καλά!
