Πρωινό Φθινοπώρου
Κι ας ξεθωριάζει -ελέω καιρού- το χρώμα τους
Ακόμη κι έτσι τα θαυμάζεις…
Στρατή σ' ευχαριστώ!
Προσευχή
Ικεσία προς τον
ουρανό… σημάδι ζωής.
Πως το ’λεγε να δεις ο ποιητής;
Α,
«Να μην ξεχάσεις να πιαστείς απ' τα όνειρά
σου…
Να μην φοβάσαι, μάτια μου, η ζωή
είναι μπροστά σου»…
Τι απίστευτη σπατάλη
σε ομορφιά έκανε εδώ ο Θεός.
Κάποιες φορές κι
Εκείνος ξεφεύγει…
Κι αυτά ερωτεύονται…
Σμίγουν το ένα με τ’ άλλο να νιώσουν θέλουν… την ανάσα τους
και ν’ ανταλλάξουν το αιώνιο
«Σ’ αγαπώ!»
Παλεύει με το χρόνο, την
εγκατάλειψη, τη φθορά…
Πως και γιατί εγκαταλείφθηκε; Ποιος
ξέρει...
Τα ερείπια δεν λένε τίποτα για όσα
ξέρουν...
Κρατάν καλά κρυμμένα τα μυστικά τους..
Ερειπωμένα σπίτια… Μυρίζουν
εγκατάλειψη
Φθορές που πληγώνουν…
