tag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post305345794795876183..comments2024-03-21T21:00:50.974+02:00Comments on Μηθυμναίος: Για ένα αδέσποτο ερωτηματικό θέλω να μιλήσω…Unknownnoreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-82676501971938643112016-05-13T19:05:20.243+03:002016-05-13T19:05:20.243+03:00Δεν θα έλεγα Δημήτρη ότι είναι «ξέχωροι άνθρωποι μ...Δεν θα έλεγα Δημήτρη ότι είναι <i>«ξέχωροι άνθρωποι με σπάνια ταλέντα»</i>, είναι γιατί βάλθηκαν να σκαρφαλώσουν ώστε να πιάσουν κάποιους στόχους που έχουν ανάγκη.<br /><br />Για το άλλο, είμαι σίγουρος πως έτσι είναι, το λούζομαι συνεχώς!<br /><br />Να ‘σαι καλά φίλε μου! Έχεις και τη δική μου αγάπη πάντα!<br />Μηθυμναίοςhttps://www.blogger.com/profile/00385827632710967989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-42919731778819599422016-05-13T18:58:55.610+03:002016-05-13T18:58:55.610+03:00Καλησπέρα καλή μου Στέλλα,
Σε ζηλεύω αφού κατάφερε...Καλησπέρα καλή μου Στέλλα,<br />Σε ζηλεύω αφού κατάφερες και ξεπέρασες τους σκοπέλους των ερωτηματικών σου. Εγώ, δυστυχώς, έμεινα μετεξεταστέος… Ίσως γιατί ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγαλύτερος. Ίσως πάλι, γιατί τα ψάχνω στο βάθος τους και με την επιμονή μου τα κάνω δυσκολότερα.<br /><br />Ναι βέβαια, συμφωνώ, μ’ αυτό που λες, ωστόσο υπάρχουν πληγές και πληγές…<br />Πάντως σπάνια επιστρέφω στα σημεία που χάραξαν το ίχνος τους μέσα μου. Φοβάμαι, δεν θέλω, αποφεύγω να αντικρύσω το «χάλασμα».<br />Δεν είναι θέμα αποφυγής, νικητή και ηττημένου, είναι να το παλεύεις αενάως κι ό,τι βγει…<br /><br />Μια αγκαλιά σου στέλνω και τα δικά μου φιλιά!<br />Μηθυμναίοςhttps://www.blogger.com/profile/00385827632710967989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-52998932095947963992016-05-13T18:41:12.694+03:002016-05-13T18:41:12.694+03:00Αφορμές υπάρχουν χίλιες δυο, αγαπητή μου Μαρία και...Αφορμές υπάρχουν χίλιες δυο, αγαπητή μου Μαρία και ερωτηματικά ακόμη περισσότερα κι όπως έγραψα παραπάνω στο Γάβο, είναι φορές που δεν βρίσκουμε απάντηση για να τα κλείσουμε και γι’ αυτό το θαυμαστικό γίνεται το απάνεμο λιμάνι μας. Την τελεία και την παύλα, για να είμαι ειλικρινής τις φοβάμαι κι εγώ παρότι τις βρίσκω –κι ας μη θέλω– μπροστά μου γι’ αυτό η καταφυγή μου είναι τα αποσιωπητικά.<br />Καλά με τις λέξεις είναι άλλος πόλεμος, ιδίως όταν μου ξεφεύγουν και ποιος έχει όρεξη για κυνηγητό…<br /><br />Πολύ σ’ ευχαριστώ!<br />Μηθυμναίοςhttps://www.blogger.com/profile/00385827632710967989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-35925854490917559372016-05-13T18:31:07.030+03:002016-05-13T18:31:07.030+03:00Έτσι είναι Γάβο, μόνο στη σιγαλιά (και όχι μόνο τη...Έτσι είναι Γάβο, μόνο στη σιγαλιά (και όχι μόνο της νύχτας, αλλά σ’ αυτή τη βρίσκουμε πιότερο) βάζουμε τις σκέψεις να δουλέψουν… Κάποιες φορές βρίσκουμε άκρη και απάντηση στο ερωτηματικό, άλλε πάλι μας δυσκολεύουν και μένουν οι σκέψεις που ακουμπούν και βρίσκουν καταφύγιο στο θαυμαστικό και στο όνειρο.<br /><br />Αφήνω τους θερμούς χαιρετισμούς μου κι εγώ να τις πάρει ο ανατολικός άνεμος να στους φέρει εκεί στην απέναντι όχθη, μαζί με την αγάπη μου.<br />Μηθυμναίοςhttps://www.blogger.com/profile/00385827632710967989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-77571813275701269952016-05-13T05:00:26.567+03:002016-05-13T05:00:26.567+03:00Στράτο μου γειά σου και πάλι,
Οι βαθυστόχαστοι χα...Στράτο μου γειά σου και πάλι,<br /><br />Οι βαθυστόχαστοι χαρακτήρες που προσπαθούν να αναλύσουν της ψυχής τους λαβυρίνθους είναι ξέχωροι ανθρωποι με σπάνια ταλέντα!...<br /><br />Το μόνο άσχημο είναι ότι πολλάκις υποφέρουν πολύ κι' ειδικά όταν κοπεί το νήμα της Αριάνδης και χαθούν μέσα στον λαβύρινθο του Μίνωος!...<br /><br />Με την αγάπη μου<br />ΔημήτρηςΔημήτρης Τ.noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-38916967010652053862016-05-12T21:37:16.506+03:002016-05-12T21:37:16.506+03:00Στρατο καλησπερα
Μου εκανε εντυπωση το κειμενο κι ...Στρατο καλησπερα<br />Μου εκανε εντυπωση το κειμενο κι ο προβληματισμος σου μια που εγω νιωθω να μην εχω κανενα ερωτηματικο πια.. κατορθωσα σιγα σιγα και τα απαντησα ολα, με τον δικο μου τροπο, με τις δικες μου βατες απαντησεις.<br />Τα αοριστα πια τα προσπερνω ισως γιατι τα συγκεκριμενα ειναι παρα πολλα ;)<br /><br />Και να ξερεις, δε συμφωνω με το οτι για να γιατρεψουμε μια πληγη πρεπει να μαθουμε να μην την αγγιζουμε, υπαρχουν πληγες που δεν κλεινουν ποτε.. ζουμε μ αυτες, οχι ομως εξω απο αυτες αλλα μεσα σ αυτες..ειναι τα παθηματα και τα μαθηματα μας, ειναι το σχολειο μας, ειναι βιωματα μας, ειναι κομματια μας οποιος παλευει να τα διωξει απο πανω του, θα ελεγα πως δεν θα ειναι αυτος που θα βγει νικητης στη συγκεκριμενη μαχη<br /><br />φ ι λ ι α πολλα fish eyehttps://www.blogger.com/profile/13373238831830331756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-9019640199766148682016-05-12T17:20:41.020+03:002016-05-12T17:20:41.020+03:00Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή για τις σκέψεις αυτές ...Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή για τις σκέψεις αυτές Στράτο. Ό,τι και να ήταν όμως, φτάνει που υπάρχουν ακόμα ερωτηματικά, θαυμαστικά και άλλα σημεία στίξης στη ζωή μας. Αν είναι και αδέσποτα -και όχι σαλονιού- ακόμα καλύτερα!<br />Την τελεία και την παύλα είναι που φοβάμαι προσωπικά.<br />Καλές νυχτερινές περιηγήσεις να έχεις και μη φοβάσαι για τις λέξεις σου. Είναι σαν το ποδήλατο. Ακόμα και παροπλισμένες, δεν ξεχνιούνται ποτέ.Μαρία Κανελλάκηhttps://www.blogger.com/profile/03044291394837471604noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-37395557476596173202016-05-12T16:40:13.169+03:002016-05-12T16:40:13.169+03:00 Φίλε μου Στράτο, Στη σιγαλιά της νύχτας γεμίζει... Φίλε μου Στράτο, Στη σιγαλιά της νύχτας γεμίζεις με Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, με την απάντηση που δίνεις μόνος σου.<br />(συνειδητοποιώντας πως όλο αυτό δεν είναι παρά μια πρόφαση, μια μακριά προσμονή, αναμένοντας, το τι θα επακολουθήσει.)<br /><br />τους χαιρετισμούς μου από την απέναντι όχθη<br /><br />Γάβοpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-11193481832249868362016-05-11T21:04:24.116+03:002016-05-11T21:04:24.116+03:00Αγαπητέ και μακρινέ μου φίλε Δημήτρη,
Και βέβαια τ...Αγαπητέ και μακρινέ μου φίλε Δημήτρη,<br />Και βέβαια το έχω διαβάσει, από το Νοέμβρη του '15 όταν μου έστειλες το βιβλίο σου στο Σαιντ Λούις (σελ.258)...<br /><br />Όσο για το δικό μου κείμενο, είναι από αυτούς τους γνωστούς εσωτερικούς διαλόγους μου, στις μοναχικές στιγμές, ψάχνοντας να δω τι απόμεινε ώστε να μάθω καλύτερα τι και ποιος είμαι...<br /><br />Και όπως γράφεις στον υπότιτλο του βιβλίου σου: <b><i> Our Life is at the Mercy of Time</i></b><br /><br />Να 'σαι καλά, φίλε μου και σ' ευχαριστώ που πάντα έχεις τον καλό λόγο!Μηθυμναίοςhttps://www.blogger.com/profile/00385827632710967989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7277296408928584727.post-185049253444982672016-05-10T22:55:33.859+03:002016-05-10T22:55:33.859+03:00Αχ! Καλέ και ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΕ φίλε μου Στράτο.
Αυτοί ο...Αχ! Καλέ και ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΕ φίλε μου Στράτο.<br />Αυτοί οι στοχασμοί σου καμιά φορά ανοίγουνε το κουτί της Πανδώρας!<br />Εκεί που ηρεμούν οι θάλασσες και δεχόμαστε μοιρολατρικά την ρουτίνα της καθημερινότητας έρχονται αυτές οι βαθυστόχαστες σκέψεις σου και γίνονται σαν κύματα "τραμουντάνας" που κτυπούν ανήλεα το θαλασσορερμένο πλέον "καράβι" της σκλεψης!...<br /><br />Αληθινά τι απάντηση άραγε να μπορεί να δώσει κανείς σ' αυτό το πράγματι αναπάντητο ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΕΡΩΤΙΜΑΤΙΚΟ που προσπαθείς τόσο ποικιλόμορφα ν'αναλύσεις;<br /><br />Από καταβολής έχει μείνει αναπάντητο! Ο Μεγάλος Γουϊλιαμ Σαίξπηρ προσπάθησε να το απαντήσει με το περιφημό του "Να ζεί κανείς ή να μη ζεί" και ο επίσης Μεγάλος Σολομών με το δικό του περίφημο γνωμικό "Ματαιότης Ματαιοτήτων τα πάντα Ματαιότης"<br /><br />Αν επιθυμείς σου παραθέτω και του υποφαινόμενου ταπεινού φίλου σου απάντηση σ'αυτό το τόσο μπορώ πω τραγικό ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΣΟΥ που λίγο ως πολύ βασανίζει την ψυχή του κάυε βαθυστόχαστου ανθρώπου!...<br /><br />ΙΔΟΥ:<br /><br />Στερνὴ μου σκέψι<br /><br />Διαδοχικὰ μὰ τελικὰ ἡ μάχη χάνεται γιὰ κάθε ὄν!<br />Καὶ ὅταν ἔλθῃ ἡ σειρά μου<br />ὁ Χρόνος θὰ νικήσῃ, θὰ χαθῶ,<br />καθὼς τ’ ἀόρατο σκληρό του χέρι<br />κόβει τὸ νῆμα τῆς ζωῆς ἀπ΄τὸ κάθε τι θνητό.<br /><br />Ἅλας!<br />Ἕρμαιον τοῦ χρόνου εἶναι ἡ ζωή μας<br />κι’ αὐτὸς ἀτέραμνος κατρακυλᾶ<br />ἕως θέτει τ’ ἄψυχο κορμί μας<br />στῆς νεκροθήκης τὴν αἰώνια σιγαλιά.<br /><br />Στὸ τέλος ἀπομένω ἐνεός!<br />Ἀναρωτιέμαι κι’ ἀπορῶ.<br />Τὶ τάχατες νὰ ’ναι ὁ προορισμός μας<br />πάνω σ’ αὐτὴν τὴν γῆ ἐδῶ;<br /><br />Εάν θέλεις το ποίημα βρίσκεται ολὀκληρο στο βιβλίο που σου έδωσα με τα πιο φιλικά αισθήματα της καρδιάς μου! Ο τίτλος του: "Ερμαιον του Χρόνου είναι η Ζωή μας" Λυπούμαι για το καταθληπτικό του περιεχόμενο αλλά...<br /><br />Με την πάντα φιλική μου αγάπη και με μια ευχή για ένα καλλίτερο αύριο...<br />Ο Μακρινός σου φίλος<br />Δημήτρης<br /><br /><br /><br /><br />Δημήτρης Τ.noreply@blogger.com