«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

26 Σεπ 2017

Διαβάζοντας Κανελλάκη μετράω σκέψεις και… νοσταλγώ στιγμές

Ένα βιβλίο σαν γλυκό κουταλιού…


Σε τούτη την αβέβαιη και μελαγχολική εποχή που όλα αμφισβητούνται και δοκιμάζονται, οι αξίες κλονίζονται και οι αρχές μεταβάλλονται, κάποιοι άνθρωποι με τεταμένες τις κεραίες μιας έντονης όσφρησης, αφουγκράζονται, αποκρυπτογραφούν και καταγράφουν μ΄ έναν ιδιαίτερα άψογο λογοτεχνικό τρόπο γεγονότα της καθεμέρας μας μετατρέποντάς τα σε ιστορίες.


          Μόλις διάβασα –και ξαναδιάβασα– το βιβλίο Ιστορίες της διπλανής κρίσης της αγαπητής Μαρίας Κανελλάκη και παρότι, ομολογώ, με κατέχουν επιφυλάξεις όσον αφορά την πρόθεσή μου, όχι να το αξιολογήσω κριτικά –πως θα μπορούσα άλλωστε– αλλά τολμώ να το κάνω μόνο για να εκφράσω το πόσο με εντυπωσίασε.
Είναι ένα βιβλίο σαν γλυκό του κουταλιού που το απολαμβάνεις σιγά-σιγά. Με περίτεχνα κείμενα, ανθρώπινα και συγκινητικά που σημαδεύουν την καρδιά και την πετυχαίνουν γι’ αυτό ακριβώς: γιατί είναι άμεσα και αληθινά! Κείμενα αισθητικής άσκησης με περιεχόμενο ζωντανό και ανθρώπινο κατάμεστο από λογής συναρπαστικές ιστορίες, στοχασμούς, φράσεις και λέξεις που συναρπάζουν, γοητεύουν και σε κρατάνε με αδιάπτωτο ενδιαφέρον, βάζοντάς σου μύριους συλλογισμούς.
Έτσι, αυτά τα «Μικρά αντιασφυξιογόνα αφηγήματα της “μνημονιακής” Ελλάδας», δοσμένα με γλαφυρό και μεστό λόγο, με καθαρότητα και διαύγεια, γίνονται ο αδιάψευστος καθρέφτης που αντανακλά το πληθωρικό συγγραφικό τάλαντο και τη φραστική δύναμη της πνευματικής προσωπικότητας της κυρίας Κανελλάκη.
Τα θέματα που καταπιάνεται και τεχνουργεί με την επιδέξια γραφή της είναι σύγχρονα και καυτά, έχουν το γνώρισμα και την ατμόσφαιρα της γνωστής καθημερινότητας απ‘ όπου ανασύρονται «προσωπικοί ήρωες και αντι-ήρωες», μνήμες και βιώματα απ’ τον αστείρευτο συναισθηματικό της κόσμο, όπως αυτόν που πολλοί φέρνουμε μέσα μας.
Τέλος, δεν θα διστάσω να πω, με κάθε ειλικρίνεια, πως η γραφή της μου θυμίζει Δημουλά στα πεζά της και Αλκυόνη Παπαδάκη στα καλύτερά της.

13 σχόλια:

  1. αν την συγκρινεις Στρατο μου με τα θηρια της ποιησης και του πεζογραφηματος, θα πρεπει να ειναι πραγματικα εκπληκτικη η γραφη της, θα ηθελα να την διαβασω.
    Περιμενα να αναρτησεις καποιο σημειο, μια σειρα ή μια παραγραφο που σου αρεσε πολυ, ετσι να παρουμε κι εμεις μια δοση γλυκιας γευσης.
    καλο σου βραδυ
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά, αγαπητή μου Στέλλα, και η σύγκριση είναι ολότελα προσωπική και επιμένω γιατί αυτό μου δίνει η εξαιρετική γραφή της κας. Κανελλάκη. Θεώρησέ την εκπληκτική! Στάνταρ!

      Έχεις δίκιο στην παρατήρηση, θα έπρεπε. Ωστόσο για σένα στέλνω μια παράγραφο που τυχαία επιλέγω από τη σελίδα 112 «Η πριγκίπισσα Ρούλα»
      Για λόγους συντομίας, πετσοκόψαμε ονόματα, όνειρα και αισθήσεις. Ερωτευτήκαμε, παντρευτήκαμε και γίναμε γονείς, με το χρονόμετρο στο χέρι. Ο επόπτης-μπαμπάς έμεινε ευχαριστημένος απ’ τις επιδόσεις μας κι η μαμά δεν σταμάτησε στιγμή να με συμβουλεύει πώς να γίνω καλή μαγείρισσα, υποδειγματική νοικοκυρά, στοργική μάνα και παραχωρητική σύζυγος. Για λόγους συντομίας, παρέλειψε το κεφάλαιο “Γυναίκα”. Κάτι ροζ όνειρα που είχα εκείνη την εποχή, τσαλακώθηκαν και κιτρίνισαν στο βάθος ενός συρταριού. Για λόγους ευρυθμίας.

      Πάντως επειδή σ’ αγαπώ και θα ήθελα (στο συνιστώ) να το διαβάσεις, στέλνω στο μέιλ σου (σήμερα κιόλας) 3-4 ολόκληρα κείμενα, έτσι για μια «γλυκιά δόση γεύσης»

      Διαγραφή
    2. Σ ευχαριστω Στρατο εμπιστευομαι το γουστο σου :) θα την διαβασω την Μαρια με την πρωτη ευκαιρια

      Διαγραφή
  2. Η διαύγεια της "κυρίας Κανελλάκη" πήγε περίπατο μετά απ' αυτό που διάβασε...
    Στράτο... είναι υπέρτατη τιμή να έχω κοντά μου εξαιρετικούς φίλους και φιλαναγνώστες σαν και σένα, στην πρώτη μου εκδοτική απόπειρα.
    Σ' ευχαριστώ ειλικρινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρακαλώ, Μαρία, καθόλου δεν υπερβάλλω. Πως αλλιώς θα μπορούσα να εκφράσω πόσο σε εκτιμώ και σε θαυμάζω. Ειλικρινά η γλαφυρή γραφή σου με μαγεύει και... με συναρπάζει!

      Εσύ, κυρία μου, με την πένα της ψυχής σου ξέρεις να ζωγραφίζεις θησαυρούς.

      Υποκλίνομαι και σε γλυκοφιλώ!

      Διαγραφή
  3. Είχα τη χαρά να παραβρεθώ στην παρουσίαση του βιβλίου
    Είναι ο καταπληκτικός άνθρωπος η Μαρία
    και μέσα από τα κείμενά της καταγράφει τον πλούσιο
    συναισθηματικό της κόσμο και την κοινωνική της
    ευαισθησία

    Χάρηκα που παρουσίασες το βιβλίο της ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Ελένη, τη Μαρία δεν έτυχε να την γνωρίσω προσωπικά, παρότι είχα πρόσκληση δεν μπόρεσα να παραβρεθώ στην παρουσίαση τότε. Όμως την διαβάζω και τη θαυμάζω πάρα πολύ.
      Δεν είχα πρόθεση να παρουσιάσω το βιβλίο της, δεν έχω τα προσόντα, απλά εξέθεσα τις σκέψεις μου μετά την ανάγνωση.

      Καλό βράδυ, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  4. Στράτο μου καλό φθινόπωρο !!! Αληθινά θέλω να σου πω ότι η πένα της δικής σου ευαισθησίας έγραψε πολύτιμες λέξεις για το βιβλίο της Αγαπημένης μας Μαρίας !!
    Η Μαρία που έχω την τιμή και χαρά να γνωρίζω πολύ πριν από την παρουσίαση του βιβλίου της είναι η γυναίκα (θα το πω όπως το νιώθω) που όταν μιλάει για οτιδήποτε η φωνή της έρχεται από μέσα της και οι λέξεις πέφτουν πάνω σου αφήνοντας μια επίγευση γλυκιά !!Υπέροχη και η εικόνα σου !! Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Νικόλ, φθινοπώριασε και απότομα θα έλεγα. Ας είναι όσο καλύτερο γίνεται!

      Δεν αμφιβάλω διόλου για τα χαρίσματα της Μαρίας, άλλωστε πως θα μπορούσε να γράφει αλλιώς αν δεν διέθετε έναν τόσο πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Εκτιμώ το λόγο αλλά και τον τρόπο που βλέπει την καθημερινότητα.

      Είναι όμορφο να συναντάς ψυχές στα διαβάσματα και να μοιράζεσαι τις όποιες σκέψεις και εκτιμήσεις προκαλούν. Ελπίζω και εύχομαι, κάποια στιγμή, να την γνωρίσω και προσωπικά. Άλλωστε έχω την εντύπωση πως μας ενώνουν κοινές ευαισθησίες…

      Να ‘σαι καλά Νικόλ, έχεις και τη δική μου αγάπη!

      Διαγραφή
  5. Τι τρυφερά σχόλια πλαισιώνουν την εξαιρετική παρουσίασή σου Στράτο!
    Η φωνή της (μια φωνή σαν χάδι) όπως λέει και η Νικόλ, παραπάνω, όντως είναι λες και βγαίνει από πολύ βάθος κι όμως σου αφήνει μια γεύση γλυκιά! Και ναι, καλύτερο χαρακτηρισμό δεν θα μπορούσες να γράψεις για το βιβλίο: σαν γλυκό κουταλιού!

    Μεταφέρω το σχόλιο που άφησα πριν λίγο και σε άλλον ένα φίλο που είχε παρουσίαση (απόψε) το βιβλίο της Μαρίας:
    "Οι άνθρωποι που κατέχουν την τέχνη του αγγίγματος..... είναι άνθρωποι που έχουν πονέσει "! Άνθρωποι που έχουν ζυγίσει τον πόνο, και τον έχουν βάλει κάτω από το προσκεφάλι τους για να τους δίνει δύναμη! Να μην ξεχνούν..."

    Σε περίπου δύο βδομάδες θα έχουμε παρουσίαση του βιβλίου (και τη Μαρία μαζί μας) στον Πύργο! Και η χαρά μου είναι απίστευτη!

    Χαίρομαι για την παρουσίαση , γιατί τη Μαρία τη νιώθω δικό μου άνθρωπο!
    Την αγάπη μου Στράτο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σε βρίσκω αγαπητή μου Αριστέα! Στολισμένη με όμορφα λόγια ήρθες και είναι τιμή μου! Σ’ ευχαριστώ για τον λόγο τον καλό!
      Ωστόσο θα έλεγα πως θα ταίριαζε περισσότερο στο «τρυφερά» το «αληθινά» γιατί όντως δεν έκανα τίποτα παραπάνω για να εκφράσω όσο καλύτερα κι όσο πιο ειλικρινά μπορούσα τα όσα μου χάρισε η ανάγνωση αυτού του εξαιρετικού βιβλίου της Μαρίας.
      Δεν έχω, βέβαια, την τύχη να τη γνωρίζω προσωπικά αλλά ο θαυμασμός και η εκτίμησή μου, ιδίως στο λόγο της, είναι πολύ μεγάλη. Ελπίζω και εύχομαι κάποια στιγμή να νιώσω και να επιβεβαιώσω κι εγώ τη «φωνή σαν χάδι» της Μαρίας.
      Της έχω υποσχεθεί ότι θα παρευρίσκομαι σε κάποια προσεχή παρουσίαση του βιβλίου της, αλλά, βρε Αριστέα, ο Πύργος μου πέφτει λίγο μακριά…

      Χαμόγελο σου στέλνω ανταποδοτικό!

      Υ.Γ. 1. Όσο για τον χαρακτηρισμό μου «σαν γλυκό κουταλιού», θέλω να σου πω ότι τώρα στη δεύτερη ανάγνωση είναι που το γεύομαι ακόμη πιο πολύ!

      Υ.Γ. 2. Συμφωνώ με το σχόλιό σου στο φίλο σου.

      Διαγραφή
  6. ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ το βιβλίο της αγαπημένης μας Μαρίας και καλό φθινόπωρο σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλώς σε βρίσκω, Βαρβάρα! Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο και για σένα!
    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!