«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

20 Μαΐ 2016

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το, το ξεχασμένο μονοπάτι σου…



Λουδοβίκος των Ανωγείων *
Κοίταξε εμένα

Η μικρή ελιά για πρώτη φορά γέμισε καρπό. Ο γεωργός την αγαπούσε γιατί του θύμιζε την πρώτη του αγάπη, κοντούλα και στρουμπουλή. Της είχε φτιάξει ένα περιδέραιο με ασπρισμένες πέτρες και συχνά καθόταν και κουβέντιαζε μαζί της τα όνειρα και τις αναμνήσεις του. Η ελιά κάθε μέρα και πιο όμορφη.
Ένα πρωί του Νοέμβρη ο γεωργός άπλωσε πανιά κι άρχισε να την ραβδίζει. Πάνε οι ελιές, πάνε τα φύλλα, πάει η ομορφιά. Η ελιά μέσα στα αναφιλητά της μονολογούσε:
Μ αγαπούσε και με χάλασε; Πως εννοεί ο άνθρωπος την αγάπη; Έλεγε και ξανάλεγε. Τότε ακούει μια μαργαρίτα να της λέει:
Άκουσε να σου πω! Ο άνθρωπος δεν ξέρει την αγάπη. Μην τον παρεξηγείς. Κοίταξε εμένα που μια ζωή με μαδάει για να μάθει...



Ένας κλέφτης

Μια εργάτρια μέλισσα καθώς μπαινόβγαινε στα άνθη του κάμπου , είδε έναν άγγελο να κοιμάται και σάστισε. Λευκοντυμένος, με μακριά μαύρα μαλλιά, είχε προσκέφαλο μια πέτρα. Τα φτερά του προσεκτικά διπλωμένα. Όταν ο άγγελος άνοιξε τα μεγάλα γαλάζια μάτια του οι ουρανοί της φάνηκαν τρεις.
- Είστε ένας άγγελος του Θεού;
- Ναι, είμαι ένας άγγελος του Θεού.
- Και είστε αγόρι η κορίτσι;
- Δεν είμαι, είπε και γύρισε αλλού το κεφάλι
- Ούτε εγώ είμαι, η βασίλισσα τα πήρε όλα. Όμως, ήθελα να σας ρωτήσω. Εκεί στους ουρανούς που γυρνάτε τον έρωτα τον έχετε δει; Πως είναι;
- Ένας κλέφτης. Από σένα πήρε το κεντρί κι από μένα τα φτερά.



         Οι Γειτονιές των Λέξεων

Πώς χαθήκαμε μέσα στην υπερβολή και τα επίθετά της! Οι τεχνίτες των λέξεων αφού τις σμίλεψαν, τις παρέδωσαν στα χείλη. Ο ήχος, αρμονικός πρέπει, και με σωστή ανάσα και δοσολογία. 
Δεν μας είπαν για τις γειτονιές των λέξεων, ποιες αγαπιούνται μεταξύ τους, ποιες όχι. 
Ας πούμε η λέξη «καλά», έχει το λάμδα να ενυδατώνει τα δύο ανοιχτόκαρδα άλφα. Ωστόσο το αναγκάσαμε να συνοδεύει την επιτυχία, μια καθόλου «επιτυχή» συναλλαγή.
Τι δουλειά έχει το «καλή» με την επιτυχία; Υπάρχει κακή επιτυχία; Η λέξη «αγάπη» θα έπρεπε να κατοικεί στην ανάσα, στο βλέμμα και στη σιωπή. Εμείς φροντίσαμε να την ενισχύσουμε με το «πολύ» και το «πάρα πολύ». Όταν λέμε «σ' αγαπώ πάρα πολύ» φωτίζουμε την απουσία και τη φτώχεια της.
Όσο πιο πολλά επίθετα, τόσο πιο μικρό το περιεχόμενο της αγάπης. Άλλωστε η περιγραφή των αισθημάτων δεν ανήκει σ' εκείνους που τα δηλώνουν αλλά σε κείνους που τα λαμβάνουν.
Λες πως μ' αγαπάς αλλά μετράει τι φτάνει σε μένα!

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων επιμένει να είναι ένας σύγχρονος παραμυθάς. Σύγχρονος όμως είναι με την έννοια πως δρα επί των ημερών μας. Διαφορετικά τα υλικά του που είναι κυρίως ο λόγος και δευτερευόντως η μουσική έλκουν την καταγωγή τους από εποχές αρκετά παλιότερες. 

18 σχόλια:

  1. Σαν τα ακριβά αρώματα. Πολύτιμα σε μικρή συσκευασία.
    Πολύ ωραία η ιδέα σου Στράτο να μας κερνάς το μελίρρυτο λόγο του Λουδοβίκου.
    Κι ότι έχω διαβάσει ως τώρα, είναι υπέροχο και βαθιά φιλοσοφημένο.
    Καλό σαββατοκύριακο να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διπλή χαρά για μένα, καλή μου Μαρία, που έστω κι έμμεσα, σε κέρασα χαμόγελα και «ακριβά αρώματα» με τούτον τον ευρηματικό και «μελίρρυτο» –σωστά τον αποκάλεσες– παραμυθά όπως του λόγου του!
      Τα όμορφα παραμύθια, έτσι δοσμένα, κρύβουν περισσότερη αλήθεια από όλες τις πραγματικότητες... Δε νομίζεις;

      Καλό –παρ’ όλη τη γκριζάδα του– Σαββατοκύριακο και για σένα!

      Διαγραφή
  2. Άρα τι μοιάζουν τα παραμύθια του, τα τόσο όμορφα δοσμένα, μήπως γεννήθηκε ένας καινούργιος Αίσωπος;
    Συγχαρητήρια και σε εσένα φίλε μου που μας δίνεις την ευκαιρία να τα διαβάσουμε...

    καλό Σαββατοκύριακο εδώ θα βρέχει και τις δυο μέρες

    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άμα έχεις τον τρόπο, όπως τον έχει ο Λουδοβίκος των Ανωγείων (κατά κόσμον Γιώργος Δραμουντάνης) Γάβο, να μας σεργιανάει σε κόσμους της φαντασίας και των ονείρων πλάθοντας τούτα τα όμορφα και διδακτικά συνάμα παραμύθια, εμείς δεν έχουμε παρά ν’ ανοίγουμε το μπουκαλάκι και ν’ αφήνουμε να χυθεί το υπέροχο άρωμά τους.
      Γι’ αυτό τα συγχαρητήρια είναι μόνο για εκείνον.

      Κι εδώ, φίλε μου, σήμερα αναποφάσιστος ο καιρός μας έχει τυλίξει στο γκρίζο το μουντό κι αύριο μια από τα ίδια.

      Διαγραφή
  3. Κυριακη σημερα, μερα στεγνη (ευτυχως) μετα απο τοση βροχη..
    Την βολτα μας την καναμε απο νωρις, τωρα περιμενουμε το φαγητο..

    Επαναλαμβανομαστε φιλε μου και ειναι ωραια τα παραμυθια..
    Τα συγκεκριμενα μου θυμιζουν πραγματα που εχουν ειπωθει απο το λαο, σε διαφορετικη συσκευασια και υπογραφη, δεν τον ξερω τον Λουδοβικο ως συγγραφεα.. οποτε δεν μπορω να εκφερω γνωμη.
    Σε χαιρομαι ομως Στρατο για ολες τις ευαισθησιες που μεταφερεις εδω, τελευταια μπορω να πω πως ζηλευω και αυτη την τυπικοτητα και ψυχραιμια σου, και την ηρεμια σου.

    καλο απογευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εδώ, καλή μου Στέλλα, ο καιρός κάτι μεταξύ Φθινόπωρου και Χειμώνα. Ωστόσο αυτά είναι στιγμιαία… Η άνοιξη αν και τα έχει αυτά, περιμένει στη γωνία να αναλάβει τα δικά της.

      Δεν είναι τόσο το θέμα, είναι ο τρόπος του παραμυθά να τα απλώνει έτσι ώστε να φαντάζουν διαφορετικά. Ο Λουδοβίκος διαθέτει αυτό το ιδιαίτερο ακόμη και στα τραγούδια του. Ευνοημένος, μην το ξεχνάς και από τον Χατζιδάκι.

      Και τώρα στα προσωπικά: Η αγάπη απ' τα λόγια σου, ό,τι χρειάζεται τ' ανθρώπου η ψυχή και... η ψυχή μου το χρειαζόταν, λόγω εκτίμησης ιδίως από σένα!

      Τυπικότητα μπορεί, ψυχραιμία και ηρεμία όμως... αυτά τα ψάχνω, αλλά αφού μου τα προσφέρεις, δεκτά και με πολλή αγάπη!

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. ΚΙ αν σου τα λέω με παραμύθια είναι για να μη σε τρομάξω, σκέφτομαι !!
    Αυτές οι αλήθειες που έρχονται μέσα από το γραπτό λόγο είναι πιο απαλά δοσμένες αν και η αλήθεια πάντα είναι μία !!
    Καλό απόγευμα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρίσκω αινιγματικά τα λόγια σου, Νικόλ, και λίγο με μπερδεύουν. θα χρειαστώ μια δεύτερη ανάγνωση γιατί με πιάνεις εξ απροόπτου και... ασυντόνιστο.

      Δες, ζήσε την αλήθεια και δώσε της πνοή παραμυθιού! Κάπου το διάβασα τούτο.

      Με την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  5. Εξαιρετική η επιλογή σου να μας προσφέρεις τις όμορφες, με λυρική παρουσίαση και φιλοσοφικό βάθος, ιστορίες του Λουδοβίκου.Σ'ευχαριστούμε! Είναι παραμυθία(=παρηγοριά). Από εκεί άλλωστε προέρχεται και η λέξη παραμύθι.
    Τις ιστορίες του ο Λουδοβίκος πριν τις κάνει βιβλίο, τις αφηγούνταν με τον ιδιαίτερο χαριτωμένο τρόπο του, στόφα παλιού παραμυθά με Κρητικό "αξάν", στο τέλος των μουσικών του παραστάσεων ή στα ενδιάμεσα. Ήταν τότε που έκανε αυτές τις μεταμεσονύχτιες παραστάσεις για να υποδεχτούμε την Ανατολή του Ήλιου.Υπέροχος!Τον παρακολούθησα αρκετές φορές, αλλά μια φορά στην παραλία της Βουλιαγμένης αποχαιρετήσαμε το φεγγάρι( συνέβη μάλιστα να έχει και διακοπή ρεύματος-ζόρι για τους μουσικούς) και υποδεχτήκαμε την Ανατολή αργότερα.Μαγεία! Καλό ξημέρωμα!
    Να είσαι καλά Στράτο. Διατήρησε τις ευαισθησίες σου και για σένα και για μας τους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να που με τα παραμύθια, έμαθα και κάτι που αγνοούσα, αγαπητέ Ανώνυμε, την πηγή της λέξης, ωστόσο μου μένει η απορία –και πολύ θα ήθελα να μάθω– τη δική σου ονομασία που δυστυχώς μας απέκρυψες πίσω από την «ανωνυμία». Θα πείραζε στο τέλος του εξαιρετικού σχολίου σου να πρόσθετες και το όνομά σου; Τέλος πάντων ελπίζω κάποια στιγμή να το μάθω/θουμε.
      Ο Λουδοβίκος, σύχναζε, πολύ στο καφέ του Ιανού κι εκεί έτυχε να τον γνωρίζω από κοντά και να μιλήσω μαζί του. Πάντως ξέρω πως ναι το έχει, που λένε.
      Τέλος να σ’ ευχαριστώ, κι ελπίζω να μου συγχωρέσεις τον ενικό, για τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες που κατέθεσες εδώ.

      Α… και μην ξεχάσεις το όνομα, έστω και στο τέλος του κειμένου, αν και υπάρχει κι άλλος τρόπος.

      Με την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  6. Και τα τρία μου άφησαν ένα γλυκό χαμόγελο. μα αυτό για την αγάπη...πόσο μα πόσο αληθινό! :)) Πολύ ωραία η επιλογή Στράτο!
    Σε ευχαριστούμε!
    Καλή εβδομάδα (υπάρχει περίπτωση άραγε να ευχηθεί κανείς κακή εβδομάδα; ☺ )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα, αγαπητή μου Αριστέα! Εντάξει εμείς, σε πείσμα όσων μας απογοητεύουν, θα ευχόμαστε.

      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν!
      Άλλωστε υπάρχει περίπτωση για το αντίθετο;

      Εγώ ευχαριστώ και να 'σαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Συγνώμη, που επανέρχομαι "Μηθυμναίε",αλλά είναι μόνο για να μην αφήσω αναπάντητο το ερώτημα σου για την ανωνυμία μου.
    Καίτοι κατά της ανωνυμίας, ιδιαίτερα σε περίπτωση αρνητικών σχολίων ή παραπληροφόρησης, κάτι που δεν συμβαίνει στο παραπάνω σχόλιό μου, υπέγραψα έτσι για τεχνικούς λόγους.
    Άλλωστε άφησα ίχνη( χνάρια,όπως λες κι εσύ) αναγνώρισης. Δες έτσι τη θετική πλευρά του πράγματος: το παιχνίδι και το αίνιγμα, στοιχεία που έχουν κι αυτά τη γοητεία τους.

    Παλαιόθεν τα μηνύματα, εκτός του κλασικού τρόπου αποστολής με γραφή και κάποιο μέσον, στέλνονταν και με δυο άλλους, "ποιητικούς τρόπους":α)" μποτίλια στο πέλαγος"= άγνωστος παραλήπτης και αν... και β)"σημείωμα δεμένο στο πόδι περιστεριού" =μήνυμα προς έναν παραλήπτη. Προτιμώ το δεύτερο ( αν και αυτό έχει τους κινδύνους του).Ξέφυγα αυτή τη φορά από τα ειωθότα και αυτό έχει βέβαια την ερμηνεία του.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στολισμένος με όμορφα λόγια ήρθες και πάλι κι αυτό είναι τιμή μου!
      Αν είναι να μας δίνεις τη δυνατότητα (εμού και των ολίγων αναγνωστών…) να απολαμβάνουμε τα σχόλιά σου, τότε, έστω και «Ανώνυμος» (και τι ανώνυμος… Απόλαυση) να έρχεσαι και να μας χαρίζεις ομορφιά λόγων.
      Πολύ καλά έκανες και διευκρίνισες το γιατί και έχεις απόλυτο δίκιο. Το προηγούμενο σχόλιό σου, όπως και τούτο, είναι χαρά Θεού.
      Είναι όμορφο να συναντάς ψυχές και να μοιράζεσαι κοινές ευαισθησίες…
      Επειδή κι εγώ τυγχάνω ρομαντικός «παλαιάς κοπής» –όπως κι εσύ νομίζω– θα ήταν ωραίο να εύρισκα το μπουκάλι στο κύμα ή την επίσκεψη του περιστεριού. Όμως δέσμιοι πλέον της τεχνολογίας δεχόμαστε –διά των καλωδίων και των ταχυτήτων– άμεσα και ανώδυνα τα μηνύματα ή τα σχόλια στην περίπτωση τούτη.

      Τέλος θέλω να πω ότι τα λόγια σου θα μπορούσαν να φέρουν την υπογραφή κάποιου ρομαντικού, ευγενικού, ευαίσθητου και τρυφερού που υποπτεύομαι, αλλά δεν τολμώ να αποκαλύψω, όχι γιατί μπορεί να λαθέψω αλλά γιατί θέλω να αφήσω να πλανάται, μέσα εδώ, το «μαγικό» και η «γοητεία» από τα «χνάρια» σου.

      Να ’σαι καλά φίλε, και είθε, μιας κι έμαθες το δρόμο, κάθε τόσο να περνάς και να... με προκαλείς ευχάριστα με τα σχόλιά σου!

      Διαγραφή
  8. Καλή σου ημέρα και καλή σου εβδομάδα φίλε Στράτο,
    Μόλις τα κατάφερα και εισήλθα στο ανθόσπαρτο περιβόλι των «παραμυθιών σου»!..

    Ο ανώνυμος φίλος σου είναι απόλυτα σωστός! Πράγματι οι λέξεις παραμύθιον και παραμυθία έχουν την ίδια ρίζα και κατ’ εξοχήν το ίδιο νόημα...Αμα ψαχουλεύσεις το επιτραπέζιον λεξικόν του Δημητρίου Δημητράκου, που έχω την τύχη να κατέχω στην μακρινή και αλλοδαπή πατρίδα, που μ’ έθεσε η τροχιά των πεπραγμένων της ζωής, θα δεις ότι δίδει σχεδόν τις ίδιες μεταφορικές έννοιες!

    ΠΧ: Παραμύθιον(θι)=ΑΝ παραίνεσις, ενθάρρυνσις Α.2 καταπράυνσις, ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ! 3.ΜΔ Φανταστική διήγησις θαυμασίων συμβάντων!
    Παραμυθία=ΑΝ προτροπή, παρακίνησις Α.2 καταπράυνσις, μετριασμός. ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ!
    Παραμυθητής= Παρηγορητής!...Παραμυθητικός= παρηγορητικός, ή ο παρηγορών!

    Βλέπουμε λοιπόν ότι η λέξις ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ εμπεριέχεται σε όλες τις εκφράσεις που σχετίζονται ή μάλλον συγγενεύουν με την λέξιν παραμύθιον! Αλλωστε μία από τις αναρίθμητες προσωνυμίες της Παναγιάς μας (300 ή 515 που λέγεται ότι υπάρχουν) είναι κι’ αυτή που την ονομάζει ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ή πιο απλά Παναγία Παρηγορήτρια!!!

    Άν μου επιτραπεί να εκφράσω την ημετέρα ταπεινή μου γνώμη θα έλεγα ότι τα παραμύθια πηγάζουν και αναβλύζουν από την ίδια την ζωή μας! Επειδή τα θηριώδη ένστικτα του ανθρώπου ποτέ δεν θα του επιτρέψουν να εξιλεωθεί, εξιγνιασθεί και εξευμενισθεί σε άϋλον επίπεδον υπάρξεως, δημιούργησε τα παραμύθια ως μέσον ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟΝ των φανταστικών και θαυμασίων συμβάντων που ποθεί να προσεγγίσει και να εγγίξει αλλά δεν δύναται να κατωρθώσει!... Επομένως ό,τι ακατώρθωτον στην πραγματικότητα της ζωής, γίνεται κατωρθωτόν και πραγματοποιείται μονοχά στα παραμύθια!...

    Εξ’ου και η λέξις Παραμυθένιος..α...ον. Την οποία εκφράζουμε σε τέτοιο υπερθετικό, θαυμαστικό βαθμό για κάτι που είναι σχεδόν ανύπαρκον, οπως για παράδειγμα την « ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ ΑΓΑΠΗ», που στην πραγματικότητα όταν την αναφέρουμε είναι σαν να λέμε ότι είναι κάτι τι φανταστικό, που όλοι μας ενδομύχως το ποθούμε να το έχουμε αλλά είναι σαν το πουλί του παραδείσου που παραμένει δυσεύρετον!...

    Το λέει κι’ενα παλιό τραγουδάκι:

    «Τα χρόνια άλλαξαν αλλάξαν οι καιροί,
    Είναι όλα ψεύτικα κι’ας φαίνονται αλήθεια,
    Τα χρόνια άλλαξαν αλλάξαν οι καιροί
    Αγάπες βρίσκεις μοναχά στα παραμύθεια»!...

    Δεν βαρυέσαι όμως φίλε Στράτο, ας ευλογεί εμάς εδώ τους ταπεινούς ο Μεγαλόχαρος Θεός να έχουμε μία φιλική και αγαθή αγάπη και την παραμυθένια ας την αφήσουμε να βασιλεύει στα παραμύθεια!!!

    Με την φιλική μου αγάπη,
    Δημήτρης


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο τυχερός αισθάνομαι, Δημήτρη μακρινέ μου φίλε, που εσύ ανέκαθεν όσο και ο νέος Ανώνυμος επισκέπτης μας, αφήνετε με τα σχόλιά σας, εδώ στο «ανθόσπαρτο περιβόλι των παραμυθιών», όπως το αποκάλεσες, τις γνώσεις σας να εμπλουτίζουν τις ελάχιστες δικές μου.
      Απολαμβάνω –στο βαθμό που δικαιούμαι– το μερίδιό μου σε όλα τούτα τα χαρίσματα.
      Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη ανάλυση, ετυμολογία, ρίζα και τελικά εξέλιξης της λέξης «παραμύθι».

      Το εκτενές σχόλιό σου, τόσο επεξηγηματικό, θα μπορούσε να είναι και μια ολόκληρη –και χρήσιμη αντάμα– ανάρτηση. Θα έπρεπε να το συζητήσουμε ώστε να γίνει στους Μακρινούς Αντίλαλους, αν το επιθυμείς.

      Δημήτρη μου σ’ ευχαριστώ για το «ξόδεμα του χρόνου σου και του λόγου σου!
      Χαμόγελο σου στέλνω ανταποδοτικό και μπόλικη αγάπη!

      Διαγραφή
  9. Και τα 3 είναι διαμάντια!
    Στάθηκα αναποφάσιστη,ποιό απο τα 3 να κλέψω και τελικά προτίμησα το 3ο σα πιο γενικό με πολλούς αποδέκτες.
    Ο Λουδοβίκος λειτουργούσε πάντα υπόκωφα σαν (συγχωρείστε μου την έκφραση) σοφιστής!Με πολύ απλό και ήρεμο τρόπο περνούσε στο ακροατήριό του έννοιες σημαντικές.
    Συγκινήθηκα και φεύγω με αισιοδοξία απο εδώ μέσα,σήμερα έχω μία δύσκολη μέρα και χρειαζόμουν τούτο το δυναμωτικό.
    Καλή μέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορώ να θυμηθώ, Χαρά, αν το ’πε εκείνος, αλλά εγώ τολμώ να κάνω μια μικρή επέμβαση αλλάζοντας μερικώς το στίχο: Το κάθε του συναίσθημα, με λέξεις το στολίζει, του δίνει πλώρη και πανιά, κι εκείνο αρμενίζει...
      Έτσι «υπόκωφα» περνάει το μήνυμα εκείνος και μας ταξιδεύει.

      Φιλιά πολλά και αγκαλιές σου στέλνω εγώ να στολιστεί η μέρα σου και δροσερό αεράκι να κάνει πέρα τις συννεφιές σου.

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!