«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

16 Απρ 2015

Εν τη ρύμη του λόγου...

Η στιγμή φευγαλέα, οι δρόμοι μοναχικοί, οι ώρες άγρυπνες,
οι σκέψεις προσωπικές, οι λογισμοί πληγωμένοι,
η μελαγχολία πικρή, η καρδιά ευαίσθητη,
η πλήξη υποτροπιάζουσα, η προσδοκία άγρυπνη,
τα αισθήματα αγνά, η αφοσίωση παθιασμένη, οι ενοχές ανύποπτες,
τα δευτερόλεπτα τρέχουν, ο παραλήπτης ανύπαρκτος

και ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες να… επιμένει:

«Μαθαίνεις
Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια
Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
{…}
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις.
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη.
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις.
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις.
…με κάθε αντίο μαθαίνεις».

11 σχόλια:

  1. Καλημέρα φίλε,
    Υπολογίζω ότι το ποίημα θα είναι του Μπόρχες, θα έλεγα μοιάζει σα να διδάσκει ένα νεογέννητο παιδί , τι θα αντιμετωπίσει στην ζωή του,
    Όμως είναι μια αληθνή reflexión της ζωής προπαντός αυτό: (Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια)
    Αλλά φίλε πολλές φορές το μαθαίνεις όταν δεν έχεις άλλη επιλογή.
    Οπότε...
    Και η ζωή συνεχίζεται

    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στις «διακεκομμένες» σκέψεις μου έγραψα: «ο παραλήπτης ανύπαρκτος», όμως τα σοφά λόγια του Μπόρχες (ναι του μεγάλου Αργεντινού ποιητή είναι το ποίημα) είχαν παραλήπτες. Βρίσκω πολύ σωστές και διδακτικές τις σκέψεις του. Κάθε στίχος του κι ένα μάθημα.
      Το δικό μου «προπαντός», Γάβο, είναι ο τελευταίος στίχος…

      Διαγραφή
  2. ετσι ειναι.. με καθε ''αντιο'' ολο και κατι μαθαινεις, πολλες φορες ακομη και το να μιμεισαι παρα πολυ καλα την ''πετρα''.. την υποτροπιαζουσα πληξη θα διαλεξω για τις μερες που περασαν.. ομως επενδυω στην Ανοιξη.. καθε χρονο νομιζω με ανταμοιβει - τι λες εσυ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτόν τον στίχο, επέλεξα κι εγώ για μάθημα, αν πρόσεξες το έγραψα στο φίλο Πύλαρο παραπάνω, αλήθεια πόσα μαθαίνουμε από κάθε «αντίο»

      Βεβαίως και η Άνοιξη, προσωπικά, με ανταμείβει με το παραπάνω… Στη διάθεση, στα μάτια, στην ψυχή. Επένδυσε άφοβα σ’ αυτήν. Δεν θα μετανιώσεις.

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  3. Και μαθαίνεις Στράτο μου ότι τίποτα δεν είναι σταθερό παρά μόνο η πίστη στον εαυτό σου , η αλήθειά σου , ο τρόπος να γιατρεύεις μόνος τις πληγές , μαθαίνεις να ευγνωμονείς ότι καλό σου άφησαν οι φίλοι , οι αγάπες που ξέφτισαν !!!!Μαθαίνεις ν΄΄αγαπάς ανιδιοτελώς χωρίς αμφίβολες υποσχέσεις !!!
    Την αγάπη μου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γράφεις «να ευγνωμονείς», Νικόλ, κι όμως πόσο δύσκολο φαντάζει για κάποιους αυτό… πόσο σε απογοητεύει το «ξέφτισμα» ιδίως όταν δίνεις παραπάνω σημασία… Οι άνθρωποι, φτάσαμε στο σημείο να αποφεύγουμε να κοιταχτούμε στα μάτια- τα μάτια έγιναν οθόνες… και το πιο αβάσταχτο είναι όταν «τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής»… Απλές λέξεις που ο Μέγας Αργεντίνος έδωσε μέγιστο νόημα.

      Ανταποδίδω την αγάπη σου!

      Διαγραφή
  4. Η ΥΣΤΑΤΟΣ ΑΓΑΠΗ ΔΝ ΖΗΤΑ ΟΥΤΕ ΕΧΕΙ ΑΝΤΑΛΑΓΜΑ! . . .

    Χριστὸς Ανέστη.....καὶ ἡ Φύσις Ανέστη... καὶ...ἡ Αγάπη Ανἐστη*
    κι' ὅλα τους θὰ παραμένουν αἰώνια και ἀθάνατα! . . .

    Αγαπᾶτε καὶ μὴ ζητᾶτε ἀντάλαγμα!

    Μὲ τὴν Αγάπη μου
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με την Ανάσταση του Θεανθρώπου, την αναγέννηση της Άνοιξης, την ανιδιοτελή Αγάπη, Δημήτρη μου, αβίαστα εξυψώνουμε και τον εαυτό μας κι αυτό, κατά κάποιο λόγο, μας κάνει να το ζούμε έντονα και επόμενο είναι να μας κάνει και ευτυχείς!

      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  5. Στράτο Χρόνια πολλά!
    Με αγγιξε παρα πολύ αυτό το ποίημα του αγαπημένου Μπόρχες για να δεις πως επιβεβαιώνεται αυτό που συζητούσαμε την άλλη φορά πως η ποιηση έχει τον τρόπο της να πει τόσα και με τόσο νόημα.

    Να πω ότι απ’ όλα και με όλα μαθαίνεις κάποια πράγματα στη ζωή.

    Το κρατάω για συντροφιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά, Ελεωνόρα! Καλώς σε δέχομαι…

      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε (σε άγγιξε γράφεις…) το ποίημα του αγαπημένου μας Μπόρχες. Πόσα μηνύματα πράγματι μας αφήνει, πόσοι άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν στη ζωή μας, αλλά λίγοι είναι αυτοί που αφήνουν το σημάδι τους στην καρδιά μας.
      Βλέπεις πόση ανάγκη την έχουμε την ποίηση, φίλη μου; Τα λέγαμε τότε με τον Δημήτρη.

      Καλή συντροφιά νομίζω πως επέλεξες…

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  6. Με πολύ νοημα το ποιημα του Χορχες οντως ..οσο ζουμε μαθαινουμε πως στην ζωή δεν ειναι όλα οπως φαινονται και απο τα δυσκολα πρει πολλες φορες να [περασεις για να απολαυσεις τα καλύτερα... να εισαι καλα .. χρονια πολλα ..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!