«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

15 Δεκ 2013

Άραγε θα μπορέσω;

«Κάθε που αρχίζει να σκληραίνει το χαμόγελο της ψυχής μου
την παίρνω και τη βγάζω περίπατο»...
Το ιστολόγιο τούτο είναι, μεταξύ άλλων, το μερτικό που μου αναλογεί στο σύμπαν του κυβερνοχώρου. «Η γωνιά της  προσωπικής μου δημοσιότητας». Το καταφύγιό μου, όπου, με απλότητα και ειλικρίνεια, ξεδιπλώνω και μοιράζομαι τις σκέψεις μου. Εδώ, τσαλακώνομαι κυριολεκτικά και εκτίθεμαι. Μελαγχολώ, νοσταλγώ και ονειρεύομαι. Κομματιάζω τον εαυτό μου… ενίοτε και την ψυχή μου. Αυτό δεν κάνω και τώρα; Κολλάει, βλέπετε, η βελόνα στα ίδια…
Απλωμένα στην οθόνη, όσες ευαισθησίες κι όσα συναισθήματα φωλιάζουν μέσα στην καρδιά μου... Κάθε τι που γράφω εδώ, με την καρδιά μου το γράφω. Όλα με την καρδιά μου τα ξεκινάω και τ' αποτελειώνω πάλι με την καρδιά. Με ανιδιοτέλεια, ρομαντισμό και πάντα με τη διάθεση της συγκεκριμένης στιγμής. 
Σε κάποια κείμενα ειδικά καθρεφτίζεται όλη η διαδρομή μου. Από την αθωότητα μέχρι τα… ζόρια.
Ταξιδεύω με αξεδιάλυτες και ολοένα πιο μπλεγμένες τις απορίες μου για τα κρυφά και φανερά του κόσμου. Του μικρού του μέγα. Που… όπως έγραφε, τις προάλλες, ένας αγαπημένος μου φίλος: «ο κόσμος, ο μέγας, κάποιες στιγμές μικραίνει τόσο που δεν χωράει ούτε τον θυμό σου ούτε τη θλίψη σου». Και πώς να χωρέσει… 
Κι είναι φορές που σ’ αυτό το σταυροδρόμι των διλημμάτων μου –αυτά κι αν είναι διλήμματα– σκέπτομαι αν τελικά γράφω τα λάθος πράγματα στους σωστούς ανθρώπους ή το αντίθετο;…
Πόσο θα ήθελα να μπορούσα κάποια μέρα να δω μάτια και χείλη που αγάπησα ν’ αλλάζουν σχήμα και νόημα. Αυτή η επιθυμία και η λαχτάρα με συνοδεύει. Θέλω να χαρίζω αυτό που εγώ συχνά χάνω, ένα μεγάλο, ένα απέραντο χαμόγελο! Να φορέσω σε μερικούς ανθρώπους μου τον ήλιο στα μάτια και στα χείλη! Να διώξω σύννεφα και σκιές και να κρατήσω μόνο όσα μ’ έκαναν να χαμογελώ! Άραγε θα μπορέσω;

Το τραγούδι μου...



16 σχόλια:

  1. Θα έλεγα μια αυτοκριτική, θα έλεγα μια επερώτηση στο σύμπαν (αν αυτό είχε φωνή)
    Κι όμως φίλε μου οι σκέψεις σου, η προσωπικότητά σου ταξιδέυουν στο άπειρο, ποτέ δεν ξέρει σε ποιανού αυλή θα πέσουν οι σταλαγματιές των σκέψεών σου, πόσοι θα ευχαριστηθούνε διαβάζοντάς τες, πόσοι θα παρομοιάσουν τον εαυτόν τους μ' αυτές μα και πόσοι θα νοσταλγίσουν.
    γράφεις:
    (Κι είναι φορές που σ’ αυτό το σταυροδρόμι των διλημμάτων μου –αυτά κι αν είναι διλήμματα– σκέπτομαι αν τελικά γράφω τα λάθος πράγματα στους σωστούς ανθρώπους ή το αντίθετο;…)

    Θα μου επιτρέψεις να πω ότι όταν γράφεις, γράφεις τα σωστά πράγματα γιατί ειναι αυτά που αντιπροσπέυουν εσένα, δεν μπορείς ποτέ να γράψεις πράγματα, λέξεις που δεν αισθάνεσαι, άρα στα γραπτά σου είσαι συ ο ίδιος, όπως κι εγώ στα δικά μου κ.ο.κ.

    Τώρα απ' την στγμή βγαίνουν στο διαδίκτυο γίνοντε public ο κάθε ένας μπορεί να τα διαβάσει, να εκφέρει γνώμη, ότι και να πουν ότι και να νομίζουν οι επισκέπτες αναγνώστες τα γραπτά σου αποτυπώνουν σένα τον ίδιο,

    Αυτό το παρακάτω ισχύει για όλους μας, κατά την γνώμη μου:
    Μέσα βαθια στα φυλλοκάρδια τους όλοι όσοι γράφουν γενικώς περιμένουν έναν έπαινο, μια καλή κουβέντα, ακόμα και αρνητικές εντυπώσεις για το άλφα ή βήτα κείμενο) Αυτό εννοεί ότι ταρακούνησες τα λιμνάζοντα ύδατα...

    Φίλε μου μου άρεσε
    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Γάβο, σ' ευχαριστώ! Κολλάει, ενίοτε, η βελόνα στα ίδια και στα ίδια… Το ξέρεις. Το βινύλιο έχει παλιώσει, τι άλλο να κάνω; Δεν έχω άλλα να βγάλω. Κιτρίνησαν τα λόγια από την επανάληψη. Κι εμείς μείναμε τόσο λίγοι σε τούτα τα έρμα τα μετερίζια να λέμε τα ίδια και να ζεσταίνουμε τις παγωμένες καρδιές μας.
      Ίσως να έγινα και γραφικός.

      Άλλη μια εξομολόγηση. Εσύ την εκτίμησες γι' αυτό σ' ευχαριστώ και πάλι!

      Να 'σαι καλά, φίλε μου

      Διαγραφή
  2. Η εξομολόγησή σου φίλε μου με αφήνει άφωνο. Τι να πρωτοδιαλέξω από όλα όσα αφήνεις να φτερουγίσουν γύρω μας. Και ποιό να αγκαλιάσω. Ένα απάνθισμα του ψυχικού σου κόσμου.
    Άραγε πόσοι θα μπορέσουν να τα κοιτάξουν κατάματα τα λόγια σου ετούτα;
    Ποιός στ΄αλήθεια θα μπορέσει να πει αν γράφεις λάθος πράματα στους σωστούς ανθρώπους ή σωστά στους λάθος;
    Μένω να τα σκέφτομαι όσα γράφεις.
    Καλή σου βδομάδα και προχώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ντένη τι άλλο να πω, μάλλον είμαι εκτός κλίματος... μπορεί να είμαι εγώ το "λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος", που λέει και το τραγούδι... Απηύδησα...

      Λες προχώρα... να πάω που, Ντένη;

      Διαγραφή
  3. Un blog debería ser como el tuyo; expresión del propio ser, nada de vanidades. Me dejó pensando este artículo.

    Felicitaciones y un fuerte abrazo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Me imagino, amigo Abraham, que con la ayuda de Google pudistes leer mi confesión y no solo la leistes si no que llegastes a comprender todo lo que expuse: Mi propio ser. Es así, amigo.

      Te agradezco enormemente de tu visita!
      Mis saludos!

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα Στράτο , έχω διαβάσει δυο φορές το κείμενο σου και στέκομαι αμήχανη με τις σκέψεις σου .Ομολογώ ότι η κατάθεση των συναισθημάτων σου αλλά και η ανάγκη σου να χαρίσεις το χαμόγελο σε όσους αγαπάς , διαθέτει το μεγαλείο της ψυχής.
    Κατά την ταπεινή μου άποψη γράφεις με την ψυχή σου ( το ομολογείς) άλλωστε , οπότε από πότε τα λόγια της καρδιάς και οι καταθέσεις ψυχής μπορεί να είναι λάθος μηνύματα?
    Τα λόγια μας όταν έχουν απήχηση δημιουργούν στενούς δεσμούς , έστω διαδικτυακής επικοινωνίας.
    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Νικόλ,
      Ξεσπάσματα δικά μου είναι που κάποιες φορές ανάλογα με τη διάθεση αποτυπώνονται κι εδώ. Μια ειλικρινή εξομολόγηση, ένα διάβασμα του εαυτού μου...
      Ίσως να μην έπρεπε να γραφτούν... να γι' αυτό λέω πως μπορεί να είναι λάθος πράγματα για σωστούς ανθρώπους...

      Καλό βράδυ, φίλη μου και να 'σαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Στράτο καλημέρα, έφτασα, αλλά έχω ένα προβλημα με τα μηνύματα, περιμένω τον ειδικό. Θα τα πούμε σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ
    Με Υγεία κι Αγάπη.

    Όσο δουλεύει το μυαλό... όλα Καλά, κι ας παρα...πατάει η καρδιά!

    Να έχετε Καλές Γιορτές,
    Υιώτα και Δημήτρης,
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές, εύχομαι το ίδιο και για εσάς!

      Διαγραφή
  7. Ξέροντά σε, Στράτο μου, θ'ανησυχούσα, αν δεν σκεφτώσουν ετσι. Είναι τόσο ανθρώπινες και φυσιολογική απόρροια του εαυτού σου, αυτές οι σκέψεις σου. Δεν θα τις έλεγα ξέσπασμα. Είναι μάλλον βάσανος ψυχής ενός ορθά σκεπτόμενου ανθρώπου. Μακάρι όλοι μας να ψαχουλεύαμε έτσι βαθειά τον εαυτόν μας. Να σκεφτώμασταν τον άλλον. Όχι το τι δεν πήραμε από τον άλλο, αλλά το τι εμείς δεν δώσαμε. Θα είχαμε μια καλλίτερη κοινωνία.
    Βγάλε λοιπόν άφοβα έξω τον εσωτερικό σου κόσμο, φίλε μου. Γιατί είναι γεμάτος αγάπη. Και η αγάπη, δεν είναι ποτέ λάθος.
    Να είσαι πάντα καλά
    Βάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια σου, Βάνα μου, δείχνουν πόσο καλά με ξέρεις.
      Ναι συμφωνώ μαζί σου αυτό το «ξύσιμο» είναι πράγματι «βάσανος ψυχής»!
      Είναι κάποιες στιγμές που το συναίσθημα ασυγκράτητο σαρώνει τα πάντα κι αυτό το «βάσανο» ξεσπάει και γίνεται φωνή ενώ θα έπρεπε να είναι ψιθύρισμα μόνο για τον εαυτό μου ή το πολύ για ανθρώπους κοντινούς μου, που τους εμπιστεύτηκα το κλειδί να μπαίνουν μαζί μου στο μέσα… Δεν βλέπεις πόσο λίγοι είναι οι εκλεκτοί;
      Η αγάπη δεν επιβάλλεται, καλή μου φίλη, όταν την έχεις μέσα σου μεταδίδεται από μόνη της... δίνεις και παίρνεις.
      Κι εγώ από εσάς έχω πάρει πολλή αγάπη! Είστε δικοί μου άνθρωποι!

      Βάνα μου σ’ ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  8. Στράτο,μέσα απο τις γραμμές αυτές,εκφράζεις τον εσωτερικό σου κόσμο,που καθρεφτίζεται,στη καλοσύνη σου,στην αξιοπρέπειά σου,στο χαμόγελό σου!
    Καλές Γιορτές!
    Γρηγόρης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σ' ευχαριστώ, Γρηγόρη για τη δική σου Καλοσύνη και τα καλά σου λόγια.
    Να 'σαι καλά, φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!