«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

23 Αυγ 2013

Μήθυμνα η πατρίδα μου…

Η Μήθυμνα ή αν θέλετε ο Μόλυβος είναι η πατρίδα μου.
Εκεί έχω χιλιάδες μικρά πράγματα να θυμηθώ,
παιδικές μνήμες που με συνδέουν μαζί της.
Θα ήθελα –πάντα ήθελα– να είναι το αγκυροβόλιό μου…

Τα καλοκαίρια κοντά της όσα μπορώ βέβαια απολαμβάνω κάθε μέρα και πιο πολύ το αναντικατάστατο, το μοναδικό της φως.
Το ρουφάω με ευγνωμοσύνη.
Το χαίρομαι όσο τίποτα!

Το σπιτάκι μου
Δυο παράθυρα, δεξιά κι αριστερά της πόρτας που ’ναι στη μέση.
Ένα μικρό σκεπαστό για… προστασία.
Ένα πλατύσκαλο, μη θαρρείτε μια... στάλα είναι, για χρήση... δήθεν βεράντας.
Άμεση επαφή με το δρόμο· τον κόσμο...
Με το που ανοίγω την πόρτα αντικρίζω το γαλάζιο που απλώνεται μπροστά μου. 
Κι αμέσως ξεχνώ ό,τι γκρίζο έχει συσσωρευτεί μέσα μου.

Το ακρογιάλι μου
Όταν αφήνομαι στη διάθεση του καιρού,
ο δρόμος μου με πηγαίνει σ’ εκείνη την ακρογιαλιά που έπαιζα μωρό.
Αναμφίβολα ένας παραδεισένιος τόπος για ένα παιδί τότε.
Αναρωτιέμαι,  πολλές φορές, αν πράγματι έζησα σ' αυτό τον ιδανικό τόπο.
Ήταν μια αξέχαστη ειδυλλιακή εποχή. Τότε.
Εκεί βρίσκει την ησυχία της η συνείδησή μου, εκεί τη βρίσκω κι εγώ.
Σ’ αυτή βολεύεται η ψυχή μου!

Η γειτονιά μου η παλιά
Συχνά –το ’χω ανάγκη– ανηφορίζω προς την παλιά μου γειτονιά .
Φέρνω στο νου ό,τι έζησα κι όπως το θυμάμαι.
Με… τα μάτια εκείνης της ηλικίας.
Ψάχνω να βρω αυτό το άδειο που άφησα. 
Τις απουσίες…
Λατρεύω ό,τι με ξανακάνει παιδί.
Είμαι βέβαιος πως γι’ αυτό πάω. Πάω για να μυρίσω… παιδί!
Τραβώντας μια ακόμη χαρακιά θύμησης στη ζωή μου.

Κι ό,τι χάθηκε…
Είναι κάποιες φορές που αναπολώ εκείνα τα χρόνια, που τότε μας γοήτευαν.
Μας γλύκαιναν νου και καρδιά.
Τώρα έχουν χαθεί δεν μας γοητεύουν τόσο
όσο κι αν κάνουμε χώρο στην καρδιά μας…
Κι αυτό το λίγο που απόμεινε,
πόσο τεράστιο φαντάζει στη φαντασία μας…
Ένας φίλος, ο Αριστείδης, μου έλεγε, τις προάλλες:
«Οι πέτρες μας δένουν πλέον κι όχι τόσο οι άνθρωποι». Δυστυχώς…

Αλλά τι τα θες… άλλες εποχές, τότε, άλλοι άνθρωποι, άλλα ήθη… γενικώς!


23 σχόλια:

  1. "Πάω για να μυρίσω… παιδί!
    Τραβώντας μια ακόμη χαρακιά θύμησης στη ζωή μου."
    Αααχχχ πόσο με συγκίνησες πρωινιάτικα Στράτο! και σήμερα είναι μια φορτισμένη ήδη μέρα απο μόνη της...
    Πόσο χαραγμένη είναι αυτή μυρωδιά μέσα μας και πόσες χαρακιές έχουμε τραβήξει στην ψυχή μας!!!
    Τελικά είχε δίκιο ο φίλος σου...οι πέτρες μένουν στο τέλος, όμως κι εκεί προσπαθούμε να βρούμε τα σημάδια που άφησαν οι άνθρωποι, να αισθανθούμε το χνώτο τους και το πέρασμά τους απο εκεί...
    Νάσαι πάντα καλά,να ξαναγυρνάς όπου αγάπησες, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να στο θυμίζουν,άλλωστε δε περιμένουμε απο τα εναπομείναντα,αλλά απο τα μέσα μας να ζωντανέψουν.
    Σ ευχαριστώ γι αυτό το συγκινητικό πισωγύρισμα,που μπορέι ν αλλάζουν οι Τόποι,τα αισθήματα όμως ταυτίζονται.
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχα λόγια μπλεγμένα σε αγαπημένες θύμησες με τη γλύκα της ζωής που πέρασε.
    Οι πέτρες οι πέτρες Στράτο μου και το "δυστυχώς" δεν έχει να κάνει μόνο με το παρελθόν...
    Μου άρεσε πολύ η κατάθεσή σου!!!!!!!
    Φιλιά
    Καλά να περνάς όπου βρίσκεσαι ξάδερφε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις ποτιστεί εκεί στον ιερό σου τόπο με το ΕΥ των αισθήσεων....αγαπημένε μου φίλε και αυτό αρκεί για πολλές ζωές....φιλιά σε όλους σας εδώ...και να συνεχίζετε χαρούμενοι....

    ΥΓ
    Στράτο μου σε ευχαριστώ...που συνεχίζεις να στέλνεις ότι σου αγγίζει τη ψυχή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Magnifico
    Ένα άνοιγμα ψυχής, μου άρεσαι αυτό που γράφεις (Εκεί βρίσκει την ησυχία της η συνείδησή μου, εκεί τη βρίσκω κι εγώ.
    Σ’ αυτή βολεύεται η ψυχή μου!)

    Στον κόσμο όπου ζούμε είναι τόσο δύσκολο να βρύμε ένα μέρος ψυχικής ξεκούρασης, "συνέχεια δοκιμάζω πότε εδώ πότε εκεί κι ακόμα δεν έχω φτάσει στο σημείο μιας ψυχικής γαλήνης"
    Μου άρεσαιτο σπιτάκι σου, χάρμα ομορφιάς, όμως όπως λέει και ο φίλος σου μένουν οι πέτρες,
    όμως είναι αυτές που μας θυμίζουν τα αθώα παιδικά χρόνια, μόνο που τότε είχαν ψυχή, είχαν φωνή,
    Σήμερα έρημες μόνες γίνοντε πιο ξέξασπρες απ τις αχτίνες του ήλιου, βουβές χωρίς ψυχή χωρίς φωνή αφού δεν υπάρχουν πια άνθρωποι, (τουλάχιστον στο χωριό μου)

    Φίλε μου Στράτο
    Μας ξανάδωσες τις εντυπώσεις σου γεμάτες χρώματα, μα και την αισιοδοξία να ελπίζουμε ότι έρχοντε καλίτερες μέρες.

    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχω βρεθεί ποτέ στο νησί σου, ίσως κάποια στιγμή να το περπατήσω και να σας διηγηθώ κ εγώ το πως θα μου φανεί. Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά και να περνάς πανέμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό, φίλε Στράτο, αφού μπορείς να προσκυνάς τον τόπο που γεννήθηκες. Αυτό τον τόπο πούχει τη δύναμη να ξυπνάει μέσα σου κείνα τα αλησμόνητα παιδικά μας χρόνια.
    Ζήσε αυτά τα χρόνια όσο μόρείς. Απόλαυσέ τα. Κι΄ άφησέ τα να σε γεμίζουν και να σε ξανανοιώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΒΟΥΤΑΣ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΑΝΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΡΩΜΑΤΑ!!!
    ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΖΟΥΝ, ΕΖΗΣΑΝ Η ΠΕΡΑΣΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΔΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Aχ βρε Στρατο, πατριωτέλιμ... οι πέτρες, τα χωματα και οι θύμησες...
    Αυτή είναι η πατρίδα μας...τα παιδικά μας χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Χαρά Θ.,

    Καλημέρα, Χαρούλα, ναι, το έχω ανάγκη να περπατήσω, να μυρίσω παιδί, και ξαναγίνομαι παιδί… Οι χαρακιές έρχονται μετά, όταν συνειδητοποιείς πως άλλη είναι η πραγματικότητα. Προς το παρόν θα τρέφομαι με όλες αυτές τις εικόνες που κουβάλησα μαζί μου. Κουσούρι να το πω… δεν ξέρω. Πάντως επιμένω.

    Εύχομαι, Χαρά μου, όλοι να μπορούν να βρίσκουν «σημάδια και χνώτα» που έχουν απομείνει χαραγμένα, έστω στη μνήμη και να ξαναζούν τις όμορφες στιγμές που πέρασαν κάπου, κάποτε.

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Γιώργος Βαρβάκης,

    Και ήταν γλυκιά, γαμώτο, τότε η ζωή και γλυκές κι οι θύμησες τώρα, μακρινέ μου ξάδερφε.Και μένουν οι πέτρες να μας διηγούνται ιστορίες ακόμα πιο γλυκές!

    Σ’ ευχαριστώ, Γιώργη μου, κι εσύ να περνά όμορφα και να χαίρεσαι τον Μπάλο, αν τύχει να σαι προς τα κει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ mareld,

    «Το ΕΥ των αισθήσεων», Μαρελντάκι αγαπημένο μου, θα μας χαρίζει τέτοιες στιγμές όσο θα συνεχίσει να παραμένει ΕΥ!!!

    Το «μοιράζειν» δίνει χαρά και σ’ αυτόν που το προσφέρει και στον παραλήπτη…

    Να ‘σαι καλά κοπέλα μου και να ξέρεις πως πάντα σ’ έχω στη σκέψη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ pylaros,

    Αχ, φίλε, εσύ δεν μπορείς να το λες αυτό. Έχεις γνωρίσει τη ζωή απ’ όλες τις φάσεις της, την έχεις ζήσει όσο κανένας, την έχεις φιλοσοφήσει οπότε, μέρη έχεις ένα σωρό να βρεις την ψυχική σου ξεκούραση. Κι ό,τι σε κάνει να ονειρεύεσαι αξίζει περισσότερο κι από το όνειρο!

    Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος, αλλά «στοιβάζω» εικόνες για να με γεμίζουν, όσο γίνεται με αισιοδοξία. Τη χρειαζόμαστε…

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ roadartist,

    Να πας, Καλλιτέχνιδα, όποτε μπορέσεις, αξίζει και στο συνιστώ!

    Κι εσύ να είσαι καλά και να γεύεσαι το υπόλοιπο του καλοκαιριού!

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Dennis Kontarinis,

    Μια ζωή αυτό κάνω, Ντένη μου, δεν κουράζομαι και να το κάνω και να το διαλαλώ.

    Να ‘σαι καλά!

    Υ.Γ. Κι εσύ «ΤΑ ΕΦΤΑΝΗΣΑ» και τα μάτια σου… Σε χρειάζονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ ΜΑΡΩ,

    Θέλω να ξέρω αν είσαι η Μάρω που… υποθέτω…
    Θα χαρώ πολύ να μάθω.

    Πάντως σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τα όμορφα λόγια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Δήμητρα Πασπαλά,

    Πάλι καλά που τα έχουμε, Δημητρούλα, και τα χαιρόμαστε!
    Αν παρ’ ελπίδα είσαι στο νησί καλά να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ¡Que emotivo el poder recorrer los lugares de tu infancia! Pisar donde tus recuerdos emergen!!! Es un privilegio!!! Los collages de las calles y los paisajes son preciosos.
    La orilla de la playa clama es relajante. El castillo de arena con las olas intentando borrarlo es toda una poesía. Tus textos son bellos, claro que a lo mejor con la traducción se pierde ese ritmo propio de las rimas, pero son muy agradables.

    Felicitaciones Stratos.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πανέμορφες και αυθεντικές οι εικόνες σου φίλε. Μας ταξίδεψες στη γειτονιά σου, μας πήγες στη θάλασσα, καθίσαμε μαζί σου στο πεζούλι της πόρτας σου και φαγαμε χωνάκι βανίλια, φτιάξαμε κάστρα στην άμμο και ας μας τα χάλασε το κύμα που τα ταξίδεψε μακρυά για να τα βρούνε άλλα παιδιά καινα παίξουν κι εκείνα με το χώμα και το νερό, να φτιάξουν τα όνειρά τους για τη ζωή. Αυτά τα όνειρα που θα τους δώσουν τη δύναμη για να πλάσουν τη ζωή που τους περιμένει. Σ'ευχαριστούμε για την όμορφη βόλτα σου και κυρίως γιατί πήρες και μας μαζί σου. Μαριέτα-Παύλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νομίζω ότι σε πήρε το μάτι μου στον καφενέ της Αγοράς ένα πρωί μέσα Αυγούστου. Έχω δίκιο;

    Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Margarita Blanco Naches,

    Como te agradezco Margarita tu visita a mi blog y tu bello comentario sobre mis fotos de mi pueblo y de mi escritura.
    Por su puesto que la traducción te ayuda en algo a comprender lo que yo escribo pero, por lo menos, te deja comprender el contenido.

    Mil gracias y un gran abrazo!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ Dimiourgia Epikinonia,

    Αγαπητοί Μαριέτα και Παύλο,
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας προκάλεσα τούτη τη βόλτα παρέα μου.
    Έτσι είναι οι τόποι του καθενός μας: η ιστορία τους, οι καημοί, οι σχέσεις, οι αναμνήσεις… Μέσα σ’ αυτό τον κήπο όπου ζήσαμε την ηλικία της αθωότητας κι όλα μας φάνταζαν τόσο όμορφα, ξαναζώντας τα τώρα, γίνονται πηγές έμπνευσης και ιδιαίτερα όταν οι δύσκολες τούτες εποχές την προκαλούν.

    Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και χάρηκα διπλά που ό,τι σας φίλεψα σας άρεσε.

    Να είστε καλά και καλή συνέχεια στις διακοπές σας στο όμορφο νησί της Θάσου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ Γιάννη Ανώνυμε,

    Αν κι εσύ, Γιάννη μου, συχνάζεις σε τέτοια μέρη τότε είσαι ευλογημένος!

    Είμαι βέβαιος πως έχεις δίκιο… ναι με είδες, εγώ ήμουν και κακώς δε κόντεψες να κεράσω και καφέ, δεν είμαι όμως βέβαιος ποιος από του 45 είσαι… Υποπτεύομαι κάποιον φίλο, αλλά βάλε, βρε αφιλότιμε, έστω το αρχικό του επιθέτου σου… για να βεβαιωθώ.

    Έστω… σε χαιρετώ και σου εύχομαι καλά να περνάς όπου και να ‘σαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Γλυκές θύμησες, γλυκές πατρίδες...

    Να είσαι καλά να θυμάσαι και να επισκέπτεσαι, Στράτο!

    :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!