«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

19 Ιουν 2013

Χαϊδεύοντας αναμνήσεις…



Είναι κάτι παρατημένα άλμπουμ και κάποια κιτρινισμένα κουτιά όπου μέσα τους φυλάμε παλιές φωτογραφίες. Είναι η ανάγκη να διατηρούμε μέσα σ’ αυτά το παρελθόν μας. Εκεί μέσα παλιώνει ο χρόνος μαζί με τα πρόσωπα, τις ημερομηνίες και τις αναμνήσεις. Έτσι ανάκατα. Οι φωτογραφίες σαν στοιχειωμένα ίχνη, μου προσφέρουν τη δυνατότητα εκεί να βρίσκω τους ανθρώπους μου, τους φίλους μου, πρόσωπα που έχω λησμονήσει κι άλλα που δεν υπάρχουν πια. Αποτυπώματα ανθρώπων, στιγμές, γεγονότα, σπίτια, τόπους… Μόνο και μόνο κοιτώντας τα, ξανά και ξανά, καταλαβαίνω ότι πολλά έχουν αλλάξει. Κατ’ αρχήν άλλαξα εγώ. Έχω την εντύπωση ότι οι παλιές φωτογραφίες, για πολλούς είναι ενθύμια, για άλλους λάφυρα…
Είναι φορές, που πιάνω τον εαυτό μου με τη νοσταλγική επιθυμία να τ’ ανοίξω, να τα ψάξω. Να θυμηθώ… Κάποια πράγματα δε ξέφτισαν μέσα μας. Προ ημερών, άνοιξα ένα τέτοιο κιτρινισμένο κουτί με παλιές φωτογραφίες κι αμέσως ένα άρωμα ξεχείλισε γύρω μου. Άρωμα άλλων εποχών και μιας ομορφιάς που δεν χάνεται. Σ’ αυτό το μικρό κουτί, συνάντησα φυλαγμένη την ασήμαντη ρότα της ζωής μου. Τον απόηχο των ονείρων μου και τα υστερόγραφά τους. Πως γίνεται να επικεντρώνω πάντα την προσοχή μου στα υστερόγραφα, ακόμα δεν το έχω εξηγήσει. Πως σ’ ένα τόσο δα μικρό κουτί χώρεσαν τόσες στιγμές -στιγμές θυμίαμα- ακόμα δεν το έχω καταλάβει. 
Τις πέρναγα, μια μια, όπως ακριβώς τις είχε περάσει κι ο χρόνος. Τις ξαναζούσα. Όλες κάτι είχαν να μου διηγηθούν. Συναισθήματα απλωμένα. Θεριεύει η νοσταλγία. Χαμογελώ.  Τις χαϊδεύω. Ποτέ δεν χάιδεψα έτσι μια ανάμνηση. Ποτέ δεν ακούμπησα το χέρι μου, με τέτοιο τρόπο, σε κάτι που πια δεν υπάρχει.

5 σχόλια:

  1. Amigo Strato
    Hay tanta verdad el lo que dices Μόνο και μόνο κοιτώντας τα, ξανά και ξανά, καταλαβαίνω ότι πολλά έχουν αλλάξει. Κατ’ αρχήν άλλαξα εγώ.

    Es una verdadera nostalgia de lo que se fue,

    Pero aun nos vivimos deleitandonos con lo de pasado

    saludos

    Gabriel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Gabriel,

    En la forma como estamos viviendo el presente y como el futuro es imprevisible... nos queda la nostalgia de aquellos años que sin duda eran, a pesar de todo, extraordinarios!

    Porque utilizastes el Anonymo?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Utilize el anonymo porque estaba de visita en la casa de mi hija en Long Island usando su computadora por un instante pero trate con ID pylaros y no entro, y para no molestar mas use el anonymo

    Le podria activar el alfabeto griego pero es un lap top que lo usa a su trabajo, y siempre trato de no molestar mucho.

    saludos

    Gabriel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε καταλαβαίνω φίλε μου. Κάποιες στιγμές ανοίγω κι΄εγώ κάποια κιτρινισμένα κουτιά με φωτογραφίες και τις αφήνω να ξεδιπλώσουν μπρος στα μάτια μου μια ολόκληρη ζωή που πέρασε και που όμως νοιώθω σαν να ήταν μόλις χτες.
    Νάσαι καλά φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!