«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

23 Ιουλ 2012

Ένα ταξίδι στο παρελθόν της Μυτιλήνης…

Ένα ταξίδι στο παρελθόν της Μυτιλήνης μέσα από το φακό τού Φριτζ Τζόζεφ Μραζ θα είναι η έκθεση φωτογραφίας που θα διοργανώσουν από τη Δευτέρα 20 Αυγούστου έως και τις 30 Σεπτεμβρίου, στο φουαγέ του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης, η ιστοσελίδα Lesvosoldies.gr, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Λέσβου και ο Δήμος Λέσβου.



Ο Φριτζ Μραζ ήταν μέχρι προσφάτως ένας καλλιτέχνης φωτογράφος ξεχασμένος, αν και ξεχωριστός και με ευρωπαϊκή φινέτσα, και παρ’ όλο που είχε δώσει μια νότα «απελευθέρωσης» σε χρόνια μουντά για την ιστορία της Μυτιλήνης. Σύμφωνα με το ιστορικό υλικό τού Lesvosoldies.gr, άρχισε να φωτογραφίζει από την πρώτη στιγμή που ήρθε στη Λέσβο, οτιδήποτε του κέντριζε το ενδιαφέρον: τοπία από όλες τις γωνιές της Μυτιλήνης, τα γύρω χωριά και στιγμιότυπα όπως τα εγκαίνια του «Σάρλιζα Παλλάς», αλλά και πλήθος ιστορικών στιγμών, όπως η κατάληψη της Μυτιλήνης από το διεθνή στόλο το 1905, η κηδεία του Βερναρδάκη, οι πανηγυρισμοί μετά το Κίνημα των Νεότουρκων, η απελευθέρωση της Μυτιλήνης το 1912 κ.ά., αλλά και στιγμιότυπα από την κοινή ζωή Ελλήνων και Τούρκων, τις αφίξεις σημαντικών ανθρώπων στο νησί και φυσικά όλες τις αγαπημένες του γωνιές στην πόλη: το λιμάνι, τα Τσαμάκια, την Επάνω Σκάλα, το Τελωνείο.
Αργότερα ανέλαβε και τη φωτογράφιση πορτραίτων επί πληρωμή, αποκτώντας γρήγορα φήμη και πελατεία από όλα τα μέρη της Λέσβου. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθη και εξορίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γαλλία και με τη λήξη του πολέμου, επέστρεψε στη Μυτιλήνη κάνοντας νέο επαγγελματικό ξεκίνημα. Είχε άλλωστε λατρέψει το νησί και επέμενε να διατηρήσει τη μυτιληνιά ταυτότητά του, παρά την τσέχικη υπηκοότητά του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τα ίχνη του χάθηκαν για πάντα από το 1929 κι έπειτα, οπότε κι έφυγε προς αναζήτηση δουλειάς στην Αθήνα, ενώ πέθανε μάλλον το 1930, μακριά από τον τόπο που αγάπησε τόσο.
Εικόνες πολιτισμού και ιστορίας

Η έκθεση που θα παρουσιαστεί στο φουαγέ του Δημοτικού Θεάτρου, έχει φιλοξενηθεί και από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών της Αθήνας, πριν από δύο χρόνια. Η διοργάνωση ήταν και τότε της ιστοσελίδας Lesvosoldies.gr, που έχει συλλέξει και το φωτογραφικό αρχείο, έχοντας ως στόχο της την προβολή της ιστορίας της Μυτιλήνης.
Πρόκειται για μια έκθεση από σπάνιες φωτογραφίες του Τσέχου φωτογράφου, που έζησε στη Μυτιλήνη στις αρχές του 19ου αιώνα απαθανατίζοντας με το φακό του σημαντικά ιστορικά γεγονότα, αλλά και την καθημερινότητα του τόπου. Το αρχειακό υλικό που θα παρουσιαστεί, αφορά στην πολιτιστική και ιστορική πραγματικότητα της Μυτιλήνης εκείνης της εποχής όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από το φωτογραφικό φακό του, καθώς και τις διάφορες εκφράσεις της κοινωνικής πορείας του τόπου. Υλικό που καλύπτει μια περίοδο περίπου 30 χρόνων και που απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν και να μελετήσουν τον πολιτιστικό και ιστορικό θησαυρό της Λέσβου αντλώντας πληροφορίες για μελέτη, αλλά και σε όλους εκείνους που επιθυμούν απλώς ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν της, με οδηγό το φακό του «Μυτιληνιού» Τσέχου φωτογράφου.

Μηθυμναίος

15 Ιουλ 2012

Δημοτική Πινακοθήκη Μήθυμνας


Μόλυβος. Ευτυχία στα κλεφτά

Ο τίτλος «Μόλυβος. Ευτυχία στα κλεφτά» αποτελεί παράφραση του ιστορικού βιβλίου του Μυτιληνιού εκδότη και τεχνοκριτικού Tériade, με τίτλο «Εικόνες στα κλεφτά» (1953). Ο ζωγράφος Henri Matisse είχε σχεδιάσει το εξώφυλλο, ενώ μέσα παρουσιάζονταν 126 φωτογραφίες του Henri Cartier-Bresson τραβηγμένες σ’ όλο τον κόσμο συνοδευόμενες από κείμενο του φωτογράφου. Οι «Εικόνες στα κλεφτά» μετατρέπονται τώρα σε βιωματικές εικόνες αφενός και σε καλλιτεχνικά έργα αφετέρου. Επίκεντρο ο ίδιος ο Μόλυβος, προκειμένου να επανασυνδεθεί με άλλους ανθρώπους, που δεν τον ξέρουν ή τον ξέρουν, αλλά πάντα μπορούν να τον ξαναμάθουν. 

Έκθεση Υπόμνημα
Σύγχρονες προσεγγίσεις στο υλικό της Δημοτικής Πινακοθήκης Μήθυμνας, 10-19/8/2010





Μηθυμναίος

8 Ιουλ 2012

Βράχια και θάλασσα…


Η θάλασσα, στις φουρτούνες της, ξεσπά με μανία πάνω στα βράχια σμιλεύοντάς τα. 
Κι αυτά υποτάσσονται στα κελεύσματά της και στους ψιθύρους που φωλιάζουν στον αφρό των κυμάτων της.

Αν δεν τα κτυπούσαν κάθε τόσο τα κύματα πως θα καμαρώναμε εμείς το σχήμα τους;
 Βράχια γυμνά, ανεμόδαρτα και θαλασσοφαγωμένα…


Βράχια που τα έχει λαξεύσει με υπομονή η θάλασσα, 
το κύμα, ο άνεμος και… να το αποτέλεσμα…

 Βράχια που ερωτοτροπούν με τα κύματα και τους γλάρους…
Βράχια πλάι στο κύμα που σκάει και σκορπίζει στον άνεμο.
 
 Βράχια σμιλευμένα άλλοτε από τα χάδια κι άλλοτε απ’ το θυμό της… 
Μηθυμναίος