«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

18 Μαΐ 2012

«Οπού αγαπάς μην πολύ πας, κι αν πολύ πας μην πολύ κάτσεις…»


Με τις εικόνες του άλλου μου τόπου στα μάτια και την ψυχή μου, παρ’ ότι έχουν περάσει κάμποσες μέρες, να παραμένουν ακόμη υγρές… σαν την ατμόσφαιρά του. Ψάχνω τρόπους να τις κρατήσω διάφανες κι ανέπαφες στο χρόνο. Ο κάθε τόπος που έχουμε ζήσει, είναι ο τόπος που μας κυκλώνει με την αύρα του και χαράζει στην καρδιά μας τις ανείδωτες γραμμές του. Μοίρασα τη ζωή μου ανάμεσα σε δύο χώρες, σ’ εκείνη και σε τούτη. Έτσι νιώθω δυο διαφορετικούς κόσμους, δυο διαφορετικές αισθητικές που τις κουβαλάω, προικιό και λάφυρο, μέσα μου.
Μια μαντινάδα του Λουδοβίκου των Ανωγείων λέει: «Οπού αγαπάς μην πολύ πας, κι αν πολύ πας μην πολύ κάτσεις, κι αν πολύ κάτσεις μην πολύ μιλείς, κι αν πολύ μιλείς να κατέχεις ίντα λες...». Λόγια σοφά, μα… δύσκολα κρατιέσαι, γιατί όσο αγαπάς, τόσο πιο κοντά θες να ’σαι και τόσο πιο πολύ θε να μιλάς γι’ αυτά. Δεν έκατσα πολύ, τι να προκάνεις σε δεκαπέντε μέρες, αν έχεις και τις έγνοιες του γάμου… Αλλά τι να πεις και τι να σωπάσεις…
Διχασμένες οι εντυπώσεις μου για όσα είδα. Γι’ αυτό κι έριξα όλα μου τα μάτια στις φυσικές ομορφιές της, που λες και τελειωμό δεν έχουν, είναι οι μόνες που με κέρδισαν, όπως… και οι καρδιές των ανθρώπων της!
Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή - τις έζησα για λίγο, μα ήταν αρκετές - που σμίγουν στον αέρα οι ανάσες των ανθρώπων κι αρωματίζουν την αγάπη. Έτσι νιώθω πως αναπνέουν, κολλημένες ακόμη επάνω μου, οι ανάσες των αγαπημένων φίλων μου που ξανασυνάντησα εκεί. Πάντα πίστευα πως ο σεβασμός και η φιλία δεν επιβάλλονται, κερδίζονται. Κι αυτό, έξω από οποιονδήποτε λυρισμό, νοσταλγία ή συγκίνηση, το διαπίστωσα και το ένιωσα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να πλανιέται σα μύρο γύρω μου. Το είδα στις ματιές τους, γιατί απ’ αυτές αναβλύζει η αλήθεια, από τις ματιές και τα συναισθήματα.

Θέλω, τούτο τα λόγια μου να τα πάρουν οι αγέρηδες να τα πάνε πίσω, αντίδωρο σ’ εκείνα τα μέρη και τους ανθρώπους που μου χάρισαν ανιδιοτελώς την αγάπη τους!
Μηθυμναίος

10 σχόλια:

  1. Όμορφες σκέψεις, κι ευχαριστούμε που τις μοιράζεσαι μαζί μας. Νά'σαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στράτο
    με συγκίνησε το κείμενο κι οταν το πρωτοδιάβασα στο λινκ που μου κοινοποίησες. Πολύ όμορφη και εμπνευσμένη ρήση αυτή του τίτλου!
    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τους φίλους τους διαλέγεις εσύ,

    δι αυτό είναι και πιο ειλικρινα τα γέλια, η χαρά και η αγάπη όταν συναντιώστε,

    Στην φώτο φαίνονται αυτοί οι φίλοι σου σα να είναι αδέλφια.

    Τα τόσα πολλά χρόνια στο εξωτερικό έχουν αφήσει ρίζες που δύσκολα ξεχνιώνται...

    Γνήσια η περιγραφή σου, όμορφη, αυθεντική.


    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O τίτλος σου υπέροχος φίλε Στράτο αλλά και τα λόγια σου συγκινητικά. Αυτό συμβαίνει σε μας με τις δυό πατρίδες.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Α. Παπαγιάννης,

    Αληθινές, κύριε Παπαγιάννη, αποτυπώματα της ψυχής μου είναι. Έτσι έμαθα, το περίσσεμα της ψυχής να το μοιράζομαι.

    Να ‘στε κι εσείς καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Χαρά Θ.,

    Ναι, Χαρά μου, έκανα κάποιες μικρές αλλαγές στο κείμενο… το χρωστούσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και στον τόπο μου.
    Σ’ ευχαριστώ καλή μου φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ pylaros,

    Μα φυσικά τους διαλέγεις εσύ, αλλά ξέρεις πως είναι κάποιες φορές η φιλία… Αλλά έλα μου ντε, που εγώ τους ντόμπρους λάτρευα πάντα. Έτσι ακριβώς όπως τους άφησα έτσι και καλύτερους τους βρήκα.

    Κι όμως οι φίλοι της φωτογραφίας δεν είναι αδέρφια… σαν αδέρφια είναι, όπως και μαζί μου.

    Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Dennis Kontarinis,

    Ο τίτλος, Ντένη, όπως γράφω είναι από μια μαντινάδα του Κρητικού τραγουδοποιού Λουδοβίκου των Ανωγείων και μου φαίνεται πως την πέτυχα σαν τίτλο.

    Ίσως αυτές οι φιλίες να κρατάνε στο χρόνο γιατί είναι αγνές και ανιδιοτελείς… προ πάντων ανιδιοτελείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. " Θέλω, τούτο τα λόγια μου να τα πάρουν οι αγέρηδες να τα πάνε πίσω, αντίδωρο σ’ εκείνα τα μέρη"
    αυτό γιατί το έγραψες με μικρά γράμματα; Είναι τόσο όμορφο, τόσο καλογραμμένο, όπως και όλο το θέμα της ανάρτησής σου Στράτο.
    Ωραία λοιπόν !!! Αξίζει η ζωή για όλα αυτά που την κάνουν όμορφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Μαριάνθη,

    Καλή μου Μαριάνθη, ένοχος και φταίχτης γι’ αυτό (τα μικρά γράμματα, εννοώ) είναι ο blogger, μάλλον θα ζήλεψε…

    Τα καλά σου λόγια για το γραφτό μου με τιμούν και σ’ ευχαριστώ!

    Η ζωή, έτσι κι αλλιώς, είναι όμορφη, αν όμως υπάρχουν στιγμές που την κάνουν ομορφότερη θα τις ψάχνω…

    Καλημέρα και Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!