«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

28 Φεβ 2010

Η Σόνια και η Φαουστίνα… της προσφοράς

.
Αδύνατο να μ’ αφήσει αδιάφορο μια είδηση που διάβασα πριν λίγες μέρες στην εφημερίδα «LISTÍN DIARIO» του Santo Domingo. Μια τόση δα είδηση, λιτή, μα και τόσο σημαντική. Έγραφε: «Η Σόνια Μαρμολέχος, ετών 28, μάνα ενός νεογέννητου μωρού, το άφησε στο σπίτι της, πήρε το λεωφορείο της γραμμής και πήγε στο νοσοκομείο Darío Contreras του Άγιου Δομήνικου, για να θηλάσει τραυματισμένα μωράκια που είχαν μεταφερθεί εκεί μετά το φονικό σεισμό της Αϊτής. Αυτή η φτωχή Δομινικανή μητέρα, έδωσε το μητρικό της γάλα σε μερικά από τα 20 ορφανά της γειτονικής χώρας, που νοσηλεύονταν σ’ εκείνο το τραυματολογικό κέντρο».

Η «pechua» Σόνια Μαρμολέχος επί του έργου

Λίγες σειρές που θα πέρασαν –αν πέρασαν– απαρατήρητες στα ψιλά των εφημερίδων. Τέτοιες ειδήσεις, θα έλεγα, έπρεπε να δίνουν το γύρο του κόσμου. Λένε σε ’κείνα τα μέρη: «Κανένας δεν είναι τόσο φτωχός ώστε να μη μπορεί να χαρίσει ένα χαμόγελο και κανένας τόσο πλούσιος που να μη το χρειάζεται». Αυτό διέθετε, μέσα στη φτώχεια της η Σόνια, αυτό πρόσφερε. Δεν χρειαζόταν παραπανίσια λόγια… Η πράξη της –έκφραση ανθρωπιάς– έφτανε.

Σκέφτομαι, πόσο περήφανες θα πρέπει να αισθάνονται οι μάνες αυτής της χώρας. Μιας χώρας που πέρασε από τόσα δεινά, με ξένες κατοχές, φυλετικές διαμάχες, κινήματα, διαπλοκές, αρρώστιες, φτώχεια… Και για μια στιγμή εμφανίζεται, απ’ το πουθενά, η Σόνια, μια φτωχή μητέρα, μια άγνωστη γυναίκα, απλή αλλά «pechua»! Προικισμένη με μια απίστευτη εσωτερική δύναμη, δίνει μια κλωτσιά στα 7,2 ρίχτερ, σηκώνει ψηλά το κεφάλι, τρέχει στο νοσοκομείο, μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο ελπίδας και προτάσσει τα στήθη της να βυζάξουν το ζεστό μητρικό της γάλα τα ορφανά, αυτό που τους στέρησε η δική τους μάνα… χαμένη στα ερείπια.
Και είναι παρήγορο πως υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι, με τόσο περίσσευμα γενναιοδωρίας, μεγαλοσύνης και ανθρωπιάς, που μ’ ένα απλό «κάτι», μπορούν να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο.

Μια άλλη ιστορία, παρόμοια μ’ αυτή της Σόνιας, είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια στο βιβλίο «Ούτε Τύμπανα Ούτε Τρομπέτες» του Γιάννη Τριάντη. Ήταν κι αυτή –τι σύμπτωση– από ’κείνη τη χώρα της Καραϊβικής.
Η ιστορία της «Φαουστίνας των κυμάτων»(κλικ στον τίλο)

Μηθυμναίος

44 σχόλια:

  1. Δεν το είχα διαβάσει ..
    ομολογώ ότι μ' έκανες Κυριακάτικα να κλάψω ...Δάκρυα...το λιγότερο για τέτοιο μεγαλείο ψυχής ...και πόσα άλλα που δεν γράφονται ούτε καν στα ψιλά γράμματα ..ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα σταγόνες ανθρωπιάς που μέσα στη δική τους φτώχια ξεχωρίζουν και ζεσταίνουν σαν ηλιαχτίδες την ψυχή τούτου του πληγωμένου πλανήτη..που έχει αρχίσει να λησμονεί και να αμφιβάλλει για την ύπαρξή του...
    Eίμαι συγκινημένη για τούτη την είδηση αλλά συγχρόνως γιατί είμαι αναγνώστρια τούτου του blog...
    Να είσαι καλά
    καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ούτε εγώ το είχα διαβάσει.. Και για αυτό βρίσκομαι στο blogging, γιατί θεωρώ πως προσφέρεται εναλλακτική ενημέρωση, όμορφα μοιράσματα, που ανοίγουν ορίζοντες..
    Πολύ σε ευχαριστώ..
    ΥΓ «Κανένας δεν είναι τόσο φτωχός ώστε να μη μπορεί να χαρίσει ένα χαμόγελο και κανένας τόσο πλούσιος που να μη το χρειάζεται». <- απίστευτα σοφό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είσαι καλά Στράτο μου που το μοιράστηκες μαζί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητή μου ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ, σίγουρα δεν είχα πρόθεση να σε κάνω να κλάψεις, Κυριακάτικα κι ακόμη πιο σίγουρος ήμουν –όπως το γράφω άλλωστε- πως δεν θα την είχες διαβάσει τέτοια είδηση, ούτε «στα ψιλά γράμματα» των εφημερίδων μας…
    Αν αντί της Σόνιας ήταν η Μόνικα Μπελούτσι, ας πούμε, ή η Μαντόνα, σίγουρα θα είχαν ασχοληθεί και οι «φυλλάδες» μας και τα κανάλια…

    Δεν ξέρω αν έκανες κλικ στην παραπομπή να διαβάσεις και την ιστορία της Φαουστίνας για να συγκινηθείς κι άλλο… Αν όχι διάβασέ την Εδώ

    Τιμή μου να έχω αναγνώστριες σαν και του λόγου σου.

    Σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλή μου φίλη Roadartist, να υποθέσω ότι θα διάβασες και για τη Φαουστίνα, με την ελπίδα ότι κι αυτή θα σου αφήσει μια χαραμάδα ακόμη... στο σκούρο ορίζοντα που μας περιβάλει.
    Χαίρομαι που το ρητό σου άρεσε, όντως είναι απίστευτα σοφό!!!

    Να ‘σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Στράτο,
    Για δες μια σύμπτωση!

    Το πρωί ξυπνώ νωρίς, 4 περίπου βάζω το ισπανόφωνο ραδιόφωνο RADIO WADO ΝΥ έτσι χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου κι ακούω.
    Το πρώτο θέμα ο σεισμός στην Χιλή, το δεύτερο θέμα η επέτειος ανεξαρτησίας του Αγίου Δομινίκου 27 Φεβρουαρίου, μετά ο χαιρετισμός του προέδρου Fernandez μετά η ιστορία της γυναίκας αυτής που πήγε στην Αϊτή να βυζάξει με το γάλα της μωρά...

    Απίστευτο κι όμως αληθινό, πως το ψάρεψες στο El Estín DIario το οποίο κυκλοφορεί κι εδώ.

    Ξέρεις φίλε μου δίπλα σου μπορεί να συμβαίνουν πράγματα που δεν τους δίνεις σημασία, ή δεν τα ακούς, όμως έχουν παγκόσμιο εμβέλεια.

    Χαιρετισμούς και σε συγχαίρω για το ανθρώπινι αυτό θέμα που επέλεξες

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κι εσύ amiga mia Juanita La Quejica, να είσαι καλά!

    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Pylaros,

    Είδες οι συμπτώσεις, φίλε μου;

    Σύμπτωση, όπως γράφω, και οι δυο ηρωίδες γυναίκες να είναι από το Σάντο Ντομίνκο… Τόσο μακριά συμβαίνουν κι όμως… σα να ’ναι δίπλα μας.
    Ναι, κι εγώ χτες το πρωί άκουσα από το RADIO NACIONAL DE ESPAÑA, για τον τρομερό σεισμό στη Χιλή. Απίστευτο… 8,8 ρίχτερ!!!

    Να που κι εγώ δεν ήξερα ότι χτες ήταν εθνική επέτειος του Άγιου Δομίνικου.

    Τότε, το Νοέμβριο του 2007, είχες διαβάσει και σχολιάσει πρώτος την ιστορία της Φαουστίνας Εδώ. Για θυμήσου…

    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΟΥ.ΦΟΒΕΡΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΟΥΣΤΙΝΑΣ.

    ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.ΜΠΗΚΕ Η ΑΝΟΙΞΗ :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σαν παραμύθι, αλλά τόσο διδακτικό, τόσο ανθρώπινο γιατί είναι αληθινό. Ευχαριστούμε για την ανάδειξη του γεγονότος αυτού. Το έβαλα και στα δικά μου "Γοργά παρεστιγμένα", με την ανάλογη παραπομπή.
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ...Strato mou,
    "μικρά θύματα" που σε λιγώνουν...
    πόσες Φαουστίνες χρειάζεται ο κόσμος...
    να είσαι καλά,
    Υιώτα
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Στράτο Μηθυμναίε συντοπίτη , είναι καιρός που διαβάζω το blog σου και μου αρέσει πολύ! Σ’ ευχαριστώ που μοιράζεσαι με μας τις σκέψεις σου, πράγματα απ’ τη ψυχή σου, και γεγονότα που αγγίζουν βαθειά την καρδιά και τη ψυχή!! Πολύ με συγκίνησε η πράξη αυτής της γυναίκας είναι πραγματικά συγκλονιστική!! Είναι μάθημα αγάπης, προσφοράς, και ανθρωπιάς . Είναι δίδαγμα, πως όλοι μπορούμε να προσφέρουμε, ακόμα και από το υστέρημά μας. Και σύμφωνα με το ρητό προσφορά δεν είναι μόνο τα υλικά πράγματα… Να είσαι καλά καλή σου μέρα. Και πάλι σ’ ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και της Σόνιας η ιστορία είναι «φοβερή», αγαπητέ μου Skpoytzako. Αλίμονο, αν υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα επηρέαζε την ευαισθησία τους τέτοια συμβάντα, τότε τι τον χρειαζόμαστε τον κόσμο μας;

    Σ’ ευχαριστώ, φίλε, για τις επισκέψεις σου, το μπράβο σου και τις ευχές… που ανταποδίδω!!!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το λέτε κύριε Α. Παπαγιάννη, το έγραψα κι εγώ… «σαν παραμύθι»… άλλωστε αυτό δεν θα έπρεπε να είναι τα παραμύθια: διδακτικά; Τούτες οι δυο ειδήσεις-ιστορίες, μοιάζουν, στην εποχή μας, με παραμύθι, παρ’ όλα αυτά είναι τόσο ανθρώπινες που δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάσουν την ευαισθησία μας, όπως έγραψα πιο πάνω.
    Να σας ευχαριστήσω κι εσάς για την επίσκεψη και για την αναφορά σας στο blog σας!

    Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αστοριανή,

    Πολλές, Γιώτα, πολλές και Φαουστίνες και Σόνιες, όμως ο κόσμος μας τρέφεται με άλλα… Δυστυχώς…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πόση χαρά μου δίνεις, Δέσποινα Κ., συντοπίτισσα, που επισκέπτεσαι και διαβάζεις το blog μου, μα πιο πολύ με τιμά που συμμερίζεσαι τις δικές μου σκέψεις, και της ψυχής μου, αλλά και της καρδιάς μου τα σπαράγματα…

    Είδες πως μερικά, απλά κι ασήμαντα (για πολλούς) γεγονότα μας αγγίζουν και μας ευαισθητοποιούν τόσο πολύ γιατί μέσα από το τίποτα, το απλό, το ασήμαντο βγάζουν τόση μεγαλοσύνη!!!

    Θα ήθελα να τα διάβαζαν όλα τα «αστέρια» των πρωινάδικων (και όχι μόνο) του άθλιου γυάλινου κουτιού μας… Μήπως και…

    Σ’ ευχαριστώ, Δέσποινα, κι εύχομαι πάντα να είσαι καλά και να περνάς από τούτη τη αυλή μας!

    Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απίστευτο γιά τη σημερινή κοινωνία, φίλε Στράτο
    Μακάρι να μπορούσε τούτη η γης να μας δώσει κι' άλλες πολλές τέτοιες γυναίκες
    Νάσαι καλά που είχες την καλωσύνη να μοιραστείς μαζί μας αυτή την είδηση
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αβίαστα κυλάει το δάκρυ της συγκίνησης.
    Βλέπω πως η ανθρωπιά είναι εγκατεστημένη οπουδήποτε αλλού και μακριά από τις "πολιτισμένες" κοινωνίες

    Να ευχηθούμε να έχουμε ΠΑΝΤΑ ΄Ανοιξη στην καρδιά.

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολύ αισιόδοξη είδηση Στρατή!!
    Κι εγώ για ανθρώπους με την ψυχή της Σόνιας και της Φαουστίνας, ψάχνω κατά κάποιο τρόπο, στο Μπάλο στη σημερινή Αθήνα...
    Καλό μήνα μακρινέ μου ξάδερφε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Dennis Kontarinis,

    Εμείς οι ίδιοι έχουμε χαλάσει τη σημερινή μας κοινωνία, Ντένη, αλλά να που υπάρχουν κάτι ανώνυμες, απλές γυναίκες, σαν τη Σόνια και τη Φαουστίνα, που βοηθούν και μας κάνουν να κρατάμε δόσεις ανθρωπιάς…

    Με τους χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

    Θα σταθώ, καλή μου Γλαρένια, στη δική μας «πολιτισμένη» κοινωνία και στον τρόπο που προβάλουμε την ανθρωπιά, όποτε την προβάλουν, με τον χειρότερο τρόπο τα κανάλια… Αυτά μας μάραναν…

    Άφησε το δάκρυ σου να κυλήσει…

    Να ‘σαι καλά, φίλη μου και μακριά από «φέισμπούκια»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ gvarvakis,

    Διάβασα, μακρινέ μου ξάδερφε, το κείμενο της ανάρτησης για τη χήρα και το μωρό του 25χρονου Νίκου Τοdi, καθώς και την έκκληση της Κάτιας. Πολύ ανθρώπινο και μπράβο σε σένα που δίνεις χέρι βοήθειας. Χρειαζόμαστε φίλε την ανθρωπιά… πιο χειροπιαστή… δίπλα μας.

    Να ‘σαι καλά Γιώργη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. H Σόνια και η Φαουστίνα της προσφοράς εν μέσω κυμάτων..
    Γιατί αυτές οι ειδήσεις να περνούν με ψιλά γράμματα??
    Να εισαι καλά βρε Στράτο.. αυτά τα γεγονότα δίνουν υπόσταση στο Ανθρώπινο γένος.. γιατί με όλα τα άλλα που μας βομβαρδιζουν, η ντροπή πια δεν ξέρει που να βρει καταφύγιο..
    ομορφο μήνα Ανοιξιάτικο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αφού υπάρχουν ακόμη ΑΝΘΡΩΠΟΙ ας ελπίζουμε...


    Χαιρετισμούς απ τη Σαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ σταγόνα,

    Διότι το χώρο στις ειδήσεις τον καταλαμβάνουν τα κάθε λογής σκουπίδια που «μας βομβαρδίζου» κι έκαναν τη ζωή μας lifestyle κι εύκολο «καταφύγιο της ντροπής»

    Κι εσένα, καλή μου φίλη, η Άνοιξη να σου χαρίζει χαμόγελα κι αρώματα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ faraona,

    Και να που υπάρχουν, Φαραώνα μου…

    Σαν κι αυτούς τους δικούς σου που ήταν «ζεστοί και φιλόξενοι άνθρωποι με σπάνιο φιλότιμο και με τόσο καθαρό βλέμμα που μου είναι αδύνατον να τους ξεχάσω…» όπως γράφεις σ’ εκείνα Τα καραβάνια σου…

    Τους χαιρετισμούς μου στην όμορφη Σαλονίκη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ποιός προβάλει τέτοιες ειδήσεις, μόνο ίντριγκες και παρακμή μεσουρανεί Στράτο μου...

    Χάνει ο άνθρωπος το πρόσωπο του, χάθηκε από τις γειτονιές και γειτονίες, που έδινε χέρι και συμπαράσταση...

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ genna,

    Χαθήκαμε, Τζεννάκι, χαθήκαμε μέσα στη θολούρα χάσαμε και την ανθρωπιά μας. Άλλα έχουν προτεραιότητα βλέπεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. BRAVO MPAMPA MOU!!! POU ESY EISAI EDW NA MAS THUMIZEIS AYTA POU DEN VLEPOUME ME TA MATIA MAS.
    ESTOY ORGULLOSA DE TI
    TU HIJA DORA QUE TE AMA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Μα αν όλοι μας είχαμε μια τέτοια στάση θετικότητας απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους θάμασταν καλύτεροι.
    Σ ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας, αν και ο εγκέλαδος χτύπησε και σ΄α΄λλη γειτονική γή.
    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @ Δώρα ΜΟΥ,

    Yo también estoy orgulloso de ti y de tu noble corazón!!!

    Σ΄ ευχαριστώ, κόρη μου, που άφησες εδώ να φανούν σημάδια της ανόθευτης ψυχή σου!

    Σ’ αγαπώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ Ιουστίνη Φραγκούλη,

    Μακάρι, καλή μου φίλη, κάτι τέτοια μικρά κι ασήμαντα (για πολλούς) να είναι αυτά που θα μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι. Τόσο το χρειαζόμαστε, άλλωστε, όλοι μας και ιδίως τώρα…

    Ναι αν και ο σεισμός της Χιλής, παρότι μεγαλύτερος σε ένταση, δεν είχε τόσα θύματα όσο της Αϊτής. Αλλά τι τα θέλεις ένας σεισμός πάντα είναι μια καταστροφή.
    Αν διάβασες μέχρι και τον άξονα της ΓΗΣ μας κίνησε για μερικές ίντσες… πως και δεν την αναποδογύρισε μήπως και βλέπαμε τον κόσμο αλλιώς.

    Φιλάκια κι από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Όταν διάβασα το γεγονός αυτό Στράτο είπα πως η κοπέλα αυτή φέρει το χαρακτηρισμό ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
    Τίποτε άλλο. Τα είπε όλα με την προσφορά της.
    Χαιρετισμούς και νασαι καλά που μας το έκανες γνωστό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Το μεγαλείο του Ανθρώπου!!!
    Αναδεικνύεται άραγε μοναχά σε στιγμές πόνου? Εύχομαι να κάνω λάθος...

    Χάρηκα που μπήκα έστω κι απρόσκλητα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Σπύρος ΠιπεράςΠέμπτη, Μαρτίου 04, 2010

    Γεια σου πολύτιμε φίλε μου Στράτο,

    Πολύτιμε, όχι για τα καλά σου λόγια για το "Γιαλό Ερεσού" για τα οποία ξεκίνησα να σου γράψω τούτο το ευχαριστήριο σημείωμα, αλλά πολύτιμε για την ιστοριούλα της Σόνιας που μόλις διάβασα στην ιστοσελίδα σου.

    Καλά να είσαι πάντα για να μας μαθαίνεις τι είναι πραγματικά μεγάλο και πολύτιμο.
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ Μαριάνθη,

    Όσο τέτοια γεγονότα μπορούν να μας επισκέπτονται και ν’ αγγίζουν την ευαισθησία μας δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Θα τα ανακαλούμε όταν χρειάζεται, στη μνήμη και ανάλογα, θα μελαγχολούμε, θα κλαίμε ή θα ελπίζουμε για τον όμορφο κόσμο των ονείρων μας…

    Καλημέρα και να ‘σαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @ JamanFou,

    Μα πως το λέτε αυτό; Η αυλόπορτα είναι πάντα ανοιχτή κι ευπρόσδεκτα δέχομαι τους καλούς επισκέπτες μου.
    Εγώ θα έπρεπε να σας ευχαριστήσω που με τιμήσατε με την παρουσία σας.
    Να ομολογήσω πως περισσότερο είναι ο πόνος που μας κάνει να αναδεικνύεται αυτό το μεγαλείο της ανθρωπιάς μας. Να ευχηθούμε να μην είναι μόνο μέσα από τον πόνο…

    Σ’ ευχαριστώ!
    Ελπίζω να μη χαθούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @ Σπύρος Πιπεράς,

    Πολύ τα χάρηκα τούτα τα λόγια σου!
    Μεγάλα και πολύτιμα είναι αυτά που κάνεις εσύ για την κληρονομιά μας. Της γλώσσας και των τόπων μας.

    Να ‘σαι καλά κι εσύ και πάντα να έχεις το κουράγιο και να δίνεις τον αγώνα σου εκεί που πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Eτσι ειναι δυστυχως Στρατή μου! Τα μεγαλα κι ομορφα συχνα περνανε στα ψιλα γραμματα των εφημεριδων, σε αντιθεση με την υποκουλτουρα σαν αυτη των πορνο βιντεο της οποιας Αλεξανδρατου, που μας υποβιβαζουν σαν κοινωνια!
    Ευχαριστουμε που μας μετεφερες την ανθρωπια αυτης της Μανας !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @ liakada,

    Η ανθρωπιά δεν αγοράζεται και δεν πουλιέται, απλά προσφέρεται για να υπάρχει περισσότερη γύρω μας...
    Και την έχουν, ως συνήθως οι απλοί άνθρωποι.

    Καλώς όρισες! Εγώ βρίσκομαι ακόμα στα νότια.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Στράτο μου, "Εύγε" για την επιλογή του θέματος!
    Μ' έχετε καλύψει και συγκινήσει όλοι σας, κυρίως οι πρωταγωνίστριες!

    Μ' άρεσε κι αυτό:
    «Κανένας δεν είναι τόσο φτωχός ώστε να μη μπορεί να χαρίσει ένα χαμόγελο και κανένας τόσο πλούσιος που να μη το χρειάζεται».

    Φιλιά και να περνάς καλά εκεί στον Νότο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @ κυκλάμινο 2010,

    Σ' ευχαριστώ, Κυκλαμινάκι, και χαίρομαι (το περίμενα άλλωστε) που σε κάλυψε και σε συγκίνησε το θέμα, αλίμονο, και ποιον δεν συγκίνησε...

    Βρίσκομαι πλέον στην έδρα μου.

    Μια υπέροχη μέρα να έχεις και να περνάς όμορφα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Διαβάζοντας την ανάρτησή σου αυτή, επιβεβαιώθηκα περισσότερο για όσα ένιωθα για σένα και χαίρομαι ακόμα πιο πολύ που είσαι κι εσύ καλεσμένος στο επετειακό μου μπλογκοπάρτυ... Έλα, έχουμε μαζευτεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Σ' ευχαριστώ που με βλέπεις έτσι -τ' αξίζω ή δεν τ' αξίζω- μου αρκεί που το νιώθεις και ότι μ' αγαπάς! Γίνεται να μη σ’ αγαπήσω κι εγώ;

    Σου είμαι ευγνώμων για το κάλεσμα. Σε επισκέφτηκα κι άφησα λίγα λόγια.

    Τυχερός που συναντηθήκανε οι δρόμοι μας. Ολόψυχα ευχαριστώ για την φιλία, και την ομορφιά που μας κέρασες μέσα από το μπλογκ σου...

    Να ’σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!