«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

20 Φεβ 2010

Πώς να ξεχάσεις...

.
* Πώς να ξεχάσεις τις γκρίζες μέρες...

όταν είναι αυτές που φέρνουν τη λάμψη του ήλιου;
.
* Πώς να ξεχάσεις τις ήττες...

όταν είναι αυτές που θα φέρνουν τις νίκες;
.
* Πώς να ξεχάσεις τα λάθη...

όταν είναι αυτά που δίνουν τα μαθήματα;

* Πώς να ξεχάσεις τη μοναξιά...

όταν είναι αυτή που σε κάνει να καταλάβεις τους φίλους;
.
* Πώς να ξεχάσεις τις αναποδιές...

όταν είναι αυτές που σε μαθαίνουν να ονειρεύεσαι;
.
* Πώς να ξεχάσεις τις στεναχώριες...

όταν είναι αυτές που έκαναν την τύχη σου ν’ αλλάξει;

* * *

Μη δίνεις ποτέ εξηγήσεις…
Οι φίλοι σου δεν τις χρειάζονται.
… και οι εχθροί σου δεν θα τις πιστέψουν…

Μηθυμναίος

35 σχόλια:

  1. Όλα τα σημαδεύουν οι τελευταίες σου λέξεις..
    Ωστόσο πράγματι νομίζω ότι έχουμε μία ροπή προς την μελαγχολία..
    Και θυμάμαι τον Λουδοβίκο των Ανωγείων που τραγουδά: " Ο έρωτας στην Κρήτη είναι μελαγχολικός.."
    Μα μήπως η μελαγχολία η ίδια δεν είναι η βαθύτερη ποίηση;
    Χαιρετώ συνονόματε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτά τα απανθίσματα της σκέψης σου Στράτο είναι η λεπτομέρεια που κάνει ιδιαίτερη την πορεία της ζωής του κάθε ανθρώπου.
    "Χωρίς Γολγοθά δεν έχει Ανάσταση" , "Αν δεν κουραστείς δε θα εκτιμήσεις την ανάπαυση" και τόσα άλλα μου ήρθαν στο νου όταν διάβασα την ανάρτησή σου.
    Φιλοσοφημένη σκέψη συνταιριασμένη με ωραίες ανάλαφρες εικόνες. Σε χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η πρώτη σου σκέψη που έφτιαξε την εικόνα ειναι υπέροχα συμβολική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πολύ πολύ όμορφο!!!!!!

    στοχασμοί που γίνηκαν ποιήμα :))

    όμορφες να είναι οι μέρες σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πως να ξεχάσεις,
    Φίλε μου έχω τη γνώμη ότι το πιο δύσκολο να ξεχάσεις είναι ο παθιάρικος έρωτας,(ή ίσως ο πρώτος) μετά έρχεται το γιατί;


    Φιλοσοφικό όλο το δημοσίευμά σου.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και γιατί να τα ξεχάσεις, αφού είναι οι εμπειρίες της ζωής σου που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα σου, ιδιαίτερα όταν βρίσκεσαι στο φως, έστω και ύστερα από τις ό,ποιες δυσκολίες

    Φιλι και Γλαρενιες αγκαλιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στράτο μου,

    το γλυκό κορίτσι πίσω από την κουρτίνα...
    πόσα θυμίζει.
    Αλλά, δεν βαριέσαι, όλα περαστικά είναι!
    Φίλησέ μου τις όμορφες σου,
    Με αγάπη,
    Υιώτα
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε κάθε σου ερώτημα δίνεις την καταλληλότερη απάντηση....με πολύ γλυκές εικόνες στολισμένη ..όσο για το συμπέρασμα σου αρκετά φιλοσοφημένο...
    Tίποτα δεν αφήνουμε να ξεχαστεί ..οι αναμνήσεις μας ανήκουν..είναι το λιθαράκι που ξεκινάμε να χτίσουμε τα επόμενες στιγμές μας ...να συνεχίσουμε να ονειρεύομαστε ...
    Πανέμορφο στο σύνολό του όλο ετούτο που μας χάρισες .......
    Να έχεις ένα όμορφο βράδυ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η σημερινή σου ανάρτηση είναι η φιλοσοφία της ζωής μου αγαπημένε Στράτο.. και σε μεγάλο βαθμό με αρκετή και μακρόχρονη προσπάθεια τη φιλοσοφία αυτή την έχω κάνει πράξη..
    Και ακόμα παραπάνω στη θέση του "πώς να ξεχάσω" βάζω το "πώς να μην αγαπώ".
    Αν δεις και κάτω απο τον τίτλο του Μπλογκ μου γραφω.."τραγουδώ τη βροχή γιατί με κάνει να νιωθω τον ήλιο"
    Και δεν θέλω να ξεχνώ.. τίποτα απο όσα έχω ζήσει.. αν προσπαθήσω να ξεχάσω θα είναι σαν να αρνούμαι τον εαυτό μου, σαν να αρνουμαι τη ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. συγκλονιστικό το τραγούδι Στράτο...

    πιό δυνατό κι απ' τις λέξεις...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φιλισοφημένη η κάθε σου λέξη αγαπητέ Στράτο. Κι΄εξ΄ίσου φιλοσοφημένες οι επιλεκτικές απαντήσεις σου Μιά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση με μιά προσεγμένη φιλοσοφία.
    Πολύ καλο
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υπέροχες σκέψεις, τοποθετημένες στη σωστή τους διάσταση.
    Και οι φωτογραφίες σημαντικές των λόγων σου.
    Γεμάτος σοφία αγαπημένε μου, ίσως λόγω των δυσκολιών. Κι αυτές σχολείο γίνονται.
    Φιλί απο παντοτινή φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σα να μιλούσες σε μένα Στράτο, έτσι ένιωσα... Και πόσο δίκιο έχεις...σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΤΕΛΕΙΑ ΟΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΑΞΙΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΙΚΑΜΕ;
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Στο τέλος της ανάρτησης έγραψα: Μη δίνεις ποτέ εξηγήσεις… Οι φίλοι σου δεν τις χρειάζονται. … και οι εχθροί σου δεν θα τις πιστέψουν…

    Παρ’ όλα αυτά, μόνο φίλοι άφησαν σχόλία... Τα διαβάζεις και γίνεσαι κομμάτια (από ευτυχία). Κι άντε μετά ν’ αντισταθείς… Tουλάχιστον ένα ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου ή έστω και... λίγα λόγια για τον καθένα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Roadartist,

    Αφού εσύ μια καταξιωμένη αρτίστα το λέει δεν έχω παρά να το δεχτώ...
    Σ’ ευχαριστώ φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ,

    Τελικά, Στρατή, θα πρέπει να παραδεχτώ τον κυκλοθυμικό χαρακτήρα μου…
    Αχ αυτή η ροπή προς τη μελαγχολία… τις ώρες που η ψυχή αναζητά λίγο παραπάνω…
    Και θέλω να σου πω: πόσο στ’ αλήθεια βοηθάει σ’ αυτό η ποίηση.

    Σ’ ευχαριστώ, ποιητή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Μαριάνθη,

    Μπορεί το κείμενο και οι φωτογραφίες να μη λέvε πολλά. Μπορεί, όμως να λένε και τα πάντα. Μπορεί απλά να είναι ο καθρέφτης μιας πραγματικότητας που πάει να μας γίνει συνήθεια…

    Μαριάνθη μου, σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ Σπυρος Δ.,

    Ανάμεσα από τα γκρίζα σύννεφα οι ακτίνες του ήλιου θα φανούν. Είναι απλό. Το μπέρδεμα είναι, να το καταλάβουμε…

    Να ‘σαι καλά και σ’ ευχαριστώ που έδωσες τη βόλτα σου από εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ shadow,

    Πολύ σ’ ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ pylaros,

    Πως να ξεχάσεις… είναι τόσα πολλά, φίλε κι όχι μόνο ο πρώτος παθιάρικος έρωτας… (είναι κι αυτός, δε λέω…)
    Τα κρύψαμε κάπου και δεν έχουμε την δύναμη ή την θέληση να τα βρούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

    Όλα αυτά που μας έκαναν να νιώθουμε ωραία, πολλά απ’ αυτά τώρα απουσιάζουν…

    Σ’ ευχαριστώ Γλαρένια. Το φιλί και οι γλαρένιες αγκαλιές σου… ανακουφίζουν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ Αστοριανή,

    Δεν βαριέσαι, έτσι είναι περαστικά… δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στην ζωή…

    Σ’ ευχαριστώ έχεις και τη δική μου αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ,

    Διασχίζοντας τα χρόνια της ζωής, «τίποτα δεν αφήνουμε να ξεχαστεί… οι αναμνήσεις μας ανήκουν…» αφήνουμε χώρο ιερό στη μνήμη να μας επισκεφθεί, να μας αναστατώσει, να μας λυτρώσει...
    Είναι η οδός ονείρων κάθε ανθρώπου, στην οποία θα «χτίσουμε τις επόμενες στιγμές μας...» Όπως λες.

    Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ σταγόνα,

    Πόσο χαίρομαι που κατάφερες να κάνεις πράξη όλη αυτή τη φιλοσοφία. Εγώ πάντα ήμουν των ακραίων συναισθημάτων. Είναι ένα παιχνίδι της ζωής μου να παλινδρομώ ανάμεσα σε ακραία συναισθήματα.
    Κι όταν φτάνεις στα άκρα, ό,τι και να κάνεις περνάει μέσα από αυτό που έζησες. Το κουβαλάς όπως ένα παιδικό τραύμα. Δεν μπορείς να διαγράψεις ξαφνικά ό,τι σου συνέβη.
    Πώς να μη σ’ αγαπώ, Σταγονίτσα, όταν τραγουδώντας τη βροχή καταφέρνεις να νιώθεις τον ήλιο…

    Σ’ ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ genna,

    Άρα καλά τα ταίριαξα όλα: λέξεις, τραγούδι, εικόνες…

    Χίλια ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ Dennis Kontarinis,

    Όσο περνούν τα χρόνια φιλοσοφούμε διαφορετικά τη ζωή. Ανακατεύουμε μνήμες, λέξεις, εικόνες, αχαλίνωτη φαντασία, εμπειρίες… κι εδώ νιώθουμε το πόσο γρήγορα, σαν ένα τίποτα, περνάει ο χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ Ιουστίνη Φραγκούλη,

    Ίσως, ξεχωριστή και παντοτινή μου φίλη, ίσως…
    Σχολειό ας γίνει να το φυλάγω μέσα μου, μην και ποτέ μου λιγοστέψει…

    Σ’ αγαπώ… και το ξέρεις!
    Σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ Maria Tzirita,

    Όταν οι μονόλογοί μας, Μαρία, γίνονται διάλογοι βοηθούν να νιώθουμε ο ένας τον άλλον...

    Κι εγώ σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,

    Έτσι είναι, βρε φίλε, αν στο τέλος νικάμε, χαλάλι όλες οι στεναχώριες, όλα τα λάθη, όλες οι μοναξιές…

    Σ’ ευχαριστώ πάντα για τις επισκέψεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ξαναμπήκα Στράτο να διαβάσω για πολλοστή φορά τα όσα γράφεις αλλά και να ξαναθαυμάσω τις εικόνες που βρίσκω ιδιαίτερη τη μια από την άλλη. Είδα πως έχεις απαντήσει κιόλας στα σχόλια των φίλων σου. Όμως αυτό δε θα με περιορίσει στο να μη γράψω μια σκέψη που κανα:"Λες, πώς να ξεχάσεις..και αναρωτιέσαι. Και θέλω να πω:Γιατί να ξεχάσεις;Άμα ξεχάσεις είναι σα να διαγράφεις και τη ζωή σου.Με τη λησμονιά χάνεται και η αξία , ότι πολύτιμο κουβαλάμε ψηφίδα, ψηφίδα οικοδομώντας τη ζωή. καλό μεσημέρι καλέ μας φίλε. Χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αυτό με τιμά, φίλη μου, πολύ καλά έκανες να ξαναπεράσεις. Όμως όταν γράφω: «Πώς να ξεχάσεις…» δεν εννοώ πως πρέπει να ξεχάσεις, το αντίθετο θα έλεγα…
    Πώς να ξεχάσεις, άλλωστε, όταν… υπάρχει κάτι άλλο που έρχεται… Oπότε δεν ξεχνώ. Αλίμονο αυτό κάνω πάντα.

    Να είσαι καλά και να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ναι Στράτο το κατάλαβα πως εξ αρχής εννοείς "γιατί να ξεχάσεις, πώς μπορείς να ξεχάσεις, να λησμονήσεις"κι όχι τον τρόπο με τον οποίο ξεχνάς και διαγράφεις. Γιαυτό συνηγορώ με όσα λες και γράφεις γιαυτό και απόλαμβάνω την υπέροχη ανάρτησή σου τη γεμάτη ανθρωπιά κι ευαισθησία. Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη φιλία και την αγάπη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Χαίρομαι, Μαριάνθη, τι άλλο αφού συνηγορείς...
    Και θέλω να είσαι σίγουρη πως τα αισθήματα φιλίας και αγάπης είναι αμοιβαία!!!

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!