«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

23 Νοε 2009

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Eυεργέτημα του Τεριάντ στη Λέσβο

Στη Βαρειά, λίγο έξω από την πόλη της Μυτιλήνης σε μια μαγευτική τοποθεσία και μέσα στους ελαιώνες υπάρχει το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Στρατή Ελευθεριάδη-Τεριάντ, ενός από τους μεγαλύτερους τεχνοκριτικούς σε παγκόσμια κλίμακα. Άνοιξε τον Αύγουστο του 1979 και στεγάζει το σύνολο του εκδοτικού έργου του με εκπληκτικές εικονογραφημένες εκδόσεις πρωτότυπα έργα και λιθογραφίες, βιβλία γραμμένα με το χέρι και εικονογραφημένα από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του 20ου αιώνα: Πικασό, Σαγκάλ, Ματίς, Μιρό, Ρουώ, Λεζέ. Τζιακομέτι, Λε Κορμπυζιέ κ.α.

Ανάμεσα στο πατρικό του σπίτι και στο Μουσείο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου που στεγάζει τα 86 αριστουργήματα της Λαϊκής Τέχνης του Θεόφιλου, δωρεά κι αυτά του μεγάλου ευεργέτη Τεριάντ στο Δήμο Μυτιλήνης βρίσκεται το μοναδικό στον κόσμο αυτό μουσείο-κόσμημα. Έτσι ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την εξέλιξη της τέχνης στον αιώνα μας, μέσα από τους χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της.


«Δυστυχώς όμως το Μουσείο Τεριάντ αργοπεθαίνει στη μιζέρια που το καταδίκασε η αδιαφορία του ελληνικού κράτους. Τα έργα εκτεθειμένα σε απαράδεκτες συνθήκες. Σε υγρασία, με τον ήλιο να τα τρώει, σκονισμένα, σε συνθήκες πραγματικής ντροπής. Σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του πολιτισμένου κόσμου μια τέτοια συλλογή έργων τέχνης θα αντιμετωπιζόταν καταπώς της άξιζε, θα αντιμετωπίζονταν σαν εθνικός θησαυρός. Σε οποιοδήποτε άλλο μέρος. Όχι όμως στην Ελλάδα και στη Μυτιλήνη».

Μετά το θάνατο του Τεριάντ στο Παρίσι η σύζυγός του Αλίς, περνούσε τα καλοκαίρια της στη Μυτιλήνη κι έβλεπε από κοντά και πικραινόταν για τη στάση των υπευθύνων του μουσείου. Μες σ’ αυτή την κατάντια, το μουσείο έπεσε και τρεις φορές θύμα κλοπής. Κι όλα αυτά ήταν η αιτία που η συλλογή Τεριάντ στο Παρίσι, με πίνακες, τεράστιας αξίας, που σκοπό είχε να δωρίσει στο Μουσείο της Βαρειάς, τελικά θεώρησε πως καλύτερη τύχη θα είχαν στο Μουσείο Ματίς.«Δεν μπορείτε να καταλάβετε», έλεγε πριν ένα χρόνο η Ντομινίκ Σιμιζιάκ, διευθύντρια του γαλλικού Μουσείου Ματίς, «τι δυνατότητες κρύβει η δυστυχώς θαμμένη στο Μουσείο της Βαρειάς συλλογή».Οπότε φανταστείτε τι χάσαμε. Σε μια εποχή τεχνοκρατίας και φθηνής κουλτούρας, επιτέλους ας κατανοήσουν όλοι οι φορείς ότι έχουμε χρέος* στο όνομα της μνήμης του Στρατή Ελευθεριάδη να σεβαστούμε το μοναδικής αξίας Μουσείο που ο μεγάλος ευεργέτης δημιούργησε και δώρισε στη Λέσβο και τη χώρα μας.

* Το ανεξόφλητο χρέος της πνευματικής Λέσβου
Απόσπασμα από την ομιλία του ποιητή και κριτικού
κ. Δημήτρη Νικορέτζου στην εκδήλωση της ΟΛΣΑ

«Αισθάνομαι την ανάγκη μιας προσωπικής εξομολόγησης για τον Tèriade, τον μεγάλο αδικημένο της αναγνώρισης και της υστεροφημίας. Ο Tèriade, ο μεγάλος μύστης και μέντορας της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας στο Παρίσι, ο μαικήνας όλων των ιερών τεράτων της ζωγραφικής, δεν ευτύχισε και δεν αξιώθηκε –στο μέτρο και στο βαθμό που του αναλογούσε- να βρει στην πατρίδα του την τιμή που του έπρεπε. Για το πλατύ κοινό έμεινε –και μένει ακόμα- ένας μεγάλος άγνωστος, καλυμμένος στη σκιά της ανωνυμίας ή το πολύ-πολύ με την ταυτότητα ενός κάποιου σημαντικού ανθρώπου “που ανακάλυψε τον Θεόφιλο”. Η αποκατάσταση της ιστορικής αυτής ανακολουθίας, ήταν που κατηύθυνε την ευαισθησία μου να δώσω μια κάποια ειδική έμφαση στη δική του φυσιογνωμία.»Η Λέσβος στάθηκε η αγλαόδωρη μοίρα και η μυθική τροφός του Tèriade. Η μοίρα αυτή που ξεπήδησε απ’ αυτά τα νερά –τα ιστορικά νερά- του Αιγαίου, απ’ το νησί της Ψάπφας ως τα παράλια τα “καρσινά”, εννοώ τ’ “απεναντινά”, της μικρασιατικής Ιωνίας. Ο αέρας ο θαλασσινός, που ερχόταν απ’ τα μπουγάζια του Αϊβαλιού, μαστόρεψε τη γλώσσα του, κάνοντάς την με την τέχνη, εργαλείο μαγείας. Όμως η μικρή πατρίδα δεν έδεσε τα φτερά του. Του έδωσε το γκόλφι και τον ξεπροβόδησε σε άλλους ορίζοντες, πιο μεγάλους και πιο θαυμαστούς.»Είναι πια καιρός που ο Tèriade εγκατέλειψε τις εγκόσμιες μέριμνες και τη ματαιότητα των ανθρωπίνων και “έδεσε κάβους” στην πολιτεία των ασφοδελών και των ίσκιων. Από τις 23 Νοεμβρίου του 1983 αναπαύεται μακριά απ’ το νησί της καταγωγής του, σε αλλότρια γη στο κοιμητήριο του Montparnasse. Τον τύλιξε η τεφρότητα του γαλλικού φθινοπώρου, χωρίς ένα μαντήλι αποχαιρετισμού από τη Ελλάδα, μακριά απ’ τη θαλπωρή και τη έγνοια των συμπατριωτών του. Εκεί στην ξενιτιά, στα χώματα της Εσπερίας, όπου η μοίρα όρισε να πληρώσει το κοινό ανθρώπινο χρέος, κανένας Έλληνας δεν βρέθηκε να τον νεκρολογήσει, να του μιλήσει με λόγια ελληνικά. Κανένας Έλληνας δεν ήρθε απ’ την πατρίδα του, απ’ το νησί του, να του φέρει ένα κλωνί λεσβιακής ελιάς, να τον συντροφεύει στο κοιμητήριο του Montparnasse. »Η πατρίδα γυμνή. Κανένα του άγαλμα, καμιά προτομή δεν αγλαΐζει τη Λέσβο, τον τόπο της φύτρας του, απ’ όπου βλάστησε το πρώτο του κύτταρο. Πόσο ωραίο θα ήταν –σκέφτομαι- να έφερναν τα οστά του στη γη των πατέρων του και να τα εναπόθεταν σ’ ένα χλοερό ξάγναντο στο αιολικό νησί. Η χοϊκή του ύλη να ξαναεπέστρεφε στη γη, ανάμεσα στις συστοιχίες των ελαιώνων και στη θαλασσοβροχή του Αιγαίου. Πόσο ωραίο θα ήταν…».

Μηθυμναίος

30 σχόλια:

  1. Το ταξίδι στη Μυτιλήνη είναι στα σχέδιά μου για το καλοκαίρι! Οπωσδήποτε θα επισκεφτώ και το μουσείο λοιπόν φίλε μου, ευχαριστώ για την πρόταση!
    Καλή μας βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και λίγα είπες Στράτο για την κατάντια του Μουσείου. Είναι μια πονεμένη ιστορία.
    Ποιος κρατικός άρχοντας να ενδιαφερθεί; Τους αφήνει καθόλου χρόνο το κυνήγι της μίζας;
    Φιλιά από το νησί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σπύρος ΔαρσινόςΔευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2009

    Δεν τον είχα ακούσει ποτέ τον Στρατή Ελευθεριάδη,όχι ότι είμουνα ποτέ γνώστης της τέχνης που αντιπροσώπευε και τους μύστες της.
    Από την ανάρτησή σου όμως Στράτο
    κατάλαβα ότι ήταν ένας άνθρωπος
    που οσο ζούσε οι δημιουργίες του αναγωρίζονταν από τους μεγάλους που η τέχνη τους είχε συνάφεια με την δική του.Θα έρθει όμως η ώρα του να λάμψει και στους πολλούς. Οι άριστοι της τέχνης Στράτο αργούν να φανούν στους πολλούς,σαν τ'αστέρια που έρχονται από μακριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το λέει έτσι όπως πρέπει ο Δημήτρης Στράτο. Πονεμένη ιστορία. Απ΄ό,τι φαίνεται το Μουσείο έπεσε θύμα της υποκουλτούρας των υπευθύνων που πιθανόν δε θέλουν να αναλώνονται σε δράσεις που δεν τους εξασφαλίζουν προσωπική προβολή και υλικό κέρδος. Δυστυχώς λείπει η πνευματικότητα και η πραγματική κουλτούρα. Όλα θέμα συμφερόντων.Κι αυτό αποδεικνύεται από την κατάντια του μουσείου. Μίλησε το έργο και η προσφορά του Ελευθεριάδη, μίλησαν όμως και τα έργα των υπεύθυνων του μουσείου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τί λες Μαριανθέλλι μου;
    Μες την κουλτούρα οι άνθρωποι!
    Το σπίτι μου είναι λίγο ποιό πάνω απ'το μουσείο...και ευχαριστώ τον Μηθυμναίο που με πήγε έστω και νοερά στη γειτονιά μου..
    Πιάσανε και βάλανε προβολείς σ'όλα τα ξωκλήσια ακόμα και σε ένα λόφο που είχαμε και τον ονομάζαμε "Μάρμαρο" Πάει το γραφικό χωριό μου συν τα μεταμοντέρνα σπίτια με τσιμεντένιες αψίδες σε σωμόν χρώμα.
    Τα λέω και ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου..
    Συγνώμη Μηθυμναίε για την πολυλογία μου...αλλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Στράτο.
    Πάνε χρόνια που κάπου είχα διαβάσει γιά τον Ελευθεριάδη και το έργο του και είχα σαν πρόγραμμα να μάθω περισσότερα αλλά δεν τα κατάφερα. Το ότι η πατρίδα μας έχει καταδικάσει σε θάνατο το μουσείο του δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τα ίδια συνέβαιναν γιά χρόνια στη γειτονική σας Χίο με το έργο του Νίκου Γιαλούρη. Σάπιζε κι΄αυτό πεταμένο στα γεμάτα υγρασία υπόγεια μέχρι που η ΑΛΗΘΕΙΑ του Γιάννη Τζούμα ξεκίνησε κάποιον αγώνα και έγιναν κάποιες κινήσεις. Ξεκινήστε κι΄εσεις το ίδιο. Ξεσηκώστε τις εφημερίδες σας. Θα πρέπει κάποτε αυτοί οι άσχετοι και αμόρφωτοι κυβερνώντες της οποιασδήποτε παράταξης, μηδέ της αντιπολίτευσης εξαιρουμένης, να ρίξουν μιά ματιά στα πνευματικά μας μνημεία.
    Νάσαι καλά φίλε
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα πνευματικά μας μνημεία, άρα οι εκλεγόμενοι του λαού μας τα ξέρουν ότι υπάρχουν; Τους ενδιαφέρει η συνέχιση της ύπαρξής τους, ή είναι όπως εδώ όπου εκτός από το ότι παράγει χρήμα και ΄λιβάνιστίρια, τα υπόλοιπα έργα τα των μεταναστών μαραζώνουν θλιμένα μέχρι να πεθάνουν.
    Τουλάχιστον στην Ελλάδα δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν τέτοια...
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Maria Tzirita,

    Τι ωραία που το νησί της Πνευματικής Άνοιξης θα γνωρίσει μία κυρία των γραμμάτων!!! Μακάρι να ’μαι εκεί να σου δείξω εκτός των Μουσείων και τις ομορφιές του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Κούκος,

    Πονάει τον οποιονδήποτε τούτη η ιστορία, φίλε μου, πόσω μάλλον εμάς…
    Τέτοια αχαριστία… Εκείνος θέλησε να χαρίσει στο νησί του όλο αυτόν τον πλούτο, όμως οι επαΐοντες αλλού τυρβάζουν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Σπύρος Δαρσινός

    Ο Στρατής Ελευθεριάδης, γνωστός στην Ευρώπη σαν, Teriade (συγκοπή του επιθέτου του) παγκοσμίου φήμης και κύρους καλλιτεχνικός εκδότης και τεχνοκριτικός με όλα τα ιερά τέρατα της γαλλικής ζωγραφικής στα πόδια του, σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα, όπου ελάχιστοι τον γνώριζαν μόνο σαν τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον Θεόφιλο. Κι όμως ήταν μια απ’ τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της μοντέρνας τέχνης στο Παρίσι. Φίλος του Ελύτη (Μυτιληνιοί κι οι δυο, βεβαίως) ήταν ο άνθρωπος που τον έφερε σε επαφή με τους μεγάλους μύστες του πνεύματος εκεί και άνοιξε τους ορίζοντες για την περαιτέρω πορεία του…
    Οι άριστοι παραμένουν άριστοι, Σπύρο, η αδιαφορία των ιθυνόντων που έχουν αναλάβει να διαφυλάξουν το θησαυρό που άφησε στην πατρίδα του, όπως είναι οι δωρεές των δυο Μουσείων, είναι που πονάει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Μαριάνθη,

    Βεβαίως κι έτσι είναι, Μαριάνθη, γνωστά αυτά, ως συνήθως στην Ελλάδα. Αλλά έτσι πρέπει να μείνουν; Θα πρέπει κάποιοι φορείς να ενδιαφερθούν και να σωθεί αυτός ο θησαυρός. Κάποια κίνηση να γίνει… για να συνεχίσει η Μυτιλήνη να δείχνει την ευγνωμοσύνη σ’ αυτούς όλους που την κατάθεσαν σ’ εκείνη με το έργο τους και με το χρέος τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ ελίτσα,

    Πατριωτάκι, αλήθεια από πού είσαι; Μη μου πεις από τη Βαρειά;

    Τώρα τι να πω εγώ αφού εσύ το έχεις δίπλα σου και φαντάζομαι το τι θα νιώθεις κάθε φορά που το αντικρίζεις… Κρίμα Ελίτσα, κρίμα… Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που να χαρίζουν σε τούτη την πατρίδα την ανίκανη να διατηρήσει ένα τέτοιο έργο;
    Άλλη κουλτούρα, άλλοι άνθρωποι, άλλο ήθος…

    Εσύ λέγε και μη ζητάς συγγνώμη. Εγώ σ’ ευχαριστώ για το πέρασμα και τ’ αποτύπωμά σου εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Dennis Kontarinis,

    Γράφω λίγα, αν διαβάσεις την απάντησή μου στο σχόλιο του Σπύρου, για τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο, αλλά αν κάνεις κλικ στο όνομά του στην ανάρτηση θα σε παραπέμψει σε περισσότερα.
    Ναι, έχεις δίκιο παντού στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά και θα πρέπει, πολύ σωστά το λες, να ξεσηκωθούν κάποιοι και να υποχρεώσουν τους επιτήδειους να ενδιαφερθούν λίγο, δεν χρειάζεται πολύ… Ακόμα και τούτη η ανάρτηση καθώς και το άρθρο που σου έστειλα γι’ αυτό έγινε.

    Σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ pylaros,

    Κι όμως συμβαίνουν, φίλε μου! Εδώ κι αν συμβαίνουν. Παντού τα ίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ... αν όμως, ήταν κάποιος καλλιτέχνης ...σκανδαλο-ποιός,σκανδαλο-θήρας... ολκής,
    δεν θα το ήξεραν
    οι "πολλοί" !!!
    Όμως, το αξίζει, κι ας προσπαθήσετε εσείς οι εκλεκτοί να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα...
    Οι "επαίοντες;"
    ναι, μόνον για τον εαυτούλη τους!!!
    Σε γλυκο-ασπάζομαι... Φίλε
    Στράτο...
    Υιώτα
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπημένε Στράτο,
    Μου είχες εκφράσει τη λύπη σου για την κατάντια του Μουσείου. Κι εγώ στα πρώτα δημοσιογραφικά μου βήματα, γύρω στο 1984 είχα κάνει ένα μεγάλο κομμάτι για τον Τεριάντ, κι έτσι είχα μάθει για το Μουσείο σας.
    Είναι λυπηρό να αποσυντίθεται έτσι ένα σημείο αναφοράς του σύγχρονου πολιτισμού με στάμπα Μυτιληνάιου,αλλά δε μπορώ να καταλάβω πώς ολιγωρεί ο στάρ τη πολιτικής πολύς κ. Σηφουνάκης. Δεν βλέπει ο άνθρωπος τη ντεκαντάνς; Κι εν τοιάυτη περιπτώσει τί κάνει για να προστατεύσει το θησαυρό του τόπου σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Αστοριανή,

    Τι να πω, φίλη Υιώτα, όταν ένας τόπος έχει τέτοια άξια και γενναιόδωρα τέκνα, να χαρίζουν τέτοιου μεγέθους κοσμήματα κι αυτά να περνάνε στην αδιαφορία (και την απαξίωση να πω;) των φορέων θα πρέπει να βρεθούν αρκετοί «εκλεκτοί» να ενδιαφερθούν και να βοηθήσουν ώστε να ξαν’ αποκτήσουν την αίγλη τους τέτοια Μουσεία.

    Σ’ ευχαριστώ και να ‘σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Ιουστίνη Φραγκούλη,

    Άκουσα με προσοχή στην εκδήλωση τον «σταρ της πολιτικής» κ. Σηφουνάκη να λέει πως έχει καταθέσει πρόταση για τα ανάλογα (και γνωστά) κοντήλια αλλά μας απογοήτευσε διότι, όπως είπε, αυτό θα χρειαστεί γύρω στα δύο-δυόμισι χρόνια για να επιτευχθεί… Ως τότε, αγαπημένη μου Ιουστίνη, θα ρημάζει… και το ένα και το άλλο Μουσείο.

    Καημένε Τεριάντ… να βλέπεις από κει πάνω το κατάντημα; Αναρωτιέμαι…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δυστυχώς Στρατή μου, δεν είναι το μόνο Μουσείο μας που είναι παραμελημένο ... Και δεν είμαι εγώ ή εσύ ή όποιος διαμαρεται γι αυτό το γεγονός γκρινιάρηδες.. αυτοί είναι αδιάφοροι και δεν σέβονται τη πνευματική μας κληρονομιά!
    Οταν επεισέρχεται ο ιδιωτικός φορέας να δεις πως όλα είναι καλοσυντηρημένα κι όμορφα!
    Δες σε αντιπαράθεση φωτογραφίες από τα Μουσεία των Σπετσών πχ ( το κρατικό και του Μπούμπουλη )
    http://xeimwniatikhliakada.wordpress.com/2009/05/06/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B5%CF%82/
    Ευχομαι να δει και να συγκρίνει και η κ. Γκερέκου!
    Τι να πει κανείς ? Ντροπή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ xeimwniatikhliakada,

    Λιακαδίτσα, έχεις απόλυτο δίκιο!
    Να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στη Γκερέκου;
    Λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Στράτο μου
    η χώρα που καταφέρνει να πεθαίνει ότι όμορφο και δημιουργικό...

    καλό μήνα κι από δω!

    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ genna,

    ... και να μας πληγώνει!
    Κι εμείς, δυστυχώς, άγιάτρευτοι ερωμένοι της...

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Aμα η φράση "ντροπή μας" της λέει κάτι μπορούμε να της αποθέσουμε.. Αλλοιως ... αδικος κόπος ( που μεταξύ μας πολύ το φοβάμαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ελληνικά φαινόμενα Στράτο μου.. και δυστυχώς με θυμώνουν αλλά καθόλου δεν με εκπλήσσουν..
    Τουλάχιστον κυκλοφορούν και κάποιοι άνθρωποι σαν και σένα ανάμεσά μας..και αυτό αποτελεί μια παρηγοριά..:)
    την καλησπέρα μου και την αγάπη μου..
    και όμορφο μήνα γιορτινό:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ xeimwniatikhliakada,

    Όλα είναι πιθανά, φίλη μου. Θα βάλει το χεράκι του κι ο Βοσκόπουλος, οπότε… ελπίδα υπάρχει…

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ σταγόνα,

    Βλέπεις τι κακό πράγμα η συνήθεια… «δεν μας εκπλήσσουν…»…
    Δεν φτάνει, Σταγονίτσα μου, δεν φτάνει… μόνο η παρηγοριά…

    Ανταποδίδω τις ευχές μου και καλές διαδρομές και φωτογραφίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Δημήτρης ΚεφαλίδηςΚυριακή, Δεκεμβρίου 06, 2009

    Φίλε κ. Δουκάκη,

    Ο κ. Δ. Νικορέτζος παραπονιέται με το δίκιο του, για το «ανεξόφλητο χρέος της πνευματικής Λέσβου» έναντι στο Μυτιληνιό και μεγάλο ευρωπαίο τεχνοκριτικό, που κοντά στην αναγνωρισμένη διεθνή συμβολή του, έσωσε και δόξασε έναν περιφρονημένο άνθρωπο το Θεόφιλο Χατζημιχαήλ.

    Ξεχνάμε όμως πως τη Λεσβιακή Άνοιξη, διαδέχτηκε, εδώ και πάμπολλες δεκαετίες μια ανατολίτικη χειμέρια νάρκη, κι ας μην μας εξαπατούν οι λιγοστές αναλαμπές!

    Οσο για την αδιαφορία της Πολιτείας έχω να προσθέσω τον αφορισμό του Φρέντυ Γερμανού: «Ο πολιτισμός στην Ελλάδα, αφότου έγινε Υπουργείο, ακολουθεί το παράδειγμα των δημοσίων υπαλλήλων. Απεργεί».

    Δημήτρης Κεφαλίδης - Γερμανία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ Δημήτρης Κεφαλίδης,

    Αγαπητέ μου Δημήτρη,

    Ο κ. Νικορέτζος επισημαίνει στην ομιλία του, αν πρόσεξες, πως ο Τεριάντ ήταν «ένας μεγάλος άγνωστος, καλυμμένος στη σκιά της ανωνυμίας ή το πολύ-πολύ με την ταυτότητα ενός κάποιου σημαντικού ανθρώπου “που ανακάλυψε τον Θεόφιλο”».

    Όσο για τη Λεσβιακή Άνοιξη είναι σαν την Ελλάδα: «μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά…». Πάντα, νομίζω προσωπικά φυσικά, παραμένει... ανθοφορούσα!

    Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τον αφορισμό του συμπατριώτη μας Φρέντυ Γερμανού. Το εθνικό μας προϊόν Απεργεί!!!

    Σ' ευχαριστώ για την παρέμβασή σου.
    Να 'σαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!