«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

11 Δεκ 2008

Όλα έχουν ειπωθεί...

ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ του για τα όσα συμβαίνουν, όχι μόνον αυτές τις μέρες, αλλά τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, σκέψεις εκπεφρασμένες με αποφθέγματα, παραθέτει σήμερα στη στήλη ο αναγνώστης μας, κ. Νικόλαος Στυλιανού:
ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ ξεκαθαρίζουμε ότι «όλες οι γενικεύσεις είναι λαθεμένες, της παρούσης συμπεριλαμβανομένης» (Ζαν-Ζακ Ρουσό 1712-1778, Γαλλοελβετός φιλόσοφος). Θυμόμαστε ότι «το 80% των αποτελεσμάτων παράγεται από το 20% των αιτιών» (Vilfredo Pareto, 1848-1923, Ιταλός οικονομολόγος), αλλά και ότι «τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα που έχει έρθει η ώρα της» (Βίκτωρ Ουγκό, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας).
Ο ΣΟΦΟΣ πρόγονός μας (Αριστοτέλης) τόνιζε ταυτόχρονα πως «όσοι μελέτησαν την τέχνη της διοίκησης έχουν πεισθεί ότι η τύχη των κρατών εξαρτάται κυρίως από την εκπαίδευση των νέων», αλλά είναι βέβαιο, συνάμα, πως όταν λέμε «Παιδεία», δεν εννοούμε «οι συμβουλές των μεγάλων προς τους νέους να αποσκοπούν στο πώς να τους κάνουν να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν νέοι» (Francis De Croisset, 1877-1937, Βέλγος συγγραφέας).
ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ που οι νέοι αισθάνονται οργή και απογοήτευση, και που, όπως τώρα, γεύονται τη βία μες στο πετσί τους, το σύνθημα «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» δεν μπορεί να είναι η λύση. «Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό» (Γκάντι, 1869-1948, Ινδός ηγέτης).
ΕΔΩ συμπληρώνουμε εμείς ότι το αίσθημα που πλημμυρίζει και πνίγει σήμερα τους νέους, αλλά και όχι μόνον, ανθρώπους του τόπου μας είναι το συναίσθημα ότι ζεις σε ένα κράτος όπου είσαι αβοήθητος, αδύναμος. Έτσι νιώθεις, κυρίως όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν σ' ακούνε. Ότι έχεις πράγματα να πεις και σου αφαιρούν τον λόγο. Εικόνες να ζωγραφίσεις και σου παίρνουν τα χρώματα. Ιδέες να αναπτύξεις και σε αναγκάζουν μόνο να κόβεις και να ράβεις. Αβοήθητος. Κι αδύναμος. Όταν πέφτεις κάτω και δεν υπάρχει τρόπος να σηκωθείς. Όταν η αξία δεν είναι βασική προϋπόθεση για να προχωρήσεις, αλλά μάλλον τροχοπέδη. Όταν οι επιλογές σου, μέρα με τη μέρα, λιγοστεύουν.
Ο ΓΚΑΝΤΙ, σε τέτοιες περιπτώσεις, έλεγε: «Σήκω, μη λυγάς. Γίνε εσύ ο ίδιος πρώτα η αλλαγή που θα ήθελες να έρθει σε όλο τον κόσμο».
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ κάποιος να πει με σιγουριά ότι «τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν». Είναι σίγουρο όμως ότι «για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν» (Georg Lichtenberg, 1742-1799, Γερμανός γνωμικογράφος). Συμφωνούν ως προς αυτό όλοι οι πολιτισμοί. «Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα» (Λάο Τσε, 6ος αιώνας π.Χ., Κινέζος φιλόσοφος). Και «όλα τα πράγματα είναι δύσκολα, προτού γίνουν εύκολα» (Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής).
ΑΛΛΑ, ποιοι θα φροντίσουν, άραγε, για όλα αυτά; Ποιοι θα θυσιάσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να προσφέρουν στους λαούς τους το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η γνώση; «Ένας πολιτικάντης που σκέφτεται τις επόμενες εκλογές;» ή «ένας πολιτικός που σκέφτεται και νοιάζεται για τις επόμενες γενιές;» (Arthur Clarke, 1917-2008, Βρετανός συγγραφέας).
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ πολιτικός είναι εκείνος που έχει όραμα και θέτει στόχους. «Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι' αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει» (Γουλιέλμος Β' της Οράγγης, 1672-1702, κυβερνήτης Κάτω Χωρών, βασιλιάς της Αγγλίας). Είναι, επίσης, εκείνος που, κυρίως όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά γι' αυτόν, γνωρίζει ότι «η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή» (Φρίντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος).
.
Από το αναγνωστικό ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

15 σχόλια:

  1. ..."...δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι' αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει..."

    Σκέψου, Στράτο μου, αν φοράει και... ξυλοπόδαρα!

    Μ' αγάπη, από βροχερή Νέα Υόρκη,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικό το άρθρο σου Στράτο. Πολύ επίκαιρο της σημερινής κατάστασης της χώρας μας. Δεν θα ήθελα να επαναλάβω τα ήδη λεχθέντα για τα συμβάντα των τελευταίων ημερών. Θα ήθελα να πω μοναχά πως οι παράγοντες που έφεραν το τωρινό αποτέλεσμα, είναι προϊόν άναμόχλευσης και βρασμού μαζεμένων αιτιών επί πολλών χρόνων,που ταίριαξε και έδεσε και με το DNA μαs. Παρόμοιες σποραδικές ακρότητες έχουν ξαναγίνει. Δεν θυμάμαι ποτέ αυτήν γενικευμένη Κόλαση. Αναρρωτιέμαι, αν η αγριότητες και οι βανδαλισμοί, τιμούσαν όντως τον θάνατο του άτυχου Αλέξη ή εξυπηρετούσαν πολιτικές σκοπιμότητες που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός. Λυπάμαι. Γιατί η κατάσταση από μόνη της οδηγεί σ'αυτό το συμπέρασμα. Από την άλλη, υπάρχουν πολιτικές αγκαθιές που πρέπει να ξερριζωθούν για να αναπνεύσει το χώμα της Ελληνικής γης. Κάθε πολίτης έχει το ελεύθερο δικαίωμα να υπερασπίζει και να απαιτεί δια λόγου και δια έργου τα δικαιώματά του από την Πολιτεία. Αυτό είναι Δημοκρατία. Να υποθέσω όμως κόσμια; Γιατί Δημοκρατία δεν σημαίνει αναρχία.
    Μήπως, λέω μήπως, είναι καιρός να ξαναπάμε πάλι από την αρχή στα θρανία;
    Πρώτα οι γονείς για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους, μετά οι δάσκαλοι για τον τρόπο που εμφυτεύουν τις οποιαδήποτε ιδέες και πολιτικοποιούν από νεαράς πολύ ηλικίας τα παιδιά, καθώς και όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την Διοίκηση, Δικαιοσύνη, Προστασία, Ασφάλεια και Ευημερία του Ελληνικού λαού;
    Ο νοών νοήτω.
    Υ.Σ Ολόκληρη η Ευρώπη συμπαραστέκεται στη Ελλάδα. Μήπως οι λαοί αρχίζουν να ξυπνάνε και βλέπουν και αυτοί στην χώρα τους τα δικά τους προβλήματα;
    Μόνο που οι φωτιές και η βία, όχι μόνο θα απογοητεύσουν όλους αυτούς τους φιλοσόφους, στοχαστές, τους αρχηγούς Κρατών, κτλ, που ανέφερες στο κείμενό σου Στράτο, αλλά η ίδια η Δημοκρατία θα φθαρεί ανεπανόρθωτα. Θα αλλάξει το πρόσωπό της.
    Να είσαι καλά,
    Βάνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ,

    Οπότε μας πήρε και μας πέταξε ο άνεμος! Αν και δίχως ξυλοπόδαρα αλλά με ξύλινη σκέψη και γλώσσα το καταφέραμε… Υιώτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Βάνα,

    Θα ήμουν περήφανος αν ήταν δικό μου το κείμενο, Βάνα, όμως όχι. Το γράφω στο τέλος. Είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία του δημοσιογράφου Χρήστου Μιχαηλίδη.

    Οι σκέψεις σου πολύ σωστές. Νομίζω πως έλειψε η υπομονή ώστε να μεταδώσουμε κάποιες αξίες στη νέα γενιά που την παρατήσαμε στοχεύοντας σε άλλα υλικά κίνητρα για μια καλύτερη ζωή που δυστυχώς δεν τη βρήκαμε όπου την ψάχναμε. Έτσι κάψαμε το μέλλον της νεολαίας και τώρα εκείνη... καίει εμάς. Δυστυχώς. Θα πρέπει να δεχτούμε και να παραδεχτούμε πως η ευθύνη είναι όλων μας. Σπείραμε ανέμους, θα θερίσουμε θύελλες, όπως πολύ σωστά λέει ο σοφός λαός μας…
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (Ποιοι θα θυσιάσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να προσφέρουν στους λαούς τους το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η γνώση;)

    Καταπληκτηκή η έρευνά σου Στράτο, αφού κανένας δεν μαθαίνει τα ιδανικά, τη γνώση στα παιδια στην νεολαία μένουν κι αυτά έρμαια μιας καταναλωτικής κοινωνίας, οπου παίρνουν παράδειγμα από την καλοπεραση την κομπίνα και την αδιαφορία των μεγαλειτέρων τους.
    το ότι συμβαίνουν δυστυχήματα με θανάτους αθώων είναι φανερό, το ότι υπάρχουν κουκουλοφόροι μια ντροπή για το Ελληνικο έθνος, αν πάρουμε ως παράδειγμα τους κουκουλοφόρους καταδότες της ηθικών αυτουργών θανάτου χιλιάδων ελληνων στην κατοχή, απορώ πως το κράτος επιτρέπει μια αναβίωση των δολοφόνων αυτών;

    άρα υπάρχει κενο αξουσίας, κενο ιδανικών, κενο φιλοτίμου,
    Άστα φίλε θα μπορούσα να γράφω συνέχεια αλλά έως εδώ να μην σας κουράσω...
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. όλα έχουν ειπωθεί.. δυστυχώς μένουμε στα λόγια Στράτο μου..
    εξαιρετικό το άρθρο του Μιχαηλίδη..
    Να εισαι καλα που το μοιράστηκες μαζί μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βιταμινουχα χαπάκια τα γνωμικά που παρεθεσε ο κ.Μιχαιληδη,μενει να δούμε αν είναι ακόμα ζωντανό το σώμα του Ελληνα για να τα χωνέψει, οχι για να δυναμωσει και να σπαζει και να καίει,αλλα για να βγει εξω απο συνδικαλιστικες και ατομικές εξαρτησεις και να βγάλει εξω ορθο λογο και να σταθει πισω απο αυτον ωστε να γινει πραξη,εναν λογο πιου υπηρετει το ατομικό του συμφερον μεσα απο το γενικο.
    Επισημαντικό το σχόλιο της Βανας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και νόμιζες ότι πλήρης διάλυση υπήρχε εκεί από όπου έρχεσαι Στράτο μου; Εδώ να δεις... μια κατάσταση που επί δεκαετίες σαπίζει... θυμάμαι τον Μποσινάκη στα Εξάρχεια εκεί γύρω στο 83... τα ίδια Παντελάκη μου, μόνο που τώρα η απελπισία και η βία βγήκαν από κάποια στενά σύνορα του κέντρου μιας πρωτεύουσας και όποιον πάρει ο Χάρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ pylaros,

    Δυστυχώς, Γαβρίλη μου, τα κενά είναι πάρα πολλά και πολλά φταίνε. Εμείς σαν κοινωνία είμαστε αίτιοι διότι αφήσαμε να χαθούν πολλές απ’ τις αξίες και τα ιδανικά που κληροδοτήσαμε και δεν τα μεταδώσαμε. Κάπου χάσαμε το πάνω χέρι, χάσαμε την κρίση μας. Σκύψαμε το κεφάλι μας. Πολλά φταίνε. Ίσως τούτη η κατρακύλα να μας βοηθήσει να επανέλθουμε στο επίπεδο που μας αξίζει…
    Εγώ νομίζω, τέλος, πως κι αυτό το φιλότιμο το χάσαμε…
    Για να δούμε, κάτι πρέπει να γίνει. Προς το καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ σταγόνα,

    Τουλάχιστον αυτά τα λόγια να μας έβαζαν μυαλό…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ σπύρος δαρσινός,

    Το βλέπω και δεν το πιστεύω, Σπύρο! Τα κατάφερες και πήρες ρεπό;
    Καλώς όρισες στην αυλή μου!
    Το κείμενο του κ. Μιχαηλίδη, γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, το μοιράστηκα γιατί θεώρησα πως είναι πολύ ενδιαφέρον και πολύ διδακτικό! Υποθέτω, κι ελπίζω να βγω αληθινός, πως όλο τούτο που συνέβη, μιας και μας ταρακούνησε όλους, ότι κάποια μυαλά θα συνετιστούν, κάποιες συνειδήσεις θα ξυπνήσουν. Κάτι θ’ αλλάξει. Μας χρειάζεται. Ο ξεπεσμός ήταν μεγάλος. Μένει να δούμε… Ειδεμή… Χαθήκαμε.
    Και πάλι σε καλωσορίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Juanita La Quejica,

    Έτσι είναι, Χουανίτα, το συζητούσαμε με τη γυναίκα μου αυτό. Κοίτα να δεις πως τα βρήκαμε κι εδώ.
    Όχι οι διαμαρτυρίες, αλλά οι ακραίοι βανδαλισμοί, δείχνουν το πόσο αυτή η συνεχώς αυξανόμενη παρακμή χτύπησε κόκκινο. Οι αιτίες πολλές. Ελπίζοντας πως όλο τούτο είναι ο πάτος πια, πως δεν έχει παρακάτω μήπως και κάτι καλό βγει απ’ όλη αυτή τη συμπεριφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πιασαμε πάτο Στρατο μου κι ο πάτος εχει παντα την μούργα και το κατακαθι...
    Αντε να δουμε και που θα μας βγαλει αυτη η κατασταση.

    τα φιλια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μακάρι κι ας ευχηθούμε να είναι προς το καλό μιας και τα πάθαμε.
    Ας μας ξανάρθουν οι αξίες και οι έννοιες που κουβαλούσαμε από το παρελθόν μας, ας μην τις αφήσουμε να ξεθωριάσουν κι άλλο. Για εμάς ήταν χρήσιμες, ας είναι και για τα παιδιά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ καλή επιλογή, Στράτο!
    Τόσα σοφά λόγια μαζεμένα, το ένα να δένει με τ' άλλο!
    Καλό! Πολύ καλό!
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!