«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

15 Αυγ 2008

Και λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ…


«Σα τον εαυτό μου βρήκα - σα την καρδιά μου δεν βρήκα»
(θεία Ευστρατία…)

Πόσες φορές δεν απογοητεύεσαι όταν διαπιστώνεις –πικρά, είναι η αλήθεια- το πόσο λίγο, πόσο ελάχιστα γνωρίζεις σήμερα, τον κοντινό σου, το γνωστό, το φίλο σου. Κι ας έχεις ανοίξει την καρδιά σου. Κι ας έχεις ανταλλάξει δέκα κουβέντες μαζί του. Κι ας έσμιξαν κάπου τα βήματά σου με τα δικά του κι ας τσούγκρισες ένα ποτήρι μαζί του. Κι ας έδεσες κουβάρι την αλήθεια σου καθώς νόμιζες πως ταίριαζαν τα χνώτα σου, βρε αδερφέ!

Πόσες φορές δεν απογοητεύεσαι όταν διακρίνεις την υποκρισία να είναι κρυμμένη μέσα στα λουλούδια που σου προσφέρουν. Όταν σου ζητάνε πίσω πράγματα από τη μοιρασιά των άστρων που έκανες κι από τα μυστικά που έκρυψες σ’ άδεια κοχύλια… Αποτέλεσμα να αντιδρούν με τον τρόπο που ξέρουν. Από τα αποθέματα που έχουν μέσα τους, λοιπόν, παίρνουν μια χούφτα λάσπη και στη πετάνε. Έτσι απλά...

Όταν τη φιλία –αυτό το μεγαλειώδες δώρο των θεών- την μεταχειρίζεσαι σαν μια οποιαδήποτε «μπακαλίστικη» συναλλαγή, τη φέρνεις στα μίζερα μέτρα της σε ένα εξευτελιστικό «δούναι και λαβείν» και την ξεπουλάς στην πρώτη τυχαία προσφορά, εκεί, δυστυχώς, δείχνεις τον χαρακτήρα σου…

Όταν ξαφνικά μεταμορφώνεσαι σε φοβισμένο και γι’ αυτό καχύποπτο και κλειστό, ύπουλο και εκδικητικό, που «ψωνίζεις» κουβέντες και βγάζεις φανταστικά συμπεράσματα που σε βολεύουν… Που απαξιώνεις το άλλον για ν’ ανεβάσεις τον εαυτό σου, τότε πως περιμένεις να σε χαρακτηρίσουν ΑΝΘΡΩΠΟ; Ας μη γελιόμαστε, μέσα σε τούτο το χάλι που ζούμε σήμερα, είναι σπουδαία υπόθεση να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Όχι να λέγεσαι και να αποκαλείσαι, να κορδώνεσαι να το δείξεις στους άλλους… Να ΕΙΣΑΙ!!! Η ανθρωπιά, βλέπεις, δεν μαθαίνεται. Υπάρχει ή δεν υπάρχει... Όλα τ’ άλλα χαρίσματα (τα λίγα, έστω) που κρύβονται πίσω από τον ψεύτικο, τον κίβδηλο μανδύα της επίδειξης, χάνονται. Τι να τα κάνεις; Τι αξία μπορεί να έχουν;

Τρεις είναι οι αλήθειες: Οι άνθρωποι είναι αυτοί που εκείνοι νομίζουν, αυτοί που οι άλλοι νομίζουν και αυτοί που είναι πραγματικά. Διαλέγετε…

Και είναι παρήγορο, ευτυχώς, που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ομορφαίνουν τον κόσμο. Έχει τέτοιους Ανθρώπους: τρυφερούς, ευαίσθητους, συναισθηματικούς, ειλικρινείς, ευγενικούς, έντιμους, σίγουρους για τον εαυτό τους, αυτούς που σέβονται και υπολογίζουν τον άλλον, δεν τον τρώνε στο ζύγι…

Έτυχε έτσι σήμερα, μέρα που είναι (ανήμερα της Παναγιάς, κολάστηκα…) τούτα τα λόγια, κάπως απρόσμενα, (πάντα τυχαίνει) να είναι μια αλλιώτικη, μια… «από βαθέως» εξομολόγηση.

Μηθυμναίος

30 σχόλια:

  1. "Οι Κινέζοι λένε πως για να καταλάβεις τον άλλον πρέπει να περπατήσεις 3.000 μίλια φορώντας τα παπούτσια του. Η κατανόηση του δικού μας εαυτού οδηγεί στην ενσυναίσθηση και στην συμπόνοια.
    Αυτός που πόνεσε καταλαβαίνει τον πόνο του άλλου. Κι αυτός που γιάτρεψε τον δικό του πόνο, γίνεται και γιατρός του άλλου.
    Ο πηλός που κάθεται στον ήλιο μένει πάντα πηλός. Πρέπει να μπει στον καυτό φούρνο για να μετατραπεί σε πολύτιμη πορσελάνη".

    Αγαπημένε μου φίλε,
    ως φαίνεται έχεις μπει σε πολλούς φούρνους..

    Χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευαγγέλιο Ανθρωπιάς μας πρόσφερες, αγαπητέ Μηθυμναίε!!!
    Δυστυχώς συμβαίνουν κάτι τέτοια για να πληγώνουν...
    Καλή ημέρα να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Πόσες φορές...?" ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ!

    Όση ώρα διάβαζα το κείμενο σου, στη σκέψη μου καρέ-καρέ εναλλάσσονταν πρόσωπα...

    Μα πάντα θα ψάχνω ανάμεσα στους ανθρώπους(?!) τον Άνθρωπο!!!

    Καλή σου ημέρα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγκλονίστηκα με το κείμενό σου Στράτο.Προδοσία από φίλο!
    Και το χειρότερο; Να διαπιστώνεις ότι απλά δεν ήταν ποτέ φίλος.Η ανθρώπινη αδυναμία δικαιολογείται και συγχωρείται.Μα όταν το έγκλημα είναι προμελετημένο,όταν διαπιστώνεις ότι, ότι έγινε ήταν εσκεμένο, τότε ένας μικρός - ή μεγάλος(;) θάνατος-στη ψυχή σου συντελείται.'Οχι δεν είσαι πια ο ίδιος.'Οχι δε θα γίνεις ποτέ όπως ήσουν πριν.'Ενα μεγάλο κομάτι του εαυτού σου έχει πεθάνει για πάντα.Τη θέση του καταλαμβάνει η καχυποψία, που είναι επώδυνη,φορτίο βαρύ κι ασήκωτο για όσους δεν γεννήθηκαν με αυτό το χαρακτηριστικό.

    'Οχι! Μην επιτρέψεις στον ευατό σου να γίνει σα κι αυτούς.Μη πέσεις στη παγίδα να χάσεις κομμάτι της ανθρωπιάς σου.
    'Ηταν απλά μια ατυχής περίπτωση.Τίποτα περισσότερο.Αυτό να σκέφτεσαι Στράτο...μόνο αυτό!

    Καλή σου μέρα!('Οσο γίνεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ mareld, αγαπημένη,

    Τα λόγια σου, αγαπημένο μου πλάσμα, μ’ έκαναν να νιώσω μια χαλάρωση! Τα λες πάρα πολύ καλά και, κατά κάποιο τρόπο, σε καταλαβαίνω γιατί εσύ έχεις καταφέρει να τα ξεπερνάς όλα με σύστημα… Η συμπαράστασή σου και τα τόσα που μου έχεις διηγηθεί, είναι για μένα «γιατρικό».
    Ναι, μπορεί να έχω μπει σε πολλούς φούρνους, μα η πολύτιμη πορσελάνη μου βγαίνει εύθραυστη… Κι αυτό φταίει… καθώς φαίνεται!

    Χίλια ευχαριστώ! Έχεις την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ escape,

    Καλώς ήλθες! Τι κρίμα να με επισκεφτείς μια τέτοια πολύ κακή στιγμή μου.
    Θα σε παροτρύνω, αν δεν το έχεις κάνει, να επισκεφτείς τις παρακάτω μου αναρτήσεις για να δεις και τα Ωραία μου.
    Με πλήγωσε αυτή η ειδική περίπτωση, μα όλα ξεπερνιούνται με τη περισυλλογή. Κι αυτό θα περάσει κι ας μείνει η κακή γεύση.
    Σ’ ευχαριστώ και να έχεις μια καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ το τέρας της «αμάθειας»,

    Αμέτρητες φορές συμβαίνουν ναι, δίχως αμφιβολία! Από πολλά πρόσωπα και «φίλους» εκείνους ντε, σε «εισαγωγικά». Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι… οι αληθινοί, ας μη τα βάζουμε όλα στο ίδιο καλάθι.
    Εύχομαι να συναντάμε στη ζωή μας πάντα Ανθρώπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ ανασαιμιά,

    Καλημέρα,
    Δεν ξέρω αν έκανα καλά να μεταφέρω το γεγονός εδώ στη δροσερή μας αυλίτσα και να χαλάσω το κλίμα της ομορφιάς. Αλλά συνέβη με τέτοιο ποταπό τρόπο από «φίλο» και για μια τόσο ασήμαντη περίπτωση που η υποκρισία η κακία και ο τρόπος που έγινε το έκαναν να φαντάζει τόσο μεγάλο.
    Μα φυσικά και έχει πεθάνει ένα μέρος του εαυτού μου κι αν επιζήσει δεν θα είναι το ίδιο διότι ακριβώς στην υποκρισία δεν έχω καλές επιδόσεις.
    Την Ανθρωπιά, Ανασαιμιά μου, την έχω βαθιά ριζωμένη μέσα μου, γι’ αυτό με ενοχλεί τόσο πολύ η απανθρωπιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ μου Στράτο,

    Πόσο σωστά τα λόγια σου! Για μένα ακόμη πιο τρανταχτά από τον καθένα. Γιατί κι εγώ νόμιζα πως είχα κάποτε ένα φίλο προσφέροντάς του κάθε όσιο και ιερό στην ψυχή μου. Προσφέροντας την μπουκιά από το στόμα μου, την γουλιά από τα χείλη μου, την πιο ενδόμυχη σκέψη της ψυχής μου. Εκείνος όμως τελικά απέδειξε πως δεν ήταν φίλος... Ας μην πω στις λεπτομέρειες. Από τότε, πέρασαν 30 χρόνια να ψάχνω έναν άνθρωπο, να ψάχνω μια αληθινή φιλία, ένα βλέμμα καθαρό δίχως πονηριές και συμφέροντα. Μερικοί μου είπαν πως σήμερα δεν υπάρχουν φίλοι, άλλοι μου είπαν πως δεν θα βρω ποτέ αυτό που ζητώ. Και όμως είμαι σίγουρος πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, γι' αυτό και συνεχίζω μ' ένα κερί και ψάχνοντας να ελπίζω σαν ζω...

    Ιάκωβος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μηθυμναιε, εχω την εντυπωση πως οι φιλες του ιστολογιου σου, σε εχουν κανει πολυ ευαισθητο! Εγω στη θεση σου θα του εριχνα δυο σφαλιαρες του ανοητου, εκτος κι αν ειναι ανοητη!
    Ο ιδιοτροπος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ iakovos,

    Αγαπητέ φίλε,
    Όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει από παρόμοιες στιγμές απογοήτευσης. Τούτο όμως ήταν εμπλουτισμένο με διπροσωπία, κακία, ζηλοφθονία, αλαζονεία και άλλα χίλια. Είχα τις υποψίες μου για το ποιόν του ανθρώπου, αλλά έλα που πιστεύω σ’ αυτούς… Μου την έπαιξε τελικά.
    Κι αν δεν ήταν από κάποιον κακό χειρισμό του κι από την ατζαμοσύνη του στα διαδικτυακά, δεν θα μάθαινα τίποτα κι ακόμη θα έπαιζε στην πλάτη μου τον άθλιο διπλό του ρόλο κι όλα για μια ματαιότητα που τον έχει τυφλώσει…
    Τέλος πάντων δεν χρειάζεται να ασχολούμεθα με το άτομο. Εμένα κάποια στιγμή θα μου περάσει, γιατί έτσι είμαι. Εκείνος θα μείνει με το στίγμα και με τη συνείδησή του (ελπίζω) να τον βασανίζει, που δεν το πιστεύω…
    Κι ο πρόγονός μας ο Διογένης έψαχνε με το λυχνάρι… Λες να βρήκε; Δεν ξέρω.
    Να ‘σαι καλά φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Ιδιότροπος,

    Ιδιότροπε, σ’ έχω συναντήσει κι αλλού! Εδώ όμως δεν πιάνουν οι Ανώνυμοι, γράφε εκεί που το συνηθίζουν, σ’ εκείνον τον καφενέ. Eσύ ξέρεις… Εδώ αν θέλεις να έρχεσαι να βγάζεις το προσωπείο. Εντάξει; Το ξέρεις ότι μπορώ να σε σβήσω, δεν το κάνω όμως για να σε χλευάζουν οι άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φίλε μου Στράτο,
    Γράφεις σα να γράφεις το ευαγγέλιο, σα να αισθάνεσαι μέσα σου την υστεροβουλία των ανθρώπων κι αυτό να σε πληγώνει, σου φέρνει τάση να γίνεις ερημίτης, αποτέλεσμα αυτά που γράφεις είναι η πικρή αλήθεια.
    Ο ρομαντισμός σου, η ευαισθησία σου είναι ανεπτυγμένα σε ένα υπερθετικό βαθμό,
    με τα μάτια της ψυχής σου βλέπεις αυτό που οι άλλοι το νομίζουν αόρατο, είναι κι αυτό ένα χάρισμά σου, που όμως σε κάνει να υποφέρεις.
    Αυτή η ανταπόκριση ανθρωπιάς που ζητάμε όταν βρεθεί κάνει την ψυχή να ευδαιμονεί, να χαίρετε, να αισθάνεσαι μέρος μιας ειλικρινής αληθινής κοινωνίας.

    Ένα πράγμα έχω διαπιστώσει, από πολλά κράτη που έχω ζήσει, από πολλούς λαούς που έχω συναναστραφεί και εκ δικής μου πείρας αυτοί που έχουν ανεπτυγμένο σε υπερθετικό βαθμό το αίσθημα της αχαριστίας, της κομπίνας, του ωχαδερφισμού, της κοροϊδίας είναι οι κάτοικοι του νοτίου τμήματος της χερσονήσου του Αίμου.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ pylaros,

    Μα φυσικά το αισθάνομαι, φίλε Γαβριήλ, αλίμονο αν το άφηνα να περάσει έτσι. Καμιά φορά σκέπτομαι ότι θα πρέπει τέτοιους ανθρώπους ή να τους αγνοείς ή να τους ξεπληρώνεις με το ίδιο νόμισμα! Δεν ξέρω αν έκανα καλά να το πάρω τόσο βαθιά μέσα μου ώστε να με κάνει να εξωτερικεύσω ένα γεγονός που δεν μπόρεσα να το καταπιώ.
    Λοιπόν δεν συνεχίζω θα τα πούμε κατ’ ιδίαν αλλιώς.
    Να ‘σαι καλά και στις επάλξεις και πάλι από τη βάση σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μόνο σου Στράτο είπες ότι δεν ξέρεις αν έκανες καλά που εξωτερίκευσες αυτό το γεγονός .Και ειναι μιά σκέψη που την βρίσκω απόλυτα σωστή.Με εκτίμησηΣπυρος Δαρσινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μεινε εσυ ανθρωπος καλε μου Μυθημναιε κι ασε τους αλλους να εκφραζονται οπως νομιζουν.
    Εκεινος που προδιδει και φτυνει την φιλια δεν αγαπα ουτε τα σικωτια του...ετσι λεμε εμεις στο χωριο μας.Επομενως εκεινος εχει και το προβλημα.
    Σε καταλαβαινω απολυτα ...ειναι λυπηρο...αλλα αστο και προχωρα!

    τα φιλια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ faraona,

    Είμαι πάνω απ' όλα άνθρωπος, Φαραώνα μου, κι ας φαντάζει αλαζονικό... που το λέω και το τονίζω! Αλλά αυτό που μου λες θα πρέπει να κάνω, ν' αφήσω πίσω τη μιζέρια και να ξαναγυρίσω στην ομορφιά. Που λατρεύω! Ας φάνε εκείνοι τα...σικώτια τους!

    Να περνάς όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μέσα στις δύσκολες μέρες (μήνα, σε λίγο) που περνώ, λόγω της δεύτερης στη ζωή του και διπλής εγχείρησης στην βαλβίδα της αορτής του συζύγου μου, αργώ να μπω στην ιστοσελίδα σου, φίλε Στράτο.
    Κι όχι τίποτε άλλο, στενοχωρήθηκα με μια αλλιώτικη στενοχώρια που ,μοιρολατρικά, την είχα ακουμπήσει σε μια άκρη...
    Μαζί σας κι εγώ, εχω δοκιμάσει την στυφή απαγοήτευση της προδοσίας φίλων, ιδίως εκείνων που ευεργετήθηκαν κατά καιρούς. Κι έχω ορκιστεί πολλές φορές να μην εμπιστεύομαι πλέον κανένα, μα πάλι την "παθαίνω"!!!
    Υποθέτω, είναι στο αίμα μας, φίλε Στράτο. Μπορεί, ίσως, επειδή ξενητευτήκαμε, και πάντα αναζητούμε
    κάποιους "ωραίους" καιρούς στα χρόνια της εφηβίας...
    Διάβασα και τα συναισθήματα του Ιάκωβου, και χάρηκα, διότι είχα καιρό να διαβάσω νέα του. Από τούτη την στήλη, του εύχομαι να είναι όλοι καλά.
    Στράτο μου, έχω ζήσει μια ζωή ολόκληρη εδώ και γενικά, μόνον οι "ξένοι" έχουν φερθεί σαν φίλοι... Οι συγγενείς και οι φίλοι;
    Φίδια, κι αχάριστοι.
    Μην αναλύεις τις αιτίες. "...κι οι γυμνοσάλιαγκες αναρριχούνται, μα το σούρσιμό τους φαίνεται καθαρά"
    Σ' ευχαριστώ κι από δω για τις διπλές ευχές σου, Με αγάπη, και ανεξικακία, Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. 'Οχι Στράτο! Δεν είνα αλαζονικό να ισχυρίζεσαι ότι είσαι άνθρωπος.Και ένα από τα χαρακτηριστικά του Ανθρώπου είναι να μη φοβάται να βγάλει τη ψυχούλα του μεϊντάνι(όπως λέμε εμείς εδώ στο βορρά).
    Ο σοφός λαός λέει, "καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται" και όποιος δε φοβάται καταθέτει εδώ ενώπιον όλων ψυχή και συναίσθημα.Καταθέτει σκέψεις, προβληματισμούς, χαρά, πίκρα και ότι άλλο νοιώθει ως Ανθρωπος.
    Κι αν κάποιοι ενοχλούνται, είναι πρόβλημα δικό τους.
    Και στο κάτω κάτω...σ'όποιους αρέσουμε Στράτο μου.Για τους άλλους δε θα μπορέσουμε, που λέει και το άσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Υιώτα Στρατή,

    Να μην σε απασχολεί αυτό Υιώτα, προέχει η υγεία πάντα, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Τώρα ελπίζω να επιστρέψετε σπίτι και εύχομαι η ανάρρωση να σας ξαναφέρνει στους κανονικούς ρυθμούς.
    Αν, το έχεις στον χαρακτήρα σου πάντα θα την παθαίνουμε αφού δεν μπορούμε να μην πιστεύουμε σ’ αυτά τα αισθήματα που μας κατέχουν. Όσο για τις ευεργετήσεις δεν έχει σημασία, η μαχαιριά είναι που πονάει. Τέλος πάντων, θα περάσει κι αυτό. Ευτυχώς!
    Ο Ιάκωβος είναι καλά. Η κόρη του βρίσκεται στο νησί μας κι έχουμε μείνει να βρεθούμε κάποια στιγμή εδώ στη Μήθυμνα. Για να δούμε αν τα καταφέρουμε…
    Να ‘σαι καλά Υιώτα και σ’ ευχαριστώ που μέσα σε τόσα προβλήματα βρίσκεις το κουράγιο να ασχολείσαι και με τα δικά μας ασήμαντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ ανασαιμιά,

    Μα το είπαμε δεν είναι σπουδαίο να το λες αλλά να είσαι… Άνθρωπος!!!
    Το «μεϊντάνι» το λέμε κι εμείς εδώ…
    Σ’ όποιους αρέσουμε, ναι, για τους άλλους μάλλον δεν θα μπορέσουμε.
    Μ’ έκανες και γέλασα και γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Όταν λες τα προβλήματα σου σε κάποιον, καταθέτεις μαζί και την καρδιά σου. Εάν αυτός έχει μεγάλη καρδιά σ΄ευχαριστεί. Εάν είναι μικρόψυχος, σε περιφρονεί"

    Από τον αγαπημένο μου Γκιμπράν για Σένα που μας καταθέτεις τη καρδιά σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Φιλε μου, σ' ευχαριστώ.
    Προσπάθησα να σου στείλω "Ε-μαιλ" και το απέρριπτε!!!
    Κανε μου τη γνωστή χάρη, άλλη μια φορά. Ή, στείλε μου εσύ μήνυμα να σου απαντήσω.
    Με την αγάπη μου, Γιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ marled,

    Εισπράττω συνέχεια τις ευαισθησίες σου, γλυκιά μου Μάρελντ! Να σ’ ευχαριστήσω είναι τόσο λίγο…
    Τελικά, θα πρέπει, εκεί όπου άλλοτε έβαζα θαυμαστικά, τώρα να βάζω τελείες και παρενθέσεις και να κλείνω μέσα τα όποια αρνητικά και τον πεσιμισμό… Θα ξανανοίξω το παράθυρο στην ομορφιά, αυτό μας μένει… Ας το ψάξουμε.
    Κράτησα το αφιέρωμά σου!
    Σ' αγαπώ και... το ξέρεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ Υιώτα Στρατή,

    Πολύ παράξενο αυτό, Γιώτα, αλλά από τούτη τη τεχνολογία όλα να τα περιμένεις… Δεν βλέπεις τι παιχνίδια ξέρει να παίζει μερικές φορές; Θα σου κάνω τη χάρη όσες φορές θες κι αμέσως σου στέλνω μήνυμα.
    Ευχές για σένα και τον Δημήτρη να είστε πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Να περνάς καλά, άσε τους μικρόψυχους,
    στα κύματα πέταξε τους...

    την Αγάπη μου και την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ genna,

    Λες, Τζενάκι, να κάνω πνιγμό; Περνάω καλά, δόξα τω Θεώ!!! Όσο γίνεται... Θαύμασα τις αμουδιές στις φωτογραφίες σου. Υποθέτω πως θα πέρασες όμορφα.

    Σου στέλνω κι εγώ την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Με τέτοια θέα,και τέτοιο Μόλυβο δεν αξίζει να σπαταλάς ούτε σκέψη για άτομα που σε έκαναν να νιώσεις έστω και ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά.όσοι αγαπάνε θέλουν τον φίλο τους να γελάει....Και όσοι δεν μας αγαπάνε περαστικά τους.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ Δήμητρα,

    Περαστικά τους!!! Πολύ σωστά. Τι κρίμα που δεν συναντηθήκαμε... στο Μόλυβο. Ε, αφού σου άρεσε τόσο, μέχρι την άλλη Τρίτη να σε δούμε.
    Εγώ πάντως σήμερα θα περάσω από το χωριό σου, θα επισκεφτώ την Έκθεση και θα σου τηλεφωνήσω!
    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!